Hadi bir tahmin yapalım. Bu bölüm görev kime verilecek?
Oy ve okumayı çok sevdiğim kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.
Manga~ Dünya'nın Sonuna Doğmuşum.
İkiye On Kala~ Kafamda Kentsel Dönüşümler
Keyifle okuyun.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
“Bilerek yaptı.”
“Bilerek yaptı. Vücutlarımızda bulunan çipler ona burada, bir arada olduğumuzu söyledi.”
"Belki de bu anı bekliyordu. Görevden aynı anda haberdar olmamızı istedi. İstediği oldu..."
“Belki de hepimizi…”
"Bunu neden yapıyor?"
Bunu neden yapıyor? Bu sorunun cevabı uzay boşluğunda sallanıyordu.
Her kafadan bir ses, her sesten bir çaresizlik yükseliyordu.
Susuyorduk, konuşuyorduk, ağlıyorduk. Ne yapacağımızı bilmiyorduk.
Cihangir, bir süredir boşluğa bakan Su’nun ellerinin avuçlarına aldı. Aralarında isim verebileceğim kadar bilgiye sahip olmadığım garip bir ilişki vardı. Cihangir bir süre sessiz kaldı. Suskunluğunun altında teselli edecek kelimeleri bir araya toplamaya çalışma gayreti vardı. En azından öyle olması gerekiyordu.
Ancak o, “Bu görev sana verildi, yerine getirmek zorundasın.” dedi, beni yanıltarak. “Hayatta kalmak istiyorsan, yerine getireceksin.”
Su, uzun bir aranın ardından gözlerini kırptığında, iki damla yaş eş zamanlı olarak yanaklarından süzüldü ve çenesinden aşağı akıp gitti. “Böyle bir şeyi babama nasıl yaparım?” Sesi giderek zayıfladı. “O… Bunu haketmiyor…”
“Cem de ölmeyi hak etmiyordu.”
Can. Geldiğinden beri ilk kez konuşmuştu.
“Elbette hak etmedi.” dedi Cihangir. “Kimse hak etmez ama sen de biliyorsun Can, kardeşin hata yaptı, görevi yerine getirebilirdi. Üstelik Cem’e verilen görev, sadece kendi hayatını etkileyecekti..”
Can, “Bana söyleseydi…” dediğinde, bu kez sesi titredi. “Eğer görevi bana söylemiş olsaydı başına silah dayar, ona zorla yaptırırdım!” Giderek kızaran gözlerinden tek damla yaş düşmedi. “Sizinle beraber guptan öğrendim. Ona ulaşabildiğimde…” Yutkundu, gördüğüm en acı yutkunuştu. “...çoktan geç kalmıştım.”
