Tolstoy'a göre ''Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir.''
Tam da bu duygularla beş yıl önce bu yoldan geçmiştim.
Derin bir yolculuğa çıktım düşüncelerimin arasında. Bu yollar hiç değişmemişti: yine virajlı yine tozlu yine buruktu ve sadece bu yollara türkü dinlemek yaraşırdı. Radyonun sesini biraz daha yükselttim. En sevdiğim türkülerden biri çalıyordu. Eşlik ettiğimin farkına varınca buruk bir gülümse baş gösterdi yanaklarımda. Direksiyona ritim tutarak türküye eşlik etmeye devam ettim.
Yüce dağ başında yanar bir ışık/ Düşmüşem derdine olmuşam aşık/ Ağ buğday benizli zülfü dolaşık/ Dividim kalemim yazarım/ Böyle bir yavrunun derdi var bende/ Yar bende oy bende/ Aha ben gidiyom sen hemen ağla/ Dön ağla yar ağla...
Bu güzel türküyle birlikte zihnim 'an'dan tamamen kopmuş ve geçmişe doğru yol almıştı.
YOU ARE READING
NİLÜFER
General FictionHayata tutunmaya çalışan genç bir öğretmen... Karşısına çıkan genç bir mühendis... Onları birleştiren tatlı bir köy...
