Dershane Hocam

Bu Adam Benim Kocam

....

Kulağıma dolan yabancı sesler ve bilincimin yerine gelmesiyle birlikte burnuma dolan hastane kokusu anında mideme vurmuştu.

Gözlerimi açmadım ve yüzümde herhangi bir mimik olulturmamaya gayret ederek odada aşina olduğum sesleri dinledim.

Daha çok fısıltı halinde konuşmaları zorla duymama neden oldu konuşulanları.

"Sana ben bin defa dedim! O kızdan uzak dur,ne aileme sok ne de onunla artık yakın ol diye!"

Konuşan benim sevgili kocacığımın sesiydi ama kimden bahsettiklerini şu an anlamıyordum.

"Ne bileyim abi,ben belki tekrar seversiniz bir birinizi dedim.Vallahi başka bir niyetim yoktu."

Kırılgan ve her an ağlayacakmış gibi sesi çatlayan kız kesinlikle Dilandan başkası olamazdı.

"Sevmekmiş.Sikeyim sevgiyi.O kadın tehlikenin ta kendisi Dilan! Sen abine inanmazken nasıl olurda onun dediği o siktiri boktan şeylere inanırsın aklım almıyor!Aklı başında bir kızdın! Onunla geze geze aptallaşmışsın."

Sanırım konu yine o çirkefti ve artık bu konudan o kadar çok sıkılmıştım ki alıp başımı gidesim vardı yemin ederim.

"Abi ben bilmiyordum ki böyle biri.Özür dilerim.Ben...Ben acıdım.Karşımda senin için ağlıyordu hem normal biri biliyordum ve tekrar başlarsınız diye ipleri koparmıyordum.Annemlerde çok sevmişti hem. Dedim belki tekr-"

Tok bir ses duyuldu.Bu Dilanın cümlesini yarıda keserken sabrı taşarmışçasına konuşan herkülümü dinledim sessizce.

"Lan ben sana boşa mı konuştum!?Hm?"

Çok gergin anlar yaşanıyor ve benim yerim aşırı rahat.Gözlerimi açmak gibi bir düşüncem yok bu arada.

"Bin defa demedim mi göründüğü gibi değil? Doğru, abi kim ki dinleyesin?"

"Deme öyle lütfen.Bana çok samimi geliyordu, ben ona farklı yani uzak davrandığımda bile kötü bir yanını göstermedi ki."

Saf bir şey.Kolay kandırılır...

Araya uzun sayılabilecek bir sessizlik girdi.O an gözlerimi açmak istesemde Dilanın tekrar konuşmasıyla kulak kabarttım konuşulanlara.

"Bir şey itiraf edeceğim ama-"

"Ama, ne?"

"Ben senden korkuyorum."dediğinde burnunu seslice çekip kesik bir nefes alıp verdi.

"Kızım sen abini hiç mi tanımıyorsun?Ne yapacağım kalkıp dövecek miyim?Hangi birgün el kaldırdım ben sana?"

Kesik kesik nefesler alan Dilan ağlak sesle konuştuğunda sertçe yutkundum.Üzerime karabasanlar çöküyor sanki.

"Dövsen hakederim."

Dilan ne itirafı bu yavrucum? Hem korkma ben varım burada.Yani tamam sama gıcıksamda neysemde her şeye rağmen müdahale etmek adamlığa geçer o yüzden yani.Sevdiğimden değil.

"Ben sana vurur muyum hiç?O kadar mı kötü biriyim?"

Dilandan bir nırçlama sesi geldiğinde yumuşak sesle "ne itirafı abim?"diye sorunca merakla beklemeye başladım.

Burnunu seslice çekti.Kendinde tüm cesaret kırıntılarını toplaması biraz zaman alırken onun stresini resmen ben yaşıyor gibiydim.Söyle de kurtul Dilan.