Mafya/yarı texting

5 ay öncesi part 1

5 ay önce

Miraç

Geçen hafta Yılmaz beni aramış önemli bir görüşmenin olucağını söylüyordu. Kaç yıldır onunla aramızda derin bir sessizlik hakimdi. Normalde bu asla böyle olmazdı. Bir şeylerin döndüğü kesindi fakat bunu oraya gitmeden anlayamazdım.

Şirketden çıkmadan önce Baran'ı aradım.

"Baran şirketin çıkışındayım oraya gel."

Bir şey demesini beklemeden kapattım. Arabanın önüne gelerek sürücü koltuğuna oturdum. Baran koşar adım yan koltuğu geldi. Geldiği gibide konuştu.

"Böyle giderse Yılmaz bizi sikecek gibi. Her kes onun bir işler çevirdiğininden haberdar. Bu sessizliğin ardından kötü bir şey çıkmasa bari."

Kafamla onu onaylayarak arabayı çalıştırdım. Oraya gitmenin verdiği stresle yüzümü buruşturdum. Yılmaz beni bu karanlıklara sürükleyen piç kurusunun tekiydi! Babamla her ne kadar onun üstüsinden gelmeye çalışsakta o bir şekilde yeniden ayağa kalkıyordu. Hem kendi gücüne, hem de arkasındaki adamlara güveniyordu.

Bu savaşta tek korktuğum ailem ve Alara'ydı. Her savaşın bir kaybı olduğu için içimi huzursuzluk kaplamıştı.

Eski fakat bir o kadar lüks ofis tarzı bir yere geldik. Korumalarla gelmeye gerek yoktu çünki bize bir şey yapamazdılar. Bu işlerde herkes kafasına göre birini vursaydı ortalıkta kimse kalmazdı.

Otele girmeden önce kısık sesle konuştum. "ses dinleme cihazın yanında mı?"

Kafasını evet anlamında salladı. "Evet ama yakalanırsa- "

"Dikkatli davranırsan bir şey olmaz."

Hızlı adımlarla odaya geldik. Yılmazın yanında fazla insan yoktu. Sadece sağ kolu Ömer vardı.

Kuru bir selamlaşmadan sonra önündeki koltuklara oturduk. Baran bu sırada dinleme cihazını aktiv hale getirmişti. Onlar fark etmesede ben fark etmiştim.

"Görmeyeli değişmişsin Aktan." benim aksime yaşlı biriydi. Hala nasıl bu işlerle ilgilendiğini merak ediyordum.

"Kısa kes Yılmaz. Buraya benim nur yuzumu görmek için gelmediğini hepimiz biliyoruz."

Gevşekçe güldü. "Öncelikle bir konuğumuz daha var."

Bana bundan bahsetmediği için kaşlarımı çattım. "Benim neden haberim yok? Buraya sadece beni davet ettiğini sanıyordum Yılmaz. Bu hiç hoşuma gitmedi."

"Yabancı biri değil merak etme, bizzat kayınpederin."

Anlamaz gözlerle ona baktım. Bu adam sinirlerimi fazla bozuyordu. Baran kulağıma yakınlaşarak fısıldadı. "Abi, Ahmet beyi diyor."

Bu sefer sert sesle konuştum. "Onun bu durumla ne alakası var lan? tek ben burda olucam demiştin. Sözünün üstündü dur şimdi."

Rahatlıkla arkasına yaslandı. "Merak etme bu olay bizzat ikinizin halletmesi gereken bir şey."

Merakım artarken içeri Ahmet bey girdi. Onunlada kısa bir selamlaşmadan sonra yanımıza geçti.

Yılmaz bu sefer bakışlarını Ahmet beye çevirdi."Kızın nasıl Ahmet?" o kadar iğrenç bir tonda sormuştu ki bir hışımda ayağa kalktım.

"Ne diyorsun lan sen!" yakasından tutacakken Baran beni sakinleştirerek yerime oturttu. Ahmet bey yüzünde büyük bir öfkeyle Yılmaz'a baktı. "Yılmaz benim sinirlerimi bozma! Buraya kızımı mı konuşmaya geldik ulan?"

Yerimde sakinleşmeye çalışırken bir anda konu neden Alaraya geldi diye düşünüyordum.

"Hey hey sakin olun. Galiba ikinizinde hassas noktası Alara." keyiflenerek söylemişti.

O an içimden bir küfür savurdum. Buradaki haysiyetsizler bizi sadece hassas noktalarımızdan vurardı. Böyle olmamasını umdum.

Ahmet bey kızına düşkün biriydi. Her ne kadar sevgisini hissetirmesede ben bizzat şahid oluyordum. Haliyle şimdi kızının isminin geçmesi onu sinirlendirmişti.

"İstediğim şey çok basit. Karşılıklı bir şeyler olucak."

Pür dikkat dinlemeye başladım. Benim aksime Ahmet bey tedirgindi.

"Yaşlı başlı adamım artık, elbet bir gün öleceğim. Benim piyasadan çekilmem sizin açınızdan iyi olur." dedi egolu tavırla.

Bu böyle olucağı için sustum.

"Eğer istediğim son şeyi gerçekleştirirseniz bu işlerden tamamile çekilirim."

Aynı anda Ahmet beyle birbirimize baktık. Bu imkansız gibi bir şey olsada bu güne kadar Yılmaz'ın sözünden döndüğü görülmemişti.

"Bir aldatma söz konusu. Hepiniz birlik olup bir kişiyi aldatıcaksınız."

Kaşlarımı çattım. Böyle bir şeyi neden istediğini anlamamıştım.

"Aldatıcağınız adama dostun, sevgilinin ve ailenin ihanetini tattıracaksınız. Öyle ki, sizlere olan öfkesinden buraları bile terk etsin."

"En sonunda benim istediğim şekilde olayları ona anlatacaksınız."

Ahmet bey hemen söze atıldı. "Bu ne tür bir saçmalık? Eline ne geçicek bu zaman?"

Yılmaz güldü. "Bir zamanlar bende bu acıyı tattım Ahmet. Biri banada oyun oynadı. Bu dünyada her şey karşılıklı olduğu için bende bu zevki size yaşatmak istedim."

Biri dediği bendim ve kimi aldatıcağımızı az çok anlamıştım. Kabul edermiydim onu bile bilmiyordum. Kafam allak bullaktı.

"Lafı dolandırmada detaylı anlat" dedi sert sesle Ahmet bey.

"Aldatıcağınız insan, senin kızın Alara."

Bunu demesiyle Ahmet bey gözlerinden adeta ateş çıkararak ona baktı. Tıslarcasına konuştu. "Sakın kızımı bu işe alet etme!"

Yılmaz, tepkisi karşısında şaşırdı. Kızına sevgisini yansıtmadığı için bilmiyordu.

"Ona zarar vericem demedim, onu kandıracaksınız dedim."

Ahmet bey bir hışımda ayağa kalktı.

"NE aldatması lan? Kızımın bu işle ne ilgisi var?"

Yılmazda sinirlenmişti. "Ahmet sinirlerimi bozma benim izin ver konuşayım."

Ahmet beyi geri yerine oturttum.

"Eğer bu işi yaparsanız karşılığında piyasadan çekilirim."

Zaten çekilicekti fakat bir karşılık istiyordu. Yıllar önce yaşanan olayı, aklınca şimdi benden intikam almaya çalışıyordu. Hassas noktamın Alara olduğunu anlayıp onun benden nefret etmesini sağlamak istiyordu. Tek benim değil herkesin nefretini.

Bu olay Ahmet beşin başına patlıyıcağı için o tabiki kabul etmedi.

"BANANE LAN SENİN PİYASADAN ÇEKİLİP ÇEKİLMEMENDEN? BEN O İŞLERDE BİLE YOKUM! ŞİMDİ BENİ İYİ DİNLEYİN KIZIMI BU İŞE SAKIN KARIŞTIRMAYIN."

kapıyı çarparak gitti.

Yılmaz bana bakarak konuştu. "Onu ikna ediceğine inanıyorum, aksi takdirde neler olucağını biliyorsun heralde."

Sikeyim ki biliyordum!

Alara'nın nefretini kazanmak istediğim son şey bile olsa yapmak zorundaydım. En azından ailem ve onun için. Ama öncelikle Ahmet beyi ikna etmek gerekiyordu.

Baranla dışarı çıkarak arabaya bindik.

Çok uzun bir süreç bizi bekliyordu.

PART 2 YARIN