~හීන~ [ONGOING]

20 වන කොටස

ඔරලෝසුවේ කටු ඔහේ තමන්ගේ ගමන යනකොට පැය හයකට විතර පස්සෙ දෙයියනේ කියලා මහිම අයියට සිහිය ආවා..... ග්‍රවුන්ඩ් එකේ වැඩ ටික බලලා එන්නම් කියලා ගියපු රිතික අයියයි... ලක්ෂාන් අයියයි ආපිට ආවේ අපි හැමෝටම රෑට කන්න කෑමත් අරගෙන වෙනකොට කොච්චර කරත් අපි හැමෝටම අන්තිමට ඉතුරු වුණේ උන් දෙන්නා විතරයි.....

ප්‍රයිවට් හොස්පිට්ල් එකක් නිසා වෙලාවට කලාවට ඇවිත් යන්න ඕනේ කියලා මෙහෙ නියමයක් නෑ.....ඉතිං රෑ නවයෙ කනිසමත් පහුවෙනකම්ම අපි හිටියේ මහිම අයියව ඇඩ්මිට් කරලා තිබුණු ඒ රූම් එක ඇතුලට වෙලා එක එක දේවල් ගැන කතා කරන ගමන්.... අයියට සිහිය ආවත් හරි නවෝද් නෙවෙයි එක විනාඩියකටවත් ඌව තනිකරේ....ඕකා කොහොමත් ඔහොම්මම තමයි.... කොච්චර කුණුහර්ප කිය කිය රට වටේටම ඇහෙන්න කෑ ගැහුවත් නවෝද් මහිමට පණ ඇරලා කියන්න මං නම් අද සහසුද්දෙන්ම දැන ගත්තා .... මුගෙත් හෙන බොරුවනෙ ඉතිං.... දෙපැත්තට වැනි වැනී ඉන්නැතුව මෙතන කැමති නම් කෙලින්ම කැමතී කියලා කිවුවනම් ඉවරනේ මගුල....

" දැන්වත් මේ ගෙනාපු කෑම ටික කාපල්ලකො බං....."

" මට නම් දැන් කන්න බෑ ලක්ෂාන්....."

" හරි උඹ මෙතන අබ්බගාතයා කියමුකෝ....දැන් එතකොට සන්දේශයා උඹටත් කන්න බැරිද අහ්....."

" පස්සේ කන්නම් බං...."

" හරි ඒ ඉන්නේ උඹෙ අයියා කියමුකෝ පුතේ.....ඇයි දැන් මේ පොඩි පගයෝ දෙන්නා නොකා ඉන්නේ...ම්ම්..."

" අනේ දෙයියන්ගෙ නාමෙට ඔය හැකර කට පොඩ්ඩක් වහගනිංකෝ ලක්ෂාන්....."

" දෝණි කටපියාගෙන ඉන්න....මං මේ කතා කරේ අපේ දරු පැටව් දෙන්නට..... ඈ මල්ලි දැන් උඹලා දෙන්නටත් මේක කන්න බැරිද..... කන්න බැරි නම් කියහං මට කෑම පහක් වැඩි නෑ හොඳේ......"

" නවෝද් උඹ කන්නෙ නැද්ද බං.... දවල් හරියට කෑවෙත් නෑ නේද....."

" මට දැන් කන්න බෑ බං....උඹලා කාපං....."

" සහස් ඔයාවත් කන්නකො....."

" මටත් දැන් බඩගිනි නෑ රෙහාන්.... උඹට බඩගිනි නම් මං කවන්නද...."

මෙච්චර වෙලාම උගෙ බෝක්කු කට ඇරගෙන හතර වටේටම කාපං කාපං කියලා පින් සේන්දු වෙච්ච ලක්ෂාන් අයියා ගැන මට දුක හිතුනු නිසාම මං ඌ වෙනුවෙන් උගෙ වැඩේ ඉතුරු ටික කන්ටිනියු කරගෙන යන්න පටං ගත්තා... මොකද ඌ තව ටික වෙලාවක් හරි මෙතන කට ඇරගෙන හිටියනම් එහෙම අර රිතික අයියගෙන් කන කෑම ගැන මට හිතනකොටත් තනි ඇහැට ඇඬෙන්න වගේ.....