Miraçın odasına geçerek en rahat koltuklardan birine geçtim. Odası kahverengi ve siyahdan oluşuyordu. Şaşırdık mı? Hayır.
Aslında o öküzün dediğini yapmıcaktım ama onun odası daha eğlenceliydi. Arada sırada gelip çalıştığında onu sinir etmek hoşuma gidiyordu. Neden buna rağmen her zaman buraya geldiğimde benim odama geç dediğini bilmiyordum.
Koltuğumdan kalkıp onunkine geçtim. Gelsinde sinir olsundu.
Odanın kapısı aniden açılmasıyla götüm tutuşmadı değil. Piç bir sırıtışla Miraça bakıyordum. Miraç kendi koltuğunda oturduğumu görünce şaşırmıştı. Sinirlenmek yerine aksine onu tanıdığım kadarıyla garip bakıyordu. Sanki şey gibi hoşuna gitmiş gibi. Ama bunun böyle olmadığını biliyordum elbette. Bakışından sadece bir şey çıkarmaya çalışıyordum.
"Kapıyı çalar bi insan"
Kapıyı kapatarak karşımdaki koltuğa geçti. Bu durum şaşırmama sebep oldu. Bi kere şuan benimle kavga etmeliydi onun koltuğunda oturduğum için.
"Burası benim odam. İstediğim zaman girerim" diyerek sakince konuştu.
"Ayılarda mağarasına böyle giriyor napalım" diyerek kısık sesle konuştum.
Duymuşmu diye baktığımda arkasına yaslanmış beni inceliyordu. İçimden duymaması için dualar yağdırıyordum.
"Bu odaya çok yakışıyorsun" dediğinde şaşkınlıkla ona baktım. Yolda kafasına bir şey mi düşmüştü acaba? İlk defa ondan bir iltifat alıyordum. Aldığım ilk iltifatta odasına yakışıyor olmamdı! Hasbinallah
"Evet onun için bu oda benim olsun" diyerek sırıtdım.
"İkimizin olsun" dediğinde artık kafasına bir şey düştüğünden emin olmuştum. O benim aksime fazlasıyla sakindi. Beni çıldırtanda buydu zaten!
"Ben şirkete gelmiyorum ki salak"
İşte bu sakinliği bozan güzel sözümüde dediğime göre artık helvamı kavura bilirsiniz.
Miraç asla böyle kelimelerden hoşlanmazdı! Benim akılsız kafam bunları söylerken düşünme zahmetine girmemişti.
Miraç koltuğunda kalktı ve yanıma geldi. Yanımda eğilerek koltuğumu kendi tarafına çekti. Az önceki sakin tavrından eser kalmadığını görünce sıçtım mooduna geçmiştim.
Tatlı olduğunu düşündüğüm gülümsemeyle ona bakıyordum. Umarım hebeş maymununa benzemiyorumdur.
"Ne dedin sen? tekrar söyle bakıyım" diyerek yüzüme yaklaştı. "Ben şirkete gelmiyorum ki dedim" sesimin götümden çıkmasıyla sesime bir küfür savurdum.
"Daha sonra ne dedin bakıyım"
Şuan neden illa kızmak için kızdığını düşünüyordum bilmiyorum ama gözleri ne kadar sert baksada sanki aksıymiş gibi fısıldayan sesi vardı. Ne yani Miraç ona salak dedim diye hoşuna mı gitmişti? Asla olamazdı!
"Çok yakışıklısın dedim" bu iltifatımı beklemiyor olacakki affalladı. Hemen kendine gelerek yüzünde ilk defa gördüğüm bir sırıtışla bana baktı. "Sana kızamıyorum ki! Yüzünde ömrümü vereceğim bir gülüşle bana bakıyorsun sonrada kızmamı bekliyorsun! Yok amına koyim yok olmuyor" en sonunda sinirle konuşarak gitti.
Arkasında hangisine şaşırıcağını bilmeyen bir ben bırakmıştı.
Bölüm sonuu
Miraç aşkm senin dilin neler der öyle kskskk
Yorum yapmayı ve vote atmayı unutmayın
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
