ORKİDE [TAMAMLANDI]

25.bölüm (kriz)

Neden bana iyi gelen insanlar hep gidiyordu? Neden hep yanlız kalmak zorunda kalıyordum?

Annem gitmişti..Bana hep iyi gelen en önemli insan gitmişti

Gitmez dediğim herkes gitmişti

Derin gideli üç gün olmuştu ve babamın gelmesine dört gün kalmıştı

Canım çok sıkılıyordu genellikle yanlız kalırdım ve canım sıkılmazdı ama derin'in evde olmasına hemen alışmıştım.
Aklıma furkan'ın yanına gitme fikri geldi dünden beri konuşmamıştık ve garip şekilde evden çıkmamamı istemişti oda yanıma gelmemişti onada sürpriz yapmış olurdum

Bu fikri sevince yataktan kalkıp dolabımı açtım üzerime siyah pileli eteğimi onun üstünede beyaz kazağımı giyidim

Onun üstüne siyah yere kadar uzanan kabanı da giyidim kalın ten rengi kilotlu çorabımı giyidim saçlarımı açık bıraktım ve omzuma beyaz bir çanta aldım odamdan çıktım kapıyı açtım siyah dizlerimin altında biten botlarımı giyidim

Kapıyı kilitleyip evden çıktım apartmandan çıktığım gibi vücuduma iğne gibi batan bir soğuk beni karşıladı dışarı hafif rüzgarlıydı kulaklıklarımı takıp furkan'ların evine doğru yürümeye başladım

Bu çocuk sana evde kal demişti sanki seda ben öyle hatırlıyordum yani

Bir şey olmaz iç ses dedim iki saatlik bir yürüyüşün ardından sonra eve vardım korumların bakışları benim üzerindeydi bunu pek takmadım kapıdaki iki korumayı da geçip eve girdim

"Yenge"dedi dedi Berke arkamı döndüm ona baktım

"Naber Berke"dedim buruk şekilde gülümsedi onu ilk kez böyle görüyordum genellikle enerjik olurdu ne olmuştu acaba?

"Bir sorun mu var?"dedim bitkince kafasını sağa ve sola salladı

"Yok be yenge ne sorunu sen ne için gelmiştin?"dedi

"Furkan'ı görmek için geldim de evde değil mi yoksa"dedim bakışları yukarı kaydı sonra tekrardan bana baktı

"Evde"dedi gülümsedim arkamı dönüp yürümeye başladım merdivenden yukarı çıktım furkan'ın odasına gireceğim sırada çalışma odasından gen seslerle kulaklarım kabardı seslerin olduğu yöne geldim burası furkan'ın çalışma odası'ydı kulağımı kapıya yasladım ve içeriyi dinlemeye başladım

"Furkan bu teklif kimseye kolay kolay gelmez babana bile gelmeyen bir teklif bu"dedi bir adam

"Eğer kabul ederseniz sizi tanımıyan kalmıyacak"dedi başka bir adam daha fazla dayanamayarak içeriye girdim furkan'ın bakışları beni bulduğunda bende ona bakıyordum gözlerindeki şaşkınlık ve öfke'liyi gördüğüm de bakışlarımı kaçırdım ve etrafa baktım kocaman ahşap dikdörtgen bir masada volkan ve bir kaç adam oturuyordu Furkan ayağa kalktı sakin adımlarla yanıma geldi ve elini belime doladı

"Beyler sevgilim seda kıran"dedi yüzüme bakarak ona gülümsedim sonra diğerlerine baktım onlarda şaşkınca bakıyorlardı

Her halde hayatların da hiç kadın görmemişler

Sanırım öyle iç ses furkan masaya doğru baktı

"Her neyse teklifinizi kabul etmiyeceğim"dedi ardından bakışları volkan'a kaydı"böyle riskli bir işi sokan kişi sizi çıkarsın"dedi

Öfkeli bir ses tonu ile ona baktım çenesi kasılamıştı bakışlarım boynundaki kendini iyice belli eden damarına kaydı sinirden içi içini yiyordu ama kendini zar zor zaptetmeye çalışıyordu

"Ama furkan bu işte bize yardım edersen büyük bir kar-" furkan elini kaldırdı ve adamı susturdu

"Para umrumda değil yaptığınız işin içinde bir ton pislik olucak ve ben böyle bir şeye ortak olamam"dedi ardından boştaki eli ile kapıyı açtı