Kırık Serçe (Aile Serisi-1)

K.S.47

"Aşık olmam derken gülüşün rezil etti beni..."

(Son bölümdeki oy ve yorum sayısı:((

⏳⏳

"Arkadaşlar son beş dakikanız."

Komisyon görevlisinin ikazıyla cevap kağıdımı bir kez daha kontrol ederek ayağa kalktım. Bitmişti, bu kadardı işte. Şimdi vereceğim kitapçık ve cevap kağıdımla birlikte bir yükümden daha kurtulacaktım.

Elimdekileri görevliye uzattığım gibi kapıya yöneldim. Nihayet iki oturumunda sonuna gelmiştim ve beklediğimden çok daha güzel geçmişti sınavım. Batıkan'ın ve arkadaşlarımın da güzel geçmiş olmasını diledim.

Adımlarım beni bir kat aşağıdaki Batıkan'ın sınıfına doğru götürmeye başladığında tepemden bağladığım saçlarım baş ağrımı iyice katlanılmaz kılıyordu. Sınavda rahatsız olmamak için toplamıştım ve görünen o ki biraz fazla sıkmıştım tokayı.

İndiğim merdivenlerden sonra koridorda ilerlemeye devam edecektim ki ileride bana doğru gelen Batıkan'ı gördüm. Elinin birinde kalemliği tutarken diğeri ise saçlarını karıştırıyordu. Beni henüz görmemişti. Dudaklarımda bir tebessüm oluşacakken Batıkan'ın arkasından aniden çıkan kızla kaşlarım yer arıyormuş gibi hemen çatıldı. Adımlarım da onları duyacağım mesafeye kadar yavaşladı. Ardından kızın sesini duydum.

"Şey bakar mısın?"

Durdu ve hâlâ beni görmeden kendinden kısa olan kıza döndü yüzünü. Şaşırmıştı sanırım fakat benim takıldığım nokta bambaşkaydı. Kız hemen hemen benimle aynı boydaydı ve uzun boyu sebebiyle yüzünü eğmek zorunda kalmıştı Batıkan.

Onunla bu şekil tezatlık bile sadece bana özeldi.

Konuşmadan kızın ne diyeceğini bekledi. Fark ettiğim diğer detay ise Batıkan kıza bir kez baktıktan sonra gözlerini kaçırmış, yere sabitlemişti. Yine de bu benim ellerimin yumruk olmaması için yeterli değildi ne yazık ki.

Kız gözleriyle benim sevgilimi baştan aşağı cilveyle süzdükten sonra sevimli olduğunu düşündüğü fakat gerçekte asla öyle olmayan ifadesiyle aniden elini uzattı Batıkan'a karşı. "Ben Aynura." dedi sonra o cırtlak sesiyle.

Batıkan'ın cevap verip vermemesini beklemeden hızlıca yanlarına gittim ve boğazımı temizledim uyarırcasına. Amacım burada olduğumu belli etmekti sadece.Gerçekten şuan bu durumda olduğuma inanamıyordum. Çünkü asla böyle bir şeyle karşılaşacağımı düşünmemiştim. Fakat Batıkan sayesinde hiç bilmediğim taraflarımk öğreniyordum.

Kıskançlık gibi...

Batıkan'ın derin bir nefesi bıraktığına şahit oldum arkamdan. Hemen sonra eli sahiplenircesine belime sarıldı ve beni kendine çekerek sırtımı göğsüne yasladı. Yüzünü, at kuyruğu yapılmış gür saçlarıma koyarak kızdan sakladı.

Kız, Batıkan'ın yüzüne bile bakmayıp bana karşı yaptığı bu tutum karşısında bazı şeyleri çakmış olacak ki bir söz söylemeden uzaklaşmaya başladı. Yüzümdeki buz gibi ifadeyle gözden kaybolana dek gidişini izledim.

"Elfida yemin ederim konuşmadım bile-"

Yüzüne doğru döndüğümde; "Lütfen," diyerek sözünü kestim. "Kızla konuşmadığını, dahası yüzüne bile bakmadığını biliyorum ve sana güveniyorum. Kendini açıklamak zorunda hissetmemelisin."

Gözlerinde bir ışık parladı sanki. Böyle hayran olmuşçasına, içine koymak istiyormuşçasına...

"Sen benim sevgilimsin Elfida. Sen iste her şeyi yeniden açıklar, tekrar tekrar anlatırım. "