CONSEQUENCE OF TEMPTATION

Chapter Eighteen

Pagdating ko pa lang sa restaurant kung saan kami magkikita ni Bela ay agad ko na siyang nakita. Hindi ko muna siya nilapitan at pinagmasdan mula sa kinatatayuan ko.

I can see the sadness in her face. Mukhang pagod din ito at stressed. It breaks my heart just to see her like that but I need to cover my heart with coldness.

Lumapit ako sa kanya at agad lumiwanag ang mukha niya nang makita kami. She stood up and hugged me. I heard her sob and I looked away to keep myself from hugging her back.

"I-I'm sorry." Anito at mabilis na lumayo sa'kin at pinunasan ang luha niya, "Can I carry him?"

"Yeah." I said and hand my son to her. Agad niya naman tong niyakap at hinalikan ang noo. Zach made a giggling sound and Bela was crying while smiling. "Sit down. Wag kang gumawa ng eksena dito." Saad ko nang mapansin na tinitignan na siya ng ibang customers.

"Zephyr, I want to talk about us." Anito. Malamig ko naman siyang tinignan, "Those pictures. Hindi ko ginusto na mahalikan ni Magnus, maniwala ka. I meet up with him to tell him that I want to stop our plans because I love you. Ayaw ko nang sirain ang meron tayo."

"But you already did, Bela." Sagot ko, "Forget it. Hindi ako nandito para pagusapan yan." Dagdag ko at tinaas ang kamay ko para tawagin ang pansin ng waiter. I ordered food for us and quietly stared outside the glass wall.

"If only Zach could tell you everything..." Anito ngunit hindi ko siya nilingon. Nang dumating ang order namin ay tahimik lang akong kumain. Si Bela naman ay hindi binitawan si Zach hanggang sa matapos kaming kumain.

After we eat, I drive our way to my office. Kailangan ko na kasing iwan ang opisina ko dito sa vice president ng kompanya para ipamahala habang wala ako. Pagdating sa opisina ko ay agad akong sinalubong ng sekretarya ko.

"Sir, the VP is already in conference room." Anito at inabot sa'kin ang isang folder bago lumingon kay Bela at Zach.

"Tell him I'll be there in a second." I answered. Tumango naman to at muling sumlyap kay Bela bago kami iniwan. Ako naman ay humarap kay Bela, "Antayin mo ko dito."

"Okay." She answered. I nod and walked out of my office.

"Wag mong palalabasin ''yung babae sa loob." Paalala ko sa secretary ko.

"Sino ba 'yun, Sir?"

"Yaya ng anak ko." Sagot ko at mukhang nagulat naman siya. Oo nga pala, wala pang nakakaalam na may anak ako. Hindi ko na lang pinansin ang reaks'yun niya at dumiretso sa conference room.

After my short meeting, I went back to my office and saw Bela sitting in the sofa and carrying my son in her arms as he sleep. Inayos ko lang ang mga gamit ko dito tsaka tinawag si Bela para makaalis na.

"Zephyr." Tawag nito habang nasa elevator kami. Sinulyapan ko naman to, "Puwede bang sa penthouse mo tayo dumiretso?"

"You still live in that place?" I asked her. Tumango naman siya, "Umalis ka na dun. Binebenta ko na ang penthouse na 'yun."

"Pero...wala kong matitirahan."

"It's not my problem anymore, Bela. Bakit hindi ka bumalik kay Magnus?" I bitterly said. Hindi na siya umimik hanggang sa makasakay kami sa kotse.

Pagdating sa penthouse ay hiniga niya si Zach sa kama ko. The bed we used to sleep together and fuck each other. Now, it was all just a memory of yesterday that I want to forget. That's why I want to sell this place. It's filled with bitter memories.

"Zephyr." Tawag ni Bela ngunit di ko siya pinansin. Nagsalin ako ng alak sa isang baso at nilagyan 'yun ng yelo. Natigilan naman ako nang yakapin ako ni Bela mula sa likod.