Reincarnated as the feeble daughter of king

Chapter 15

XIANNA'S POV

"Princess Xianna." Hindi ako tumingin sa tumawag sa pangalan ko dahil alam ko na kung sino siya. Instead, I continue watching the glowing lake while carrying the baby who's now sleeping.

I felt him sitting beside me kaya napayuko ako. "What are you doing here?" I asked with my cold voice pero hindi manlang siya sumagot.

Dahan-dahan kong iniangat ang ulo ko at nakita siyang sa malayo na rin nakatingin.

"What are you thinking?" I asked again that made him look at me. Imbes na sagutin ulit ako ay nakita kong may ginawa siya bago makitang may mga iba't iba ng pagkain sa harap ko.

"Eat." He commanded but I shake my head, refusing to eat.

"I'm not hungry." Sabi ko bago ibaling muli ang tingin sa kawalan. Nagulat ako nang biglang may mag umang ng pagkain sa harapan ko.

I look at him with my wide eyes because of shock. Sino ba namang hindi magugulat kung susubuan ka ng isang prinsipeng walang emosyon!

"What are you doing?" I tried not to stutter and thanks to heaven that I didn't.

"Making you eat food." He simply replied. I blink numerous times while I couldn't say things out loud.

What the actual fuck is really happening right now?

"Open your mouth." He commanded. Agad kong iniwas ang ulo ko at pinagdikit ng maigi ang mga labi ko. Tangina susubuan talaga niya ako? "Princess Xianna." He coldly said but I shake my head like a child who doesn't want to eat just because they are making me eat something I don't like. "Xianna." Tawag niya sa aking muli kaya napatingin na ako sa kanya pero mariin pa rin ang pagkakalapat ng mga labi ko.

"Hmm?" I asked him but he looks like he is running out of patience.

"Open your mouth." Mariing utos nito.

"Prinsipe hindi mo naman ako kaylangang subuan, maayos ang mga kamay—" Hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. Shet!

"You saying something, lil princess?" Napalunok ako ng wala sa oras nang maramdamang dumapo ang malamig niyang hininga sa mukha ko. Oo ganon siya kalapit sa akin.

Hindi ko alam kung saan ko dapat ipunta ang mga tingin ko kaya papalit palit nalang akong tumingin sa mga mata niya.

"A-ah sabi ko lang naman e maayos naman ako kaya hindi ako kaylangan subuan pa." Mariin akong napapikit dahil sa pagkakautal ko. Gustong gusto ko siyang itulak pero hindi ko magawa dahil may buhat buhat akong bata.

"Maayos nga yung mga kamay mo pero may buhat ka." Sabi nito bago tumingin sa bata.

"Mamaya na ako kakain, prinsipe!" Agad ko namang sagot sa rason nito pero umiling lang siya at agad nanamang itinaas ang kamay na may hawak na kutsara.

"Eat." Utos muli nito. God! Help me get out of here!

"H-hindi ako gutom!" Saad kong muli para lang hindi na niya ituloy ang dapat niyang gagawin.

"Kain." Mariing sabi nito habang ang mga malalamig niyang mata ay nasa akin pa rin. Wala na ba akong kawala rito?

Napalunok na nalang ako bago dahan dahang ibuka ang bibig ko. Hindi ako makatingin ng deretso sa kanya kaya iwas na iwas akong magtama ang mga mata namin.

Nang maramdaman kong nasa labi ko na ang kutsara ay agad ko itong isinubo at nginuya ang pagkain. Gustong gusto kong masuka dahil sa lasa pero pinilit kong lunukin ito. Anong pagkain ito?

Akmang lulunukin ko na ngunit bigla akong nabulunan dahil sa sama ng lasa. I cough a little pero pinanatili kong deretso ang mukha ko habang iniiwas pa rin ang tingin sa kanya. Pero habang patagal ng patagal ay mas kumakalat ang lasa sa loob ng bibig ko kaya mas napaubo ako.