KARTAL -GAY

12

Derin bir nefes alıp, kapıyı birden açtığımda kadın yerinde sıçrarken Kartal, sakince kafasını yana yani kapıya çevirmişti. Kaşları havalanıp, yüzü telaşlı bir hal alırken bakışlarımı ondan çekmiştim.

"Afiyet olsun." İkisinin elinde de bir fincan vardı, Kartal'ın kolunda ayrıca serum takılıydı.

"Tanıdığın biri mi?" Kollarımı önümde bağlayıp, Kartal'ın cevabını beklerken Kartal, biraz yerinde dikleşmişti.

"Evet ar-" boğazımı temizlediğim an dudakları yukarı doğru kıvrılmıştı.

"Siz kimsiniz?"

"Kartal'ın komşusu ayrıca hemşiresiyim. Beni tanımadığınıza göre Kartal ile pek yakın değilsiniz herhalde."

"Değilmişiz demek ki. Siz artık gidebilirsiniz." Kadının kaşları havalanırken bakışları Kartal'a kaymıştı. Kartal beni kafasıyla onaylarken kadın, elindeki fincanı bırakmış ve ayağa kalkmıştı. İki adımda Kartal'ın yanına gidip, biten serumu yavaşca çıkarmıştı.

Sonra ise beynime kan sıçramasına sebep olan o hareketi yapmış ve Kartal'ın elini tutmuştu. O Kartal'ın elini tutarken bende yumruğumu sıkmıştım. Neden böyle hissettiğimi anlayamasam bile göğüs kafesimde ki ağırlık, beni yeterince rahatsız hissettiriyordu.

"Bir şeye ihtiyacın olursa ara, numaram var sende." İnce ve güzel parmaklarını Kartal'ın elinin üstünde gezdirdiğinde boğazımı temizlemiştim.

"Teşekkür ederim Yasemin." Kadın el sallayarak odadan çıktığında kapattığı kapıya sırtımı yaslamıştım.

"Gelsene."

"Seni merak ettiğim için gelmiştim ama pek merak edilecek bir şey yokmuş." Dudağını dişlediğinde bunun gülmemek için olduğunu anlamıştım.

"Hep böyle mi yaparsın?"

"Ne yaparım?" Omzunu yukarı doğru kaldırmış ama anında yüzü buruşmuştu. Kapıda beklemeyi kesip, yanına gitmiş ve arkasındaki yastığı düzeltmiştim. Geri çekilecekken bileğimi tutup, parmaklarını elime indirmiş ve parmaklarımızı iç içe geçirmişti.

"Beni merak ettiğin için geldin demek." Kafamı sallayıp, yataktaki ufak boşluğa oturmuştum.

"Yasemin nişanlı, nişanlısı da iyi bir arkadaşım."

"Niye o kadar yakın davranıyor o zaman?"

"Senin kıskanman için."

"Beni tanıyor mu?" Tuttuğu elimi dudaklarına götürüp, hafifçe üstüne dudağını bastırmıştı.

"Çevremdeki herkes seni, sana olan aşkımı tanıyor." Yanaklarım anında ateş almış gibi olmuştu. Kafamı eğdiğim an çenemin ucunu tutmuş ve kendisine doğru kaldırmıştı.

"Yani bilerek yaptı, o yüzden güldüm bende."

"Bir daha yapma Kartal, hoşlanmıyorum." Elimi çekmiş ve yataktan kalkmıştım.

"Ama kıskanınca çok güzel tepkiler veriyorsun." Kafasını yana eğip, masum bir tonla konuştuğunda gözlerimi devirmiştim.

"Şeytansın sen, güzel sözlerin ile insanları kandırmaya çalışıyorsun."

"Kandırabiliyor muyum peki?" Yine sırıtırken karşındaki koltuğa kendimi atmıştım.

"Hiç bu kadar güzel kandırılmamıştım." Sessizce mırıldandığım şeyi duyduğunu biliyordum ama yüzüne bakamıyordum. Onun kadar rahat duygularını dile getirebilen biri değildim.