BENİMLE KAYBOLDUN -BXB

1- Benimle Kayboldun

18.11.2023

"Ya ben niye anne oluyorum?!" Diye mızmız bir sesle konuştu sarışın çocuk. "Kerim anne olsun." Kıvrılmış dudaklarla ona bakan elalara çevirdi kahve gözlerini.

Kerim kollarını göğüs hizzasında bağlarken ela gözleriyle onu izliyordu.

"Sen daha güzelsin." Dedi rahat bir tavırla. Rüzgar omuzlarını düşürdü.

''Erkeğim ama ben. Erkekler anne olmaz." Kerim yanına yaklaştığında 'acaba kızdı mı?' diye düşündü Rüzgar. "Zeynep anne olsun." Dedi bu sefer işaret parmağıyla Zeynep'i gösterirken.

Zeynep utanarak ona baktı. "B-ben anne olamam ki." Derken minik elleriyle ilkokul üniformasının yakalarıyla oynuyordu bu sırada.

"Ben Zeynep'i sevmiyorum. Seni seviyorum." Diyerek tam önünde durmuştu Kerim. Rüzgar dudaklarını büktü.

"Ama ben anne olmak istemiyorum." Dedi mızmız bir sesle. Kerim gülümsedi bu tatlı tavıra.

"Tamam sen de baba ol." Rüzgar'a bu fikir pek mantıklı gelmemişti.

"İki tane baba olmaz ki?" Kerim gülümsedi.

"Niye olmasın?" Dedi kendinden emin bir sesle.

Rüzgar omuz silkti. "Anne ve babalar öpüşür, erkekler öpüşemez ki? Nasıl bebekleri olacak öyle."

Sadece öpüşerek bebek olduğunu düşünüyordu Rüzgar.

Kerim dudaklarını birbirine bastırarak arkadaşına yaklaştı. Ona erkeklerinde öpüşebileceğini göstermek istiyordu...

"Kızdın mı Keri-"

Rüzgar'ın sözünü kesen şey minik dudaklarının üzerindeki yumuşak dudaklardı. Küçük çocuk ellerini onun yanaklarına koyarken gözlerini kapatmış dudaklarını öylece sarışının dudaklarına bastırıyordu.

Rüzgar ne yapacağını şaşırırken gözleri doldu. Hızla onu öpen arkadaşını göğüslerinden iterek yere düşmesini sağladı.

Kerim kalçasının üstüne düştüğü için canı acırken Rüzgar'a baktı. Ellerini yumruk yapmış, dolu ve öfkeli gözlerle bakıyordu ona.

Aralık dudaklarından küçük nefesler alırken sınıfa öğretmenleri girdi. Genç kadın hızla yerdeki Kerim'i tutarak kaldırdı ve ne olduğunu anlamak için etrafına baktı. Onları izleyen sınıf arkadaşları anında öğretmenlerine olayı anlatırken Rüzgar öfkeli gözlerle baktı onu öpen arkadaşına.

"Öpme bir daha beni! Bu çok iğrenç!"

Kerim beklemediği tepkiyle dolan gözlerini kaçırdı.

"Ö-özür... dilerim." Bu cümleden sonra gözyaşlarına boğulması bir oldu.

Öğretmeni hemen yarını yokmuşçasına ağlayan çocuğa sarılıp onu susturmaya çalıştı. Ama boşa bir çabaydı.

Kerim bütün gün Rüzgar beni sevmiyor diyerek ağladı...

***

Başlama tarihlerini buraya alalım.

Diğer kitaplara hiç ilham gelmiyordu ben de bunu yayınlayayım dedim.