🎶 Bölüm 7: Issız Şehrin Virane Aşkı 🎶

55 9 1
                                    

Keyifli okumalar dilerim ❤️

21.10.23'

Bölüm şarkımız: Yüksek Sadakat- Döneceksin Diye Söz Ver

Sevgili okuyucular ve ailem... Sizleri çok özledim fakat geri dönüyorum diyemem. Bir hafta daha bana müsade edin lütfen... Sizleri çok özledim fakat inanın elimde olan bir durum değildi bu.

Keyifli okumalar dilerim... Yarım saat sonra hastanede olacağım geldiğimde bir kitaptan daha bölüm  atacağım ❤️

________________________________________

26 Eylül 2017 -üç yıl önce -

Genç çocuk, önünde düşen çocuğun haline sessizce gülüyordu. Sessiz gülüşü, kimse görmesin diye değildi; o, gülmeyi pek sevmezdi ama gülmeliydi.

Henüz 11. Sınıf öğrencisi olmasına rağmen oldukça değişik biriydi.

Ateş Soyhan, babasının biricik oğlu, illegal motor yarışlarına katılan ve sigaraya bağımlı biriydi.

Bu yaşına kadar denemediği bir şey kalmış mıydı? Evet, aşk.

O, asla aşık olacağını sanmazdı, bugüne kadar.

Okula henüz yeni gelmişti, sabahı ve bahar ayında olmasına rağmen hava ona sıcak geliyordu. Oysa Ankara oldukça soğuktu.

"Kalk lan" dedi Sarp, Ateş'in oldukça yakın arkadaşıydı.

"Bir daha da aptal gibi meydan okumaya kalkma" dediğinde zavallı çocuk utançtan kızarmıştı.

Bu okula geleli bir gün olmuştu. Henüz 14 yaşındaydı.

Yaptığı tek şey, imrenilecek derecede kusursuz olan bu gruba dikkatli bir şekilde bakmaktı.

Ateş, açık yeşil gözlerini çocuğun üzerinde gezdirdi, ardından ağzında döndürüp durduğu dal parçasını kenara attı.
O, ayağa kalktığında Sarp ve Doruk onu takip etmişlerdi. "Kalın siz, kantine gideceğim" dedi Ateş, ikili başlarını salladı, yerlerine geri geçerken yerdeki çocuğa el uzattı Ateş.

Çocuk, gururdan elini tutmak yerine yerden destek alıp kalktı ve bir kez olsun onlara bakmadan uzaklaştı oradan. İçinde müthiş bir öfke vardı fakat o da bir şey yapamayacağını biliyordu.

Ateş, iki arkadaşını orada bırakıp okul binasına girdi. Nöbetçi öğrencilerin yanında uzun boylu bir kız duruyordu.

"(...)Sizi çok iyi anlıyorum fakat buraya yeni gelmiş olmam beni aşağlayacağınız anlamına gelmiyor"dedi kız dik başlı bir şekilde.
Ateş olduğu yerde kaldı, kızın sesi çok naif ve bir o kadar da sertti.

"Hadi ya? Dikkat et te bu haftanın sonunda ağlayarak okul değiştirme?" dedi nöbetçi öğrencilerden biri. Genç kız başını dikeltti, Ateş onun yaptığını yaptı, başını dikeltti. "bir hafta sonunda kim ağlayarak gidiyor, bunu cuma günü konuşalım " dedi.

Kız, arkasını dönüp Ateş'in olduğu tarafa baktı. Ateş'in ilk dikkatini çeken şey, kızın yüzünde orantılı dağılı çillerdi. Kız, gülümsedi ardından nobetcilerin olduğu tarafa dönüp sırıtarak "ha, bu arada! Minelya Nehir ben. 10-B, beklerim " dediğinde Ateş gülümsedi.

Kızda farklı bir şeyler vardı.

Minelya nöbetçinin ne denli kızdığını umursamadan ayrıldı oradan.

Ateş olduğu yerde bir kaç dakika durmuş ve ardından arkadaşlarımın yanına dönmüştü.

Sarp eli boş gelen arkadaşına baktı, "nerde?" dedi. Ateş, aklı şaheser gibi güzelliği olan kızdayken "ne nerde?" dedi. "Kantinden aldığın her hangi bir şey" dedi omuz silkip. "Su aldım, orada içtim. Hadi derse geçelim " dediğinde kesinlikle bir sonraki tenefüste bahsettiği sınıfa gidecekti.

Aşk Resitalleri Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang