Dershane Hocam

Uzun Süren Ayrılık

....

Ayağımın birini hiç durmadan sallarken dirseğimi pencereye yaslamış baş parmağımı dişliyordum.Her şeyden o kadar çok bıkmıştım ki kendimi bir yerden atıp kurtulmak istiyordum.

Yemin ederim yoruldum.Bu aşk hayatımın içine sıçayım.Sorunsuz giden bir günün ardından hemen olaylar oluyordu ve artık sabrım kalmamıştı.

Saçım kulağımın arkasına iliştirildiği an elimi kaldırıp sertçe elini ittim.

"Sana dokunma demedim mi?" Gözler kıpkırmızı saç baş dağılmış şekilde bana bakan kahveler elini usulca çekti.

Bir nefes aldığında dirseklerini direksiyona koyup elleriyle saçlarını karıştırdı.

"Neden inanmamayı seçiyorsun?Ben sana hiç bir zaman yalan söylemedim.Söylememde Melek."

İçim sıkıntıyla bükülüyordu.Böyle kalbimi biri avucuna almış da sıkıyor gibi hissediyordum.Ve fazla can yakıyordu.

"Sana inanmıyorum demedim Demir."bakışlarımı yoldan çekip hemen yanımdaki adama baktım.

"Sadece yoruldum."

Yerinde biraz kıpırdandı.Bana doğru bedenini çevirip kızarık gözlerle baktı gözlerime.

Başını sağa sola salladı."Yemin ederim"dedi.
"Ben seni gördüğüm andan itibaren ona elimi bile sürmedim.Hatta ondan çok önce sadece bir birliktelik yaşadım.Korunmuştum Melek,benden hamile kalması imkânsız."

İnanıyordum.Çünkü o Eda denen orospu evladının nasıl bir karakter yapısı olduğunu biliyorum.

Ağlamamak için kendimi o kadar çok kasıyordum ki bir yerden sonra patlayacağıma adımın Melek olduğu kadar emindim.Ama bu patlama nerede olur,bak işte onu tahmin edemiyorum.

Burnumu çektim seslice.Geceden beridir bir gram bile uyumamıştım.Hello kittynin Instagram üzeri attığı mesajlar içime hık diye oturmuştu.Mesajları sindirmem bir saatimi almış hemen sonra Demiri aramayı akıl edebilmiştim.

Kesin bir dille sadece benden değil demesi biraz da olsa içimi rahatlatmıştı ama yinede biraz kuşkum arta kalmıştı.

"Bu olay net bir sonuca varıncaya kadar kadar ne bana yakın ol ne de dokun Demir.Benden bu kadar.Bu sefer tek başınasın.Yoruldum ben."

İlk defa kendimi bok gibi hissediyordum.Geceden beri düşünmekten kafayı yemek üzereydim.O mesajı okuduktan sonra kalbim nasıl ağrımıştı hatırlamak bile istemiyorum.

"Melek beni yokluğunla sınama."dedi kırılmak üzere olan bir ses.Dudaklarımı birbirine bastırıp dolan gözlerimi cama çevirdim.Her şey fazla çekilmez bir hal alıyordu.

"Elini çabuk tut sende."dedim burnumu çekmeden önce.

"Bu sefer tamamen hallet ve arkada bir pisliğin olmadan yanıma gel."

Son sözlerimi söylediğimde kapıyı açmıştım ki koluma sarılan parmaklarla sabır soludum.

"Nereye?Ben bırakırım seni."

Başımı çevirdim ve kızarık gözlere baktım.Kolumu yavaşça kendime çektiğimde parmakları kolumu terk etmişti.

"Yürümek istiyorum.Sen de git ve o Eda olayını tamamen hallet."

Dudaklarını yalayıp ellerini direksiyona koyarak başını salladı.Son kez baktım ona.Dağılmış ve yumuşak görünen saçlarını,hafif uzamış sakallarını, dolgun dudaklarını ve uzun gür kirpiklerine son kez baktım.