Halos matulala ako sa kanya. Hindi ko magawang magawang magsalita man lang. My lip parted as I still stared at him. Parang isang malaking sampal para saakin iyon.
Ilang beses ko na ba siyang nasasaktan? At hanggang kailan ko hahayaang nasasaktan siya? Hindi ko man lang na pansin ang pagpatak ng aking luha sa aking mata.
"Baby... I want to hear your voice. I want to hear you greeting me, please... Kahit iyon na lang," muling sinabi niya habang ang ngiti niya ay nanatiling mapait.
Umiwas ako nang tingin sa kanya at tumingin sa buhangin sa aking paa. Pinahid ko ang aking luha. Do I really deserve his love? After what I did for him? It's his own good. Sacrifising his love is it really worth it?
"H-Happy Birthday... I'm sorry..." Halos manginig ang labi ko.
Naramdaman ko na lang ang paghawak niya sa aking baba at dahan-dahan na pag-angat no'n para muling magtapo ang aming mata.
"Gusto ko madinig ulit, pero habang nakatingin sa'kin... Please," he pleaded.
Dinama ko ang paghawak niya saaking baba at bahagya pang sandaling sinarado ang mata ko bago muling nagmulat nang mata.
"Happy Birthday," I smiled at him.
Dahan-dahan niyang pinahid ang luha ko sa aking pisngi. Marahan ang pagtitig niya sa'kin.
"Sapat na sa'kin iyan," he said, pero kahit ganon alam kong may sakit pa rin siyang nararamdaman.
"I'm sorry... I just really want better for you,"
Tumango ito sa'kin habang tumatango. "You don't need to be sorry, I understand you... I understand now the situation between us,"
Sandali kaming natahimik kasabay na marahan na paghampas ng alon sa tabing dagat. Alam kong pinapakinggan niya din ang alon ng dagat dahil sa pagpikit nito.
"Can you greet me again... Baby!?" He said softly.
Ngumiti ako. "Happy Birthday," sa mas malinaw na paraan.
Muli siyang nagmulat at marahan akong niyakap. "I missed you damn so much, baby." He whispered.
"I miss you, too... I'm really sorry."
Naramdaman ko na medyo humigpit ang yakap niya sa'kin. Ramdam ko din ang pagsinghot niya sa aking buhok at leeg. Naanimoy isang adik.
"I miss your smell. Pareho pa din dati,"
Bahagya akong nagulat doon. "Kabisado ko ang amoy mo. Katulad pa din dati. I used to be addicted with your smell... And I think... I'm being addicted again," muli niya akong inamoy sa leeg.
"Your smell is really good... Sweet,"
Nanatili akong tahimik at hinayaan siya. Muli kong naramdaman ang pagpatak ng aking luha. Parang isang maikling imahe ang araw na tinulak ko siya papalayo. Muli kong naalala ang itsura niya noong papalayo siya sa'kin.
"I'm so sorry..."
"Your sorry is enough, baby."
Umiling ako habang ang baba ko ay na natili sa kaniyang balikat. After all those years, now I can really say that I'm still in love with this person I used to love.
"Your sacrifise for me is enough, baby. You are my inspiration when I'm chasing these,"
"Tope..." Iyon na lang ang nasabi ko at hinayaan tumulo nang tuluyan ang aking luha.
