Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kalan derslerin tamamında sarı saçlı kızı ve mavi tokayı düşünüp durdum. Bu detaydan Yekta ve Berika’ya bahsetmemiştim. Çünkü toka resimde uzaktan ve flu bir şekilde görünüyordu. Emin olmadan içlerine kurt düşürmek istemiyordum. Zaten yeterince derdimiz vardı. Aptal bir oyunun içindeydik ve kimse ne yapacağını bilmiyordu.
Mavi tokayı düşündüm. Mavi tokayı düşünmek için çabaladım. Çünkü zihnime akın etmeye çalışan dün geceyi düşünmek istemiyordum.
“Lalin! Zil çalıyor, duymuyor musun?”
Omzumdaki sert dokunuşla birlikte Berika’ya döndüm. “Ta-tamam.”
“İyi misin?” diye sordu Yekta. Sonra kulağıma eğilip fısıldadı. “Görevi tamamladığını söylemiştin. Başka bir durum yok, değil mi?”
Aceleyle başımı iki yana salladım. “Yok. Görev tamam.”
“Hiç eve gitmek istemiyorum.” Sınıfın tamamen boşalmasıyla Berika sesinin desibelini normal seviyesine getirdi. “ Annem neden yüzümün gülmediğini sorup duruyor. Artık yalan söylemekte zorlanıyorum.”
“Tamam o zaman, bizim parka gidelim sohbet ederiz.”
Aslında eve gidip yatağa gömülmek istiyordum ama Berika için onlarla kalmaya karar verdim. Yine de konuşmak isteyeceğim bir durumda değildim. Bu yüzden başka bir öneride
bulundum. “Sinemaya gidelim mi? Barbi filmi çıkmış.”
Yekta memnun olmadı. “Gerçekten mi?”
“Lütfeeeen.” Berika eskisi gibi şaklabanlık yapamadı ama Yekta’nın önünde başını omzuna büktü. “Benim için iki saat katlanabilirsin.”
Yekta cevap vermek üzereyken her nedense bundan vazgeçti ve elini formasının iç cebine attı. Oradan çıkardığı şey gizli telefonuydu. “Mesaj geldi.”
Berika’nın gözleri açıldı. Hemen çantasının ufak bölmesinden gizli telefonu aldı.Ben mi? Ben yerimden bile kıpırdamadım.
