Normalde 200-300 kelime arası yazarım bölümü ama bu sefer 600 yazmayı düşünüyorum. Fazla büyük bir rakam değil biliyorum ama elimden geldiğince yazıyorum. Neyse iyi okumalar.
Son konuşmadan sonra birdaha konuşmadık. Araba evin arkasında durduğunda Zeynepe çatık kaşlarla baktım. Evin arkasına neden gelmiştik ki? Umarım düşündüğüm şey değildir!
Zeynep arabadan inmiş beni bekliyordu.
"İnsene kızım" dedi kendi kapısını kapatarak. Bende aynı şekilde indim ve ona döndüm. "Eve gizlice gireceğimizi düşünmüyorsundur heralde?"
Ondan ses çıkmayınca evet gibi kabullendim. Kaşlarımı olabildiğince çatarak konuştum. "Sen delirmişsin!"
Sırıtarak konuştu."Biliyorum."
Evin arkasında nereden gireceğimizi düşünürken Zeynep kolumdan tutarak beni bir yere çekti. "Yavaş olsana ayı"
Eliyle sessiz ol işareti yaptı. Etrafına bakıp kısık sesle konuştu. "Bak şimdi ben evin diğer köşesindeki pencereden giricem. Sense buradaki deponun kapısından gireceksin tamam mı?"
Depo mu? Hayatta olmazdı. Bi kere orada fare olurdu lan.
"Neden direkt kapıdan girmiyoruz?"
Elini alnına götürerek sabır çekti. Derin bir nefes alarak konuştu."Şüphelendiğim bazı şeyler var. Eve direkt girersek bizim geldiğimizi anlarlar ve bizde suç üstü yakalamayız."
Suç üstü mü? Zeynepin aklında neler döndüğünü bilmiyordum ama şuan tek düşündüğüm bu işin sonunun hiç güzel olmamasıydı. Bir an önce bu işin bitmesi adına sorularımı sonraya sakladım. Şuan her an yakalana bilirdik!
"Ben bari pencereden gireyim ya! Depo çok korkunç"
"Tamam tamam. Ama hangi pencereden gir sen biliyor musun. hm...şey..Ha buldum! Miraçın odasındaki pencereden!"
Şaşkın bakışlarla ona bakarak söyledim. "Sen aklını kaçırmışsın! Miraçın odası ikinci katta. Ben nasıl çıkayım ora?"
Zeynep tekrar etrafına baktı ve konuştu. "Şuan biri bizi göre bilir hızlı olmalıyız! Ve bir merdiven olucaktı burda onu kullan"
Oflayarak yanından uzaklaştım. Ne gerek vardı ya?
Onun depoya girdiğini görünce yüzümü buruşturdum. Orda fare vardı bi kere!
Depodan azıcık uzaklaşmış aşağıdan Miraçın olduğu odaya bakıyordum. Odanın ışıkları kapalıydı. İki ihtimal vardı. Ya uyumuştu, ya da odada değildi.
Etrafa baktığımda Zeynepin dediği gibi bir merdiven buldum. Ben dedim ama elbise giymiyim diye! Şuan aşırı rahatsızdım.
Merdiven fazla uzun değildi ama Miraçın odasının penceresine gelicek kadarda yeterliydi. Merdiveni iki adımlık mesafeye getirip yerleştirdim. Umarım düşmezdim.
Pencereler geceler açık oluyordu diye pencereyi açmakla uğraşmıyıcaktım. Fazla uzun olmayan yere çıkarak pencereden içeri girdim. Önüme perde geldiğinde hafifçe çektim. Karanlık olduğu için fazla bir şey göremiyordum. Ama tahminimce Miraç odada yoktu.
Umarım biri merdiveni görmezdi ya! Bu sırada merdiven düşmüştü. İyiki yerlerde çimler vardı yoksa ses duyula bilirdi.
Ev basıcaz diye geldik hırsız olduk iyimi?
Şimdi tek iş Zeynepin yanına, yani depoya gitmekti. Bu planı bana arabada laf arasında söylediği için biliyordum. Depo en alt kattaydı. Miraçın odasından ora görünmeden gide bilirdim çünki, merdiveni direkt indiğin an uzun bir kalidor ve kolidorun tam sağında depo bulunuyordu. Ama miraçların nerde olduğunu bilmediğim için bu biraz sıkıntılıydı.
Telefonu çıkarıp Zeynepe yazdım.
Siz: Zeynep ulaştın mı depoya?
*5 dakika sonra*
Siz: Allah cezanı vermesin telefonu yanına almadın mı?
Siz: Uff senin yapacağın işe sokayım ya
Yazışmalardan çıkıp telefonu yeniden çantama attım. Uff! Odanan çıksam ayrı bir dert çıkmasam ayrı bir dert!
Odanın kapısını yavaş bir şekilde açarak kapıdan kafamı görünmeyecek şekilde uzatdım. Yukarıda bütün ışıklar kapalıydı. Alt katta ise fazla ışık yanmıyordu galiba.
Karanlık odalardan gitmek daha mantıklıydı. Bu sırada telefonuma bildirim düşmüştü. Kapıyı aynı yavaşlıkla kapatıp, telefonumu elime aldım. Zeynepden bir mesaj geldiğini görünce derin bir nefes aldım.
Zeynep: Alara ordamısın??????
Zeynep: Hemenn arabanın olduğu yere gel!!!!
Siz: Ne?? noldu??
Zeynep: Şüphelerim doğru çıktı!!! Çabuk arabaya gel anlatırım sana
Siz: Nasıl geliyim merdiven düştü!
Siz: Zeynep!!!
Siz: Ufff bu iş bi bitsin gör bak seni napıcam
Siz: Bari Miraçlar nerde onu söyle
Siz: Lan cevap versene öldün mü!!!!
En sonunda pes ederek yazışmalardan çıktım. Buraya gelmek başlı başına hataydı zaten. Şimdi ben burdan nasıl çıkıcam ki?
Kapının önünden Miraçın sesinin gelmesiyle hemen bulduğum ilk giysi dolabına girdim.
Ama çantamı yatağın üzerinde unutmuştum.......
Bölüm sonu
Sizce Alara evden kimseye görünmeden çıka bilicek mi?
Bölümü uykulu uykulu yazdığım için hatalar ola bilir fazla takılmayın.
Okul yüzünden bazen bölümler geç gele bilir aşklarım kusura bakmayın.
Buraya Alaraşkımı bırakıp kaçıyorumm. Görüşürüz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
