«អត់ទេ កូនមិនទៅនោះទេ កូនចង់នៅជាមួយមនុស្សសំខាន់របស់កូន» លីលីស្រដីដូច្នោះរាងស្ដើងជេននីរួមទាំងលោកកងក៏ងាកមើលមុខគ្នាទាំងភ្ញាក់ផ្អើល លោកកងជ្រួញចិញ្ចើមមុននឹងបន្តសួរទៅកូនស្រី៖
«អ្នកណាជាមនុស្សសំខាន់របស់កូនប៉ានោះ?» លោកកង
«នូណាជេននីតែម្នាក់គត់» ទទួលស្គាល់ថាពាក្យសម្ដីគេនិយាយគឺពិបាកយល់បន្តិចមែនប៉ុន្តែបើក្នុងចិត្តរាងស្ដើងដែលអង្គុយក្បែរនាងតូចបែរជាមានអារម្មណ៍រំភើបដោយសារក្មេងម្នាក់នេះទៅវិញ តែណ្ហើយវាគ្រាន់តែជាសម្ដីនិយាយឥតបានការរបស់កូនក្មេងមិនដឹងអីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ...
«លីលីនៅជាមួយជេននីមិនបានមួយថ្ងៃផងក៏ចាត់ទុកជាមនុស្សសំខាន់ទៅហើយ អីញ្ចេះណា៎ ចាំថ្ងៃស្អែកនេះប៉ានឹងជូនកូនមកទីនេះទៀត អូខេទេ?» រាងក្រាស់អង្អែលសក់កូនស្រី ប៉ុន្តែលីលីឆ្លើយយ៉ាងដាច់ខាតតែម្ដង...
«កូនមិនទៅឡើយ!»
«កូនមិនខ្លាចរំខាននូណារបស់កូនទេឬ?» លោកកង
«កូនធានាថាមិនរំខាននូណានោះទេ ហើយក៏ធ្វើជាក្មេងល្អស្ដាប់បង្គាប់» លីលីនិយាយចប់ក៏ទៅឱបដៃរាងស្ដើងជាប់ស្របនឹងទឹកមុខអង្វរ...
«នូណាឲ្យលីលីគេងជាមួយដែរមកណា៎ ណា៎» លីលី
«លីលីសុំបែបនេះហើយ នូណាបដិសេធមិនបាននោះទេ ហឹម?» ចប់សម្ដីជេនក៏លូកច្បិចថ្ពាល់ដ៏គួរឲ្យស្រលាញ់នាងតូច...
«ចុះលោកប៉ា?» លីលី
«ជើងល្អ!» លោកកងសើចហួសចិត្តនឹងចរិតនាងតូចព្រមទាំងថើបថ្ងាស១ខ្សឺតស្របដោយសេចក្ដីស្រលាញ់...
-Skip~~
រាងស្ដើងដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកព្រមទាំងកាន់កន្សែងជូតសក់របស់នាង ដោយមិនភ្លេចសម្លឹងមើលទៅនាងតូចដែលគេងចាំនាងនៅលើពូកដ៏ទន់ល្មើយឡើយ។ ឯលីលីក្រោយពីបានឃើញនូណាសំណព្វចិត្តចេញមកគេក៏ងើបអង្គុយច្រង៉ុក!
«លីលីឆាប់គេង!» ជេនសង្កត់សម្លេង ឯលីលីធ្វើមុខស្រពោនបន្តិច
«ចង់ឲ្យនូណានិទានរឿងឲ្យលីលីស្ដាប់» លីលីនិយាយហើយ រាងស្ដើងឡើងមកអង្គុយក្បាលគ្រែទាញភួយដណ្តប់ឲ្យនាងតូច...
