Nakatayo ako mula sa malayo habang pinagmamasdan din si Tope na inaayos ang gamit namin. Kanina pa siya nakaayos, ngayon nilalagay lang sa kotse ang mga gamit namin.
Kakatapos ko lang din kausapin si Clara mula sa kabilang linya. I already told her about Tope. She was shocked, noong tuluyan niyang malaman. Sunod—sunod ang pag-usisa niya sa'kin patungkol saamin ni Tope. Pero bago iyon. Sinabi ko din muna sa kanya na huwag sa sabihin kay Manang Tania. Gusto kong unti-untiin. Ayokong mapahamak si Manang Tania dahil masyado na din itong maselan dahil sa kanyang sakit.
Nagtanong ito kung kailan pa daw. Sumagot naman ako na talagang nagkikita na kami ni Tope simula ng bumalik siya. Sinabi ko din ang tungkol sa pagbili ni Tope sa mga ari-arian ni Lolo. Mas lalo siyang nagulat at mas marami pa ang naitanong dahil doon. Tinanong din nito kung ano ang dahilan ng pagbili ni Tope sa ari-arian ni Lolo. I told her everything she need to know.
Mabilis lang ako nag paalam si Clara noong tawagin siya ni Manang Tania mula sa kabilang linya. Masyado kasing maingay si Clara. Bukod don gusto kong maging handa si Manang ng saganon ay hindi talaga sya mabibigla.
Binilin ko kay Clara si Manang na kung maaari magtanong ito at huwag magbibiglain si Manang. Hindi ko alam kung bakit pero masyado akong kinakabahan. Alam nila kung paano nagtapos ang saamin ni Tope. They didn't asked me about the past when I was recovering.
Pilit nila dati iyong nilalayo nila, Manang Tania. They are respecting me. I was hurt, every thing happened in the past it's teach me a lesson that should I know. Every thing happened is have a reason. Katulad ng saamin ni Tope. We need to grow. Kailangan namin umalis sa comfort zone namin, which is me and him.
Hindi sa lahat ng pagkakataon ay may masasandalan ka. Kailangan mong patatagin ang sarili mo at magkaroon ng sariling disisyon. Kung muli kayong paglandasin. Tadhana na ang magdidisisyon no'n.
Everything is worth for us. Kilala na siya ngayong engineer. He's successfull now, but 'til now. Gusto niya pa din maatali sa'kin. Hindi ko alam kung ano ba ang tama kong ginawa para magkaroon ng katulad niya.
"Are you ready now?"
Tumango ako sa kanya. Naramdaman ko siya sa aking likod kaya marahan akong humarap sa kanya. He was about to snaked his arm into my waist.
"I'm ready, we need to go, may mga trabaho pa tayo,"
Ngumuso siya na parang ayaw talaga din umalis. "We can stay here, kahit ipagpabukas na natin ang trabaho. Tapos mamaya attend na lang tayo sa family—" I cut him off. I glared at him also.
"Kailangan natin magtrabaho, Tope. Hindi na din ako pwede dahil matatambakan ako ng trabaho, 1 week tayong wala. Do you forgot?"
"I can help you, you can send here your—"
Muli ko siyang pintulot sa pagsasalita. He chuckled at pinadaanan pa ng paghawi ang kanyang buhok. Wala din siyang nagawa kundi ang sang ayunan ako. Sumakay kami sa kanyang kotse. Magkasabay kaming pumasok ngayon.
Some how, it's feels new these to me. 'cause this is the first na sabay kaming papasok. Wala akong kasabay na pumapasok dito at bukod a kanya ngayon. Kinakabahan man ako ay pinigilan ko na din.
"Tope! Alam kong napag usapan na natin ang tungkol sa atin. But how about ang kuya mo ang mga katrabaho natin ang mga tao mo sa floor? Hindi ka ba talaga nag-aalala sa iisipin nila tungkol satin?" I asked him. Hindi pa kami nakakababa sa ng kotse niya.
