"size katılabilir miyim?"
ani sesle sarsılırsın, dirseğin neredeyse yeni soğuk bira bardağını kucağına düşürürsün. fizik, zihninizin her köşesini tamamen ele geçirmişti, öyle ki en iyi arkadaşınızın oturduğunuz masaya doğru yürüdüğünü fark etmemiştiniz.
yüzünüzdeki şok, hafif yürekli bir sırıtışla karşılanır. "Seni korkuttuğum için özür dilerim," diye kıkırdıyor jeno, karşı koltuğa çökerken.
karşılığında söyleyecek bir şey bulduğunuzda beyniniz neredeyse kısa devre yapıyor. güneş ışığının yüz hatlarını öpmesine hayran olmamak elde değil. ne kadar yakışıklı olduğu, saçlarının alnına nasıl bu kadar mükemmel düştüğü, gözlerinin ne kadar sıcak ve davetkar olduğu neredeyse gerçek dışı.
aynı gözlerin sizinkine baktığını biraz geç farkedersiniz ve siz daha bir son dakika bahanesi uyduramadan, yüzünü sizinkinden sadece birkaç santim uzaklaştırır. "Bir fotoğraf çek, daha uzun süre dayanır," diye takılıyor, sesi fısıltıdan bir tüy kadar yüksek.
"Yüzünde bir şey var," diye yalan söylüyorsun, sesin, kalbinin ne kadar hızlı attığına göre şaşırtıcı derecede sakin. Çalışma seansına devam etmeden önce yanağında bulunan hayali bir kirpiği dikkatlice siliyorsun ve defterine yazdığın denklem karmaşasının seni yanaklarına yayılan sıcaktan uzaklaştırması için dua ediyorsun.
Ne zaman onunla olsan bu kadar heyecanlandığın için kendinden nefret ediyorsun.
Bakmadığı zamanlarda ve özellikle seni yakaladığında ona kaçamak bakışlar attığın için kendinden nefret ediyorsun.
ama en çok da umutlandırdığın için kendinden nefret ediyorsun.
sevgililer için en iyi arkadaşlar?
böyle şeyler sadece filmlerde olur
