ORKİDE [TAMAMLANDI]

2.bölüm (Takipçi)

(bir hafta sonra)

Telefonumun alarm sesi ile gözlerimi yavaşça açtım açtığımda sabah olmuştu bile ama saat kaçtı? Komidinden telefonumu aldım saate baktım

"Nee!"diye bağırdım saat on çeyrekti okula geç kalmıştım hızla yataktan kalktım dolabımda ilk elime geçen siyah kot pantolonu,beyaz gömleği ve onun üzerine yeşil kareli kazağımı giyidim saçımı açık bıraktım aynanın karşınısa geçtim ve yaralı olan yerlerine fondöten sürdüm ceketimi ve şemsiyemi alıp hızla aşağı indim tam kapıyı açacağım sırada biri omzumdan tuttu ve beni kendine çevirdi bu babamda korkudan tittremeye başladım ama dik durmaya çalıştım

"Ne bu acele"dedi zar zor olsada yutkundum

"O-okula geç kalmışım baba"dedim babam boş boş suratıma baktı

"İlk önce bana kahvaltı hazırla sonra okula git"dedi babama baktım

"Ama bana iki derse şimdiden geç kaldım"dedim babam saçımdan tuttup beni mutfağa götürdü bir yandanda bağırdı

"Senin geç kalıp kalmaman umrumda bile değil zaten bir halt beceremiyeceksin"dedi ve beni mutfağa fırlattı tezgaha tuttunarak ayakta kaldım

"On dakika içinde kahvaltım hazır olsun"dedi ve mutfağın kapısını kapatıp içeriye gitti çenem tittriyordu gözlerim çoktan dolmuştu hayır ağlamamalıydım güçlü olmak zorundaydım kendine geldim kollarımı sıvayıp güzel bir kahvaltı hazırlamaya çalıştım babama bir omlet yaptım ve bir kaç kahvaltılık koydum babam gerçekten de on dakika sonra geldi eee sonuçta hakim di zaman ve dakika ondan sorulurdu babam sandalyesine oturdu önüne kahvesini koydum bir şey demesine fırsat vermeden hızlı adımlarla mutfaktan çıktım botlarımı giyidim ve okula koştum üzer kolejini yazısını gördüğüm an hızımı daha fazla arttırdım neyseki tenefüstü okula girdim aynı şekilde koşmaya devam ederek sınıfa girdim hızla sırama oturdum kafamı sıraya koyup nefesimi düzenlemeye çalıştım zil çaldı ve herkes içeriye girdi yanıma Furkan oturdu ama başımı kaldırmadım hala nefesimi düzenleyememiştim

"Bu ne hal arkandan atlı kovalıyor gibi nefes nefese okula geldin"dedi kafamı kaldırdım furkana baktım

"Geç kaldım bilmem fark ettin mi?"dedim

"Fark ettim"dedi "bir su iç kendine gel derste senin nefes seslerini duymak zorunda kalmak istemiyorum"dedi doğruldum çantamı açtım içinde suyumu aradım ama yoktu evde unutmuştum Furkan bunu fark etti ve cebinden cüzdanını çıkarttı içinden para aldı ve benim önüme uzattı

"Al bunu bana bir şeyler al hemde kendine su al gel"dedi parayı tekrar ona uzattım

"Hizmetçin yok git kendin al"dedim furkan parayı aldı geri cebine koydu hoca içeri girdi ve derse başladı nefesimi zar zorda olsa düzenlemeyi başardım sonra kafamı kaldırıp dersi dinledim ders bittiğinde hoca sınıftan çıktı herkes birbiriyle konuştu ben ise defterimi çıkardım resmime devam ettim

"Baya yeteneklisin"dedi başımı kaldırdığımda Furkan'ın bana baktığını gördüm defteri önümden çekti ve diğer sayfalara baktı bir sayfada kaşlarını çattı ve uzun süre o sayfada kaldı defteri bana çevirdi ve işaret parmağı ile resimdeki kadını gösterdi

"Bu kim?"dedi resme baktım ve gülümsedim

"Neden sordun?"dedim ama gözüm hala resimdeydi

"Baya özenmişsin ve çok gerçekçi çizmişsin"dedi gözlerinin içine baktım

"Benim için önemli biri"dedim defteri kendine çevirdi sayfalara bakmaya devam etti

"Okulda resim kursu var diye biliyorum kendini daha da geliştire bilirsin kendini neden oraya gitmiyorsun"dedi evet öyle bir kurs vardı ve çok gitmek istiyordum ama babam izin vermiyor du nefesimi verdim