Aşk Resitalleri

🎶 Bölüm 4: Tutsak Ölüler 🎶

Keyifli okumalar dilerim ❤️

17.10.23'

Bölüm şarkımız: Mabel Matiz - Fırtına

_____________________________________

Adımlarım benden büyüktü; adımlarım benden büyük olmak zorundaydı.

Yoksa ortada Minelya olmazdı, ben olmazdım.

Denek olduğum bu eve gelmiştim tekrardan, dün bütün günü evin dışında geçirmiştim. Şuan cumartesiydi ve benim feci uykum vardı.

Dün okuldan sonra dershane oradan ise kütüphaneye geçmiştim. Şuan saat sabahın 9'u ve eve yeni gelmiştim. Poyraz Bey iki kere mesaj atmıştı, sıkmak istemiyordu fakat merak ediyordu. Bunu gizlemek adına bir şey de yapmış değildi.

Zile bastım, çok kısa bir süre sonra kapı Lale hanım tarafından açılmıştı. Gülümsüyordu fakat pek keyifli değildi. Üzgün olduğunu anlıyordum fakat bunu önemsemedim. "Hoş geldin Nehir" dedi, tebessüm ederek "teşekkür ederim, girebilir miyim?" dedim. Üzerimde hâlâ okul formam vardı ve bu oldukça tiksinç hissettiriyordu.

Aklıma bazı anılar doldu fakat hayır, bunu belli etmedim. "elbette, gel" dediğinde kenara çekildi. "eşyaların geldi, misafir odasının tamiratı bitti biz de oraya yerleştirdik. Yalnış anlama Nehir, misafir değilsin elbette. Zaten bir haftaya kadar gidiyoruz" dediğinde Deniz'i burada bırakacak olmanın verdiği üzüntü vardı fakat bir yandan da yıllarını verdiği kızının başkasını ona tercih etmesini kaldıramıyordu. "Sorun değil Lale hanım, rahat olun lütfen. Sizi yanlış anlamıyorum" dedim.
Behir, ailesine benimle ilgili gözlemlerinden ya da Deniz'in onlara söylediği şeylerden bahsetmemiş gibi duruyordu.

Bahsetse bile sorun değildi, üstesinden gelmeyi çok küçük yaşta öğrenmiştim.

"Sana eşlik edeyim" dediğinde başımı salladım. Ayağındaki mavi yüksek topuk ayakkabılar zeminde tok sesler çıkarıyordu, hayran olunası bir yüzü vardı. Fiziği oldukça güzeldi.

Yeşil gözleri vardı ve öylesine canlı bakıyordu ki...

Önden yürüyor, arkada kaldığımı düşündüğü zaman ise durup yan yana gelmemizi bekliyordu.

Belli ki bana alışmaya çalışıyordu fakat bunu yaparken kalbinin kırılma olasılığını göz önünde bulunduruyor; buna göre davranıyordu.

Alt katta, mavi bir kapının önünde durduk. "burası, lütfen kusura bakma. Biraz küçük ama zaten yeni evindeki odanı oldukça seveceksin" dediğinde bundan emindi. Başımı salladım. "Nehir, bir şey sormak istiyorum; yaşın henüz gece eve gelmemek için çok küçük, anlıyorum, arkadaşların ile eğlenmek istiyorsun fakat lütfen bunu gündüze bırakır mısın. Geceyi dışarıda gecirmen senin için tehlikeli olabilir" dedi.
Onu yanlış anlamamam için cümlelerini özenle seçiyor, kurduğu her yeni bir cümleden sonra duruyordu.

"Elbette Lale hanım, fakat geceyi arkadaşlarım ile geçirmedim. Kütüphanede ders çalışıyordum. Daha dikkatli olmaya çalışacağım " dediğimde gülümsedi, hem rahatlamış hem de her şeye karışıyor gibi göründüğünü için üzülmüştü.

"İyi dinlenmeler sana, lütfen iki saat sonra yemeğe gel, abin yurtdışından döndü " dediğinde derin bir nefes aldım.
"Üzgünüm, abimi tanımadığını unuttum" dediğinde güldüm. Tanıyordum, elbette onlarla ilgili araştırma yapmıştım.

Rüzgar Hanlısoy.

Behir Kaya Hanlısoy'un iki yaş küçüğü. Kendisi uluslararası bir şirketin avukatlığını yapıyordu ve oldukça iyi motivasyon konuşması yapıyordu.