Savaşın Dansı

6. bölüm Yeni düşmanlar ve aşklar

"İnsan umuttan doğar, umutsuzluktan ölür. Varsın ben bütün şanslarımı sende kullanayım, umudumu ve kendimi sende öldüreyim..."

Aradan 8 ay geçmişti. Yeni düzenime tamamen adapte olmuştum. Ayağım iyileşmiş ve tekrar işlerime başlamıştım. Bu süre boyunca eymen hiç vazgeçmedi ve dibimde ayrılmadı. Utanmasa evimde yatıp kalkacak hali vardı ama ben almıyordum. Peşimden işleri yüzünden heryere gelemesede arada mesajları ile yine beni çıldırtmayı başarıyordu. Ama garip bir şekilde sanki çevremde olmasına alışmıştım, attığı mesajlar, komik yüz ifadeleri beni güldürüyordu ve o da bundan memnun olduğunu belli ediyordu farkettiğinde. O da zaten birlikte olamayacağımızı anlayınca "Enazından yakın arkadaş olsak olmaz mı?" Diyerek benden ayrılmayı reddetmişti. Sevgili olmak yerine eğer acı çekmeyecekse arkadaşı kabul ederdim. Bunu ona da sormuştum. Eğer kendini kontrol edemeyecek olsaydı da onu hayatımdan komple çıkarırdım.

Eylemle aramız iyiydi. Haftada bir onun isteği üzerine buluşuyorduk. Tabiki kızlar kıskandığı için onlara da 2 günümü ayırmam gerekiyordu orası ayrı konuydu. Ben söylememiştim sanırım size ama çağan gerçekten de bir köstebek çıkmıştı. Bunu eymen'in ağzından laf alarak kesinleştirmiş, geldiği gün de postayı koymuştum.

Bugün ise ani bir kararla bizim grubu dışarı çıkarmaya karar vermiştim, bazı sebeplerden dolayı okullara 1 2 hafta ara vermişlerdi. Ne giysem diye düşünürken beyaz bir kot şort ile siyah askılı cropta karar kılmıştım. Saçlarımı herzamanki açık halinde bırakmak yerine dağınık topuz yaptıktan sonra hafif bir makyaj yaptım. Uzun askılı siyah çantamı taktıktan sonra tam dışarı çıkacaktım ki gelen mesajla durup telefonumu açtım.

Eymen yine mesaj atmıştı.

"Boş musun?

"Hayır, şimdi dışarı çıkıyorum."

"Nereye gidiyorsun?"

"İlla cevap vermem mi gerekiyor be yaşlı maymun?"

"Birkere de ısrar etme de söyle. Merak ediyorum işte."

"Tamam tamam. Zaten istesen de gelemezsin çünkü ardalar ile gezicem.
Tam olarak kafamda bir yer yok zaten onların da daha haberi yok zorla çıkaracağım onlarıda. Yaşasın hainlik günü ilan ettim anlayacağın."

"İlk defa 2. Söyleyişimde
cevap verdin. Her geçen gün
beni daha çok Şaşırtıyorsun!"

"Sanırım sadece değişiyorum. Senden sonra daha sabırlı olmaya başladım. Neden acabaa? Bana göre sebebi şu ; okadar çok ısrar ediyorsun ki artık alıştım."

"Bunu duymak güzel. Akşam
üstü evde olur musun?"

"Bilemiyorum ki. Sanırım yani, olursam söylerim ya."

"Tamam, görüşürüz. "

"Görüşürüzz."

Neşeden gelen mesajı gördüğümde ise eymen'in mesaj kısmından çıkıp neşeye girdim.

"Ablaa, sana 8 ay önce aldığım
hediyeyi vermeyi unutmuşum! Olaya bak! İmkansızı başardım! Çekmeceye atıp unutmuşum. Eve gelmeme izin vermediğin için kargoyla gönderdim çünkü 1 haftadır gelmiyorsun!
Yakında sana küseceğim."

"Üzgünüm Neşe. Bu hafta kimseyle vakit geçirmedim zaten üstüne alınma. İyi yapmışsın. Ne zaman gelir?"

"Şimdi."