Haechan'ın sana attığı bakışları görmezden gelmek için çok uğraşıyorsun. Sanki ilk defa karşılaştığı ve korkutmak istemediği bir türmüşsün gibi sana bakıyor. Sen aynada saçlarını düzeltirken yüzünde şaşkın ama meraklı bir ifadeyle gözleri hafifçe kısılmış. Bu gece resmen ilk kez ailesiyle, ebeveynleri, kardeşleri ve hatta büyükannelerinden biriyle tanışıyorsunuz ama gergin hissetmiyorsunuz. Erkek arkadaşının ailesiyle tanışan diğer herkes gibi gergin hissetmelisin, ama bu onlarla ilk tanışışın değil...
Birkaç ay önce olmuştu, o orada ailesini ziyaret ederken siz de arkadaşlarınızla Jeju gezisindeydiniz. Bir gece eski arkadaşlarıyla dışarı çıkmış ve sonunda seni arayıp onu eve götürmeni istemişti. Elbette anladın, sana evin tarifini verirken geveleyerek konuşmasını anlamaya çalışıyordun. Onu eve götürmekle o kadar ilgilenmiştin ki, kapıyı kimin açacağı aklının ucundan bile geçmemişti.
"Ben sadece-sadece seni çok seviyorum bebeğim. Aşkım, sevgilim, snookums, pookie ayı," sen kapıyı çalarken, saçma sapan konuşuyordu. O yanınıza yaslanırken ayakta durmakta bile zorlanırken, siz onu dik tutmaya çabalıyordunuz.
Haechan'ın aynı yüzüne sahip yaşlı bir kadın endişeli bir bakışla kapıyı açtığında rahat bir nefes aldın. "Merhaba, kapıyı bu kadar geç çaldığım için çok üzgünüm ama eve yalnız gelmesini istemedim."
Haechan kolunu onun boynuna doladığında ve onu karşı tarafına çektiğinde anında düşen nazik bir gülümsemeyle seni içeri aldı. Onu azarladı, onu koridordan aşağıya, kaba bir şekilde yatağa attığı yatak odası olduğunu varsaydığınız yere taşımanıza yardım etti.
"Oğlumun eve dönmesine yardım ettiğin için teşekkür ederim," diye senin adını anmak için duraksadı.
Başını salladın ve ona adını söyledin, "Sorun değil. Bana ihtiyacı olduğunda burada olacağım."
Sana bilmiş bir şekilde gülümsedi, "Oğlum senden çok bahsediyor, seninle tanışmak çok güzel tatlım. Lütfen eve dönerken dikkatli olur. Eve sağ salim vardığını bana haber vermen için numaram."
O geceyi sevgi dolu bir gülümsemeyle hatırlıyorsun, sonunda kıyafetlerini düzeltiyorsun. Özellikle annesinin o geceden beri sana ulaşmaktan çekinmediğini ve hatta kardeşleriyle seni birkaç kez aradığını görünce, ailenin geri kalanıyla tanışmaya hazır hissediyorsun. Onları oldukça iyi tanıdığınızı hissettiniz, hatta onunla ve kardeşleriyle bazı iç şakalarınız oldu.
Haechan, sen masaya oturup ailesinin gelmesini beklerken bile, restorana giden yol boyunca sana tuhaf tuhaf bakmaya devam etti. "Bana öyle bakmayı keser misin, seni ucube?" Azarladın.
"Gergin değilmişsin gibi davranmana gerek yok biliyorsun, yani ailemle ilk kez tanışıyorsun. Gergin hissetmekte sorun yok," diye hemen yanıtladı Haechan.
Haechan'ı eve götürdüğün gece, hatırlamadığı bir geceydi, ertesi gün öğleden sonra sana mesaj attı ve eve geldiğini ya da ne kadar içtiğini bile hatırlamadığını söyledi. Ondan sonra bir şekilde hiç gündeme gelmedi çünkü onun yoğun programı arasında konuşma fırsatı bulduğunuzda konuşacak başka şeyleriniz oluyordu.
Hayır, teknik olarak ailesiyle ilk karşılaşmanız olmayacağını açıklamak üzereyken, annesinin kollarını açmış ikinize doğru koştuğunu gördüğünüzde kulaklarınızı tiz bir çığlık doldurdu. Oturduğunuz yerden kalktınız, oğluna daha fazla sarılabilmesi için hareket ettiniz, ancak bunun yerine, size nasıl olduğunuzu sorup iltifat ederken onun sıcak kucaklaması ile karşılaştınız.
Sırada, sizi kendi kucaklamalarıyla karşılayan ve heyecanla yanınıza oturup oturamayacaklarını soran kardeşleri vardı. Babası bile kendini tanıtırken sizi sıcacık bir kucaklamayla karşılamış ve hakkınızda çok şey duyduğunu söylemişti. Son olarak, sizi heyecanla kendi seviyesine çeken ve yanaklarınızı sıcak elleri arasında tutan büyükannesi, torununun asla susmadığı kızla nihayet tanıştığı için çok mutlu olduğunu mutlu bir şekilde söylerken.
Bu arada, Haechan gözleri kocaman açılmış ve ağzı açık bir şekilde tanıtımlara bakıyordu, kafası karışmış halde o anda hissettiklerinin yüzeyini bile çizmedi. Bir eli ensesinde buluştu, "Evet, şimdi anneni selamlamak için kalkmıyor musun?" Annesini düzgün bir şekilde selamlamak için ayağa kalkarken, kardeşleri gülerken onlara bir bakış attı.
Hepiniz yerlerinize yerleştiğinizde boğazını temizledi, "Bu, ilk görüşme için beklediğimden çok daha az tuhaf."
"İlk kez kim buluşuyor?" diye sordu Haechan'ın kardeşlerinden biri.
"Kız arkadaşımla ilk kez tanışıyorsunuz..." Haechan sustu.
"Sadece baba ve büyükanne, onunla zaten tanıştık."
"Anne?! Tanıştınız mı? Ne zaman?!" Haechan inanamayarak sordu.
"En son ziyarete gittiğinde, seni eve taşımak zorunda kaldı çünkü o kadar sarhoştun ki yürüyemiyordun."
Herkesin arasına baktı, annesine sonra sana, sonra babasına ve yine sana, "N-ne?! Ve hiçbiriniz bana söylemediniz mi?!"
"Oğlum, akşam yemeğinden hemen önce uyandın ve 3 sokak öteden gelen arabaların sesinden şikayet ettin, nedense hiç gelmedi," babası menüye bakarken omuz silkti.
"Ama o çok tatlıydı, seni gece eve bu kadar geç getirmekten bir kez bile şikayet etmedi. O zamandan beri güzel sohbetlerimiz oldu, değil mi?" Annesi ekledi.
"Ah kesinlikle, bana bahsettiğin bifteği deneyecek misin?" Cevap verdin.
"Evet! Ve pasta!" Kardeşlerinden biri ekledi.
"Buna inanamıyorum," diye mırıldandı Haechan.
"İyi bir seçim yapmışsın," dedi büyükannesi yanındaki koltuğundan sessizce.
Haechan, sen ve ailesi iş hakkında konuşurken en küçük erkek kardeşine yemeğini seçmesine yardım etmeni izledi. Yüzüne yayılan gülümsemeye karşı koyamadı, evet, iyi bir gülümseme seçmişti. En iyisi.
