Aşk Resitalleri

🎶1. Bölüm Üflenmiş Mumlar Yanan Kalpler🎶

Merhabalar efendim,. gökyüzü az kendi hakayesini ve çokça onun için özel olan anları yazacak...

Kısa bir kitap olacak ve umuyorum ki bizi mutlu edecek..

Sizleri seviyor ve çok öpüyorum...

12.10.23'

Her şarkı bir bölüme hitaben yazılacaktır🤍

Şarkımız: Kendimden Hallice Sakince Yoruldum

______________________________________

Aklım ermeye başladığı zamandan beri bir mucize beklemiştim. Hayır, o mucizeyi istesem çok rahat bir şekilde yaratabilecek iken kader denen kavrama bırakmıştım.

Dört gün önce, hasta bir şekilde yatarken o mucize bulmuştu beni. Peki, gerçekten mucize miydi yoksa asıl kâbus yeni mi geliyordu?

Bunu anlamamın tek yolu, mucize sandığım kapıya yürümek olacaktı. Fakat söz konusu yıllarca çektiğin eziyet ise biraz tereddüt ediyordun.
Etine yıllardır batan parçalar vardı, acıtıyordu ama artık öyle bir alıştın ki kurtulmak isterken sana sunulan imkanları ittin elinin tersiyle.

Hayır, itmedim.

Fakat emin değildim, beni denemek için oynanan bir oyun olup olmadığını anlamalı, öyle hareket etmeliyim.

Dört gün önce, hasta bir şekilde evdeydim. Kapı çalmıştı ve bir postacı görünmüştü. Şaşırmıştım çünkü yaşadığım sitede gelen postaları güvenlik görevlisi alırdı, bu adam nasıl gelmişti?

Mektubu aldığımda ufak bir tebessüm ederek gitmişti, yaşlıca bir adamdı.

İşin diğer bir yanı benim adıma gelmişti, 'belki sınav sonucum gelmiştir ' demiştim kendi kendime. Ama hayır, sınav sonucunun açıklanması en az bir ay sürerdi ve ben daha iki buçuk hafta önce sınava girmiştim.

Sınavla alan bir kolej içindi.

Mektubu açmakta çok tereddüt etmiştim fakat bu saatlerimi alsa bile en sonunda masa başında o mektubu okuyorken bulmuştum kendimi.

Mektupta dediğine göre anne ve babamın öz çocuğu ben değildim. Şuan baş hekim olan annemin uzun zaman önce çalıştığı hastanede doğmuştum ve annem kendi öz kızı yerine beni almıştı.

Bu kulağa pek inandırıcı gelmiyordu çünkü benim annem takıntılı bir insandı, başkasının çocuğuna kesinlikle annelik yapmayı kabul etmezdi.

Fakat hayır, etmişti. Çünkü bugün sabah acilen okuldan almıştı beni. Bu tuhaf değildi, normal insanlara göre. Fakat benim annemin takıntılı olduğu diğer bir konu ders notlarımdı.

O, benden çok devamsızlık ve ders notlarına önem veriyordu. Beni sevdiğini pek hissettirmiyordu fakat ziyanı yoktu çünkü ondan sevgi bekleyecek yaşı çoktan geçmiştim.

Onunla konuşurken saygı içerisinde, haddimi bilerek konuşmalı ve sesim yüksek olmamalıydı.

Annemin oldukça feci cezaları vardı ve açıkçası çoğu canımı bile yakmıyordu artık.

Her konuda sesim çıkıyordu, çok sessiz biri değildim fakat annem ,Zeynep Hanım yani, siz konusu olduğunda itiraf etmek istemesem bile korkuyordum.

Beni okuldan aldığında çok ciddi bir şey olduğunu anlamıştım ve açıkçası mektup ile ilgili olduğu belli gibiydi. Yol boyunca sık sık öğrenmemem gereken bir şey öğrenip öğrenmediğimi sordu. Sessizliği sevmeyen annemin karşısında sustum, en son ikimizi de öldürmek için beni tehdit ettiğinde arabayı durdurduğunun farkında bile değildi.