Aşk Resitalleri

🎶2. Bölüm İstenmeyen Kalbin Hissiz Düşleri 🎶

Keyifli okumalar dilerim canımın nefesleri🎶

12.10.23'

Bölüm şarkımız: Duman- Her Şeyi Yak

Bölüm normalde cumartesi gelecekti fakat şuan bu bölüme yapılacak yorumlara ihtiyacım var...

_____________________________________

Hissiz ruhum vardı benim. İçimde kopan fırtınaları öyle bir dindiriyordu ki 'ne oldu?' diyordum.

Behir telefonu kapattığında artık sakin durmaya zorluyordu kendini.

"Tamam, şimdi Behir kendin duyduğuna göre tanışın artık" dedi, bir yandan da eliyle beni gösteriyordu.

"Minelya Nehir, kendisi bizimle yaşayacak" dedi Lale hanım. Ağlaması dinmiş, yıllardır kucağında büyüttüğü kızının gidişini hazmetmeye çalışıyordu. "Behir, adım" dedi sadece. Başımı salladım, beni pek önemli bulmuyordu. Ben de onu bulmazdım olur biterdi.

"Umut bende" dedi, sarışın ve mavi gözlüydü. Aslında tam sarı denmezdi, kumral saçları vardı.

"Ahen" dedi diğeri, oldukça sıradan bakıyorlardı, bu güzeldi.

"Memnun oldum, yalnız çok özür dilerim fakat benim ders çalışmam lazım, bunun için uygun bir yer var mı?" dedim. Lale hanım doğrudan bana bakıyordu. "Lütfen yanlış anlama ama böyle bir durumda düşündüğün tek şey bu mu?" dedi Ahen, başımı salladım. "Bu benim suçum değil ve düşünmem gereken bir geleceğim var" dedim. Ahen güldü "akıl hastası eksikti " dediğinde "siz varsınız, bana gerek yok" dedim gülümseyerek. Behir başını salladı fakat bu iyi bir şekilde değil gibiydi. "Saygısız?" dedi, yüzünde alay barındıran bariz bir gülümseme vardı. "Öyle olduğumu düşünmüyorum, ki eğer öyle olmuşsam karşımdaki insan yeteri kadar hadde sahip değildir" dedim. Poyraz Bey sesli bir nefes verdiğinde bu durumdan sıkılmış olduğu belliydi.

"Şuan Deniz burada olsaydı keşke. Senin gibi birini de karşımda kardeş olarak koymazlardı!" dedi Ahen, güldüm. "Kardeşin değilim, aramızda olan biyolojik bağ ne yazık ki benim suçum değil. Fakat şunu unutma ki nen bana gösterilen saygının aynasıyım, bana ne yaparsan aynısı sana döner, benim tarafımdan. Deniz gitmeyi kendi seçti, onu ben zorlanmadım.

Yaşım sizden hayali küçük fakat inanın nerede ve hangi durumda nasıl davranmam gerektiğini çok iyi biliyorum. Sizden ricam sizde öğrenin. Bunu lütfen yanlış anlamayın, aşağlanan için demiyorum. İlk gün, üzgün olduğunuz için söylediğinizi varsayıyorum" dedim, gülümsedim.

"Ve artık bir oda verir misiniz?" dediğimde Poyraz Bey "haklısın, küçük hanım. Biz Deniz'e çok düşkünüz bu yüzden yokluğunu hissediyoruz, daha dikkatli olacağız" dediğinde başımı salladım. Behir ayağa kalktı, "oda yok, misafir odası tadilatta kalacağın bir oda yok, yani henüz ayarlanmadı" dedi. "Deniz'in odasında kalsın" dedi Umut, Ahen "hayır, Deniz odasına izinsiz girenleti sevmez" dediğinde "anlıyorum, ders çalışacağım. Bir oda verir misiniz?" dedim. "Benim odama geç, rahat edersin" dedi Behir. Başımı salladım, o önden yürürken ben "teşekkür ederim, iyi akşamlar dilerim" demiş ve çantamı bıraktığım yerden alarak onun ardından salondan çıkmıştım.

Üst kata çıktığında doğrudan koridorun sonuna yürüdü; en sondaki odaya girince bende girip çantamı yere bıraktım.

"Keyfine bak, ben de dosyaları inceleyeceğim" dediğinde başımı salladım.

Kıyafetlerim henüz gelmiş değildi ve ben okul eteğim ve okul tişörtüm ile duruyordum.

Açık saçlarımı tepeden topuz yaptım, Behir "dolabımdan pijama verebilirim, rahat etmen için?" dediğinde az önce salonda olan halinden eser yoktu. Aslında salonda benden öyle bir tepki beklemediği açıktı.
"Teşekkür ederim, iyi olur" dedigimde o, doğrudan dolaptan bir eşofman altı çıkarıp bana vermişti. "Biraz büyük, idare et ve tişörtü de değiştirirsin diye düşündüm" dediğinde gülümsedim. "Banyoda giyin istersen" dediğinde bir yandan da eliyle odada bulunan beyaz kaliyi gösteriyordu. Başımı salladım, gösterdiği yere geçip etrafı kontrol ettim.