ជេយ៍ / ជេគ កំពុងអង្គុយមើលរាងកាយដែលសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងមិនកំរើក បបូរមាត់ និងស្បែកប្រែជាសស្លេក។ ជេយ៍បារម្ភពីគេសឹងហក់លោតចុះពីលើអគារទៅហើយ (ចុះមិចមិនលោតទៅអាណាឃាត់?) ក្មួយប្រុសដែលគេស្រឡាញ់មួយទាំងមូលបែរជាមកត្រូវរងគ្រោះឥតប្រយោជន៍បែបនេះ។
"ឯងត្រឡប់ទៅវិញទៅយើងនៅមើលថែរគេ!"ជេយ៍និយាយទៅកាន់ជេគដែលអង្គុយលើសាឡុងក្បែរនោះ
"អឹម! បើគេដឹងខ្លួនកុំភ្លេចខលហៅយើងផង"ជេគ
"អឹម!" ជេយ៍យល់ព្រមហើយជេគក៏ចេញពីបន្ទប់នោះទៅ
ជេយ៍ក៏ខលទៅប្រាប់ហូយ៊ូន ពីសុវត្តិភាពក្មួយប្រុសនិងលេខបន្ទប់។
"ឆាប់ភ្ងាក់មកណាអាក្បាលខូច! កុំសន្លប់យូរពេក! " ជេយ៍យកដៃទៅអង្អែលក្បាលកាយតូចដែលសន្លប់
"ពូ-ពូ-ព-.....- បងបារម្ភ" (kiminoto👉👈)
ជេយ៍មើលទៅកាយតូចដែលនៅលើគ្រែពេទ្យ ស្រណោះក្មួយណាស់។ (សរសេរដដែលក៏មិនខាតright?) ទោះបីគេឌឺ ឈ្លើយ ក្បាលរឹងក៏ដោយ តែគេនៅតែគួរឲស្រឡាញ់ដែរ។
មួយសន្ទុះក្រោយវត្តមានរបស់ហូយ៊ូនក៏មកដល់។ នាងបារម្ភពីកូនខ្លាំងណាស់ នៅសុខៗមានខលមកប្រាប់ថាកូនត្រូវគេបាញ់ អ្នកណាមិនតក់ស្លុត មិនបារម្ភ។
"ជេយ៍! បងពឹងឯងឲដោះស្រាយរឿងនេះឲបងផង!"ហូយ៊ូនប្រាប់ទៅកាន់ជេយ៍ ឲទៅដោះស្រាយរឿងនោះឲគាត់
"ចាំខ្ញុំឲខាងមេធាវីគេដោះស្រាយ បងកុំបារម្ភ!"ជេយ៍តបញញឹមទៅកាន់បងស្រី(sooner ម៉ែក្មេក😊)
"ឯងត្រឡប់ទៅផ្ទះទៅ! បងនៅមើលថែរកូន!" ហូយ៊ូន
"ចុះអ្នកម៉ាក់គាត់យ៉ាងមិចហើយ?"
"ពេលមកជិះមកតាមផ្លូវ បងជុនខលមកប្រាប់ថាគាត់ដឹងខ្លួនហើយ!"ហូយ៊ូនតប
"ខ្ញុំទៅផ្ទះហើយឆៀងទៅមើលអ្នកម៉ាក់បន្ដិច បន្ទាប់មកនឹងមកមើលគេ ឲបងទៅសម្រាកនៅផ្ទះ!"ជេយ៍
"មិនអីទេ! ឯងទៅសម្រាកទៅទុកឲបងមើលថែគេ"ហូយ៊ូននៅតែប្រកែក
"បងទើបនឹងជាពីឈឺបងទៅសម្រាកឲបានច្រើនទៅ តែបងចូលពេទ្យម្នាក់ទៀតពិបាកហើយ! "ជេយ៍
YOU ARE READING
ក្មេងបង្កបញ្ហារបស់ពូ | Jayki(complete)
Fanfiction"បង្កបញ្ហាទៀតហើយ!" "ខ្ញុំមិនឃើញវាទើសក្បាលពូផង កុំចេះដឹងរឿងខ្ញុំ!" "ឈ្មោះគ្រួសារទាំងមូលត្រូវខូចខាតដោយសារឯង" "កាត់ការខ្ញុំចោលទៅ!" Jayki
