Hacker | Minsung

68》itiraflar ve dargınlıklar

➡️ Bölümün sonunda 35. bölüme kadar gözden kaçırdığınız, atladığınız, unuttuğunuz her şey ve daha önce değinmediğimiz birkaç şey yer almaktadır.

➡️ Özet geçmeme rağmen yine de çok uzun bir kısım oldu. Geri kalanları da 69. bölümün sonuna yazacağım.

🥲 Bu arada Wattpad hata verdiği için bu bölümün alternatif girişini bölümün sonuna koymak zorunda kaldım... Wattpad'den nefret ediyorum.

(*꒦ິ꒳꒦ີ)

Hanji, Chan'ın evine ulaştığında salonda bulunan herkesin yüzünde belirin bir gerginlik ifadesi yer alıyordu. Boş koltuklardan birisine yerleştiğinde meraklı gözlerini Seungmin'in gözlerine dikti.

Chan derince bir iç çektikten sonra konuştu ''Hanji de geldiğine göre artık burada yazanları sizlerle de paylaşabilirim.'' Chan'ın titreyen sesi Hanji'nin kalp ritmini değiştirdi.

Kağıtta neler yazdığını bilmiyor olsa da bu mektubun kendisine ve arkadaşlarına dokunacağından adı kadar emindi.

Chan kağıdın katını açarken titreyen ellerini gizleme gereksinimi duymadı. Fakat boğazındaki yumru onun kağıtta yazanları okumasını engelledi. Bu yüzden kağıdı Seungmin'e uzattı.

Seungmin kağıdı abisinin elinden aldı ve boğazını temizledikten sonra yüksek sesle okumaya başladı.

''Chan'ım,

Bunu ne zaman bulursun bilmiyorum. Fakat umarım sen bu mektubu bulmadan ben eve dönmüş olurum. Kalbini kırmak istemiyorum ancak maalesef bunu yapmaya mecburum.

Çünkü içimde tuttuğum her şey benim için çok ağır bir yük haline geldi. Çocukken geçirdiğim kaza aslında bir kaza değildi ve ben kendimi o tırın önüne bilerek atmıştım.

Henüz hayatın çok başında olmuş olsam da yaşamak zorunda olduğum pek çok şeyden sıkılmıştım. Bilmiyorum, o zamanlarda yaşadığım her şey benim için fazlasıyla ağır geliyordu.

İtiraf etmem gerekirse geriye dönük düşündüğümde ve şu andaki halim o halime baktığında büyük bir utanç duyuyorum.

Yaptığım şeyin fiziksel olan hasarlarını bir şekilde kabullenebilmiş olsam da geriye kalan hiçbir sonucu kabullenemiyor ve kendimden nefret etmeye devam ediyorum.

Hayatımı kaybedemedim fakat iğrenç bir insana dönüştüm. Sana, size, herkese yalan söyledim.''

Salondakiler büyük bir ciddiyet ve yoğun bir odakla birlikte Seungmin'i dinliyordu.

''Bunu söylemek derimi etimden ayırıyormuş gibi hissettiriyor ancak bilmeye hakkın var. Küçüklüğümden beri sana aşık olduğumu düşünürdüm.

Fakat büyüdükçe sana karşı olan hislerimin aşk değil, hoşlantı ve takıntıdan ibaret olduğunu anladım.''

Seungmin'in okumakta zorlandığı cümleler Chan'ın derince iç çekmesine sebep oldu. Bu şeyleri duymak da en az okumak kadar acı vericiydi. Ellerini yüzüne kapadı ve iki büklüm bir hale büründü.

''Sen bana aşkı öğrettin, onu deneyimlememe fırsat verdin ve en sonunda da ben sana gerçekten aşık oldum. Sana karşı olan hislerim belirgin bir oranda değişti, güzel, apayrı bir hal aldı.

Takıntıyla geçen yıllarımdan oldukça farklı hissediyorum artık. Seninleyken çok daha özgür, çok daha mutlu ve tam anlamıyla güvende hissediyorum.

Gerçekleri öğrendiğinde benden soğursan veya gidersen sana asla ama asla kızmayacağım. Vereceğin karara sonsuz saygı duyacağım bu yüzden lütfen rahat ol, baskı hissetme.''