Kırık Serçe (Aile Serisi-1)

K.S.24

"Ay'ı çalıp da gözlerine koyan kim?.."

⏳⏳

"Psikolog randevun nasıldı güzelim? Yetişmek için çabaladım fakat davanın ortasına denk geldi bu sefer."

Ağzımdaki lokmamı yutarak babama baktım. Dirseklerini masaya koymuş, ellerini de birleştirmişti. Omzumu silkerek cevapladım. "İyiydi. Konuştuk biraz Akın abiyle. Yeni kitabımı verdi."

"Neymiş bakalım kitabın adı?"

"İnsan Ne İle Yaşar?."

Kafasını salladı. Yüzünde de hafif bir tebessüm oluştu. "Üniversite zamanlarımda okumuştum o kitabı. Daha doğrusu annenin zorla okuttuğu kitaplar arasındaydı."

Anneme bakarak söylediği sözler kıkırdamama sebep oldu. Annem de başta gözlerini devirse de sonradan kayıtsız kalamayıp gülümsedi. "Sana kitap okuma alışkanlığı getirdiğim için bana minnet duymalısın kocacığım."

Annemle babam üniversitede tanışmışlar. Annem o zamanlar çok fazla kitap okuyup ders çalıştığı için babam çok uzun bir süre peşinden koşmuş sevgili olmak için, sonucunda ise babam kitap okumaya annem de babamı sevmeye başlamış.

Biraz nazlı bir tanışma ve sevgilik süreçleri olsa da evlilikleri öyle olmamış, hemen basmışlar nikahı.

Çok güzellerdi.

Annemle babam beni unutup kendi aralarında konuşmaya başladıklarında boğazımı temizledim. "Baba, aslında konuşmak istediğim mevzular var."

İkiside dikkatini bana yöneltirken; "Seni dinliyorum güzelim?" dedi babam yumuşak bir sesle.

Bende önümde duran tabağımı iterek aklımdakileri dile dökmek için birkaç saniye bekledim. "Öncelikle biyolojikler konusu var. Bugün tesadüflere inanmasam da habersiz bir şekilde biyolojik ablayla karşılaştım. Konuşmak istedi ama tanımıyorum diyerek uzaklaştım oradan. Birde tabi dede konusu var," alnımı kaşıdım. "Varis yapmak istiyormuş beni fakat ben ne yapacağımı bilmiyorum. "

Son cümleme kadar beni dinledi. Annem söylediklerimi düşünürken babam ondan önce davranarak söze girdi. "Biyolojikleri kafana takmana gerek yok kızım. Çünkü erkek kardeşler bu konudaki tavrımızı biliyor. Diğeri de onlardan konuşur öğrenir elbet. Ha illa sıkıntı çıkaracaklarsa da bizde boş duracak değiliz. Öbür mevzu ise,"

Tüm dikkatim babamdaydı. "O konu da ne karar verirsen ver hemen yanında olacağız senin. Eğer aklında bir 'acaba' varsa kararına saygı duyarız fakat Ali Rahmi Peker dahil mirası hiçbir şekilde istemezsen de gereğini yapmaktan çekinmem. Neticede senin kimseye ihtiyacın yok ben varken. Ne açsın ne açıktasın. Mal varlığım ömrünün sonuna kadar senindir. Yeterde artar bile. "

Onlarla konuşmayı seviyordum. Beni anlıyorlar ve sonuç ne olursa olsun hep yanımda oluyorlardı. Derin nefesimi bıraktım.

"Bu kararı verebileceğimi sanmıyorum baba. Yaşım böyle şeyler için çok küçük. En nihayetinde elimde bir mesleğim bile yok. Alsam bir türlü almasam iki türlü. "

Annem konuştu bu sefer. "Canım, kendini şartlandırmana gerek yok ki. İlla bugün yarın karar vereceksin diye bir kaide de yok. Son olanlar ruh sağlığını olumlu etkilemedi bunu biliyoruz. O yüzden bu konu şimdilik rafa kaldırılsın. Değil mi Serkan?"

"Annene katılıyorum güzelim. En iyisi bir süre zihnini temiz tut. Takıldığın yerlerde elini tutmak için biz burada olacağız. "

Kaburgalarımın arasında birer birer çiçekler yeşerdi sanki. Bu his... çok güzeldi. Yarım başlayan çocukluğumdan kalma sevgisizlik zırhım onlarla kaybolmuştu ve ben kendimi onlar yanında çok rahat, çok güvende hissediyordum.