normalde her üyeden 1 tane yapıyodum ama jeno hakkında tahmin edebileceğinizden daha çok yazı var hazır çeviriyoken çeviriyim dedim<33 yazarda 1. kişi ağzıyla yazmış anlarsınız zaten
Ellerimizin tersi birbirine sürtündü, benim soğuk ellerim onun sıcak ellerine çarptı. Gülümsememi içimde tutuyorum, kelebekler ağzımdan uçmakla tehdit ediyor. Kıkırdadığını duydum, sesi sakin ve rahatlatıcıydı. Tam olarak nasıl göründüğü gibi konuşuyordu.
Yanaklarıma tırmanan kızarmayı saklayarak başka tarafa bakınca, kolunun tamamının benimkine sürtündüğünü fark etmiyorum. Yolun aşağısındaki arabaların ve dükkanları kapatan işçilerin sesi sessizliği doldurdu, metal ıslak beton zemine çarptı.
Sessizlik.
Sessizlik.
Elinin tekrar benimkine sürttüğünü hissediyorum ama nazik bir şekilde daha sert.
Jeno elimi tutuyor.
Uzun ve yumuşak parmakları benimkilerle iç içe geçti... ama hemen bıraktım.
"Ne?" Bunu beklemediği için şaşkınlıkla mırıldandı.
Şaşkınlığımı gizlemek için dudaklarımı yukarı doğru kıvırarak garip bir şekilde gülümsedim.
"Neden?" tekrar fısıldadı ve ona baktım. Gözleri hafifçe kısılmıştı ve kaşları çatılmıştı. Yüzünde bariz bir şok ifadesi vardı.
"Üzgünüm..." Ona toplayabildiğim en tatlı gülümsemeyi vermeye çalışarak başladım. "...ellerim üşüdü," diyorum ve neredeyse şekillenmiş olan kaşlarını çattı. Gülümsedi ve tekrar elimi tuttu, bu sefer parmaklarımızı daha sıkı kenetledi.
Beni kendine çekti ve kenetlenmiş ellerimizi paltosunun cebine soktu. Sıcaktı, iyi hissettiriyordu. Elimin soğukluğunun farkında olsam da, kasabadaki bu yeni sinemanın yeni açılışından ve ilk müşteriler olmamız için bize nasıl bilet aldığından bahsetmeye devam ederken şüphemin kaybolduğunu hissettim.
Gülümsememi tutmaya çalışsam da her saniye daha da büyüyor gibiydi.
