GÖKYÜZÜNÜN KOKUSU | OMEGAVERSE (TAMAMLANDI)

-Savaş-

"Bu gece herkes yerini alacak. Kasabanın her dört bir yanında bir kişi duracak. Kaçmaya çalışan olursa acımayın. Ben sınırdan içeriye en son gireceğim ilk ben girersem kokumu alırlar." Vensa endişeyle Kli'nin arkasında tırnaklarını yiyordu. "İçeride ben onay verdiğim zaman savaşı başlatacaksınız. O siktiğimin Meviziyle ben ilgileneceğim."

Geçen gün Meviz sürünün lideri olmuştu. "Kli..." Vensa korkuyla fısıldadı. "Bi saniye gülüm."

"Ölürseniz ölün, sanmıyorum ama halledersiniz."

"Sıkıntı yok abi, biz akşama kadar çocukları toplarız."

Kli başını salladı. Beş kişilerdi, diğer topraklardaki arkdaşlarıydı Kli'nin.

Kli ve daha demin ki alfa tokalaşıp gittiler. Kli Vensaya döndü, yaklaşık iki saatir bu konuyu konuşuyorlardı. "Efendim?" Kli Vensa'nın yanına dikildi. Vensa Kli'ye baktı üzgünce. "Kli... Ben ne yapabilirim." Kli sırıttı. Vensa'nın önüne gelen saçı kulağının arkasına sıkıştırıp anlını öptü. "Yanımda ol yeter." Anlını anlına dayayıp konuştu. "Korkuyorum."

"Şhh, hiç bir şey olmayacak." Ama Vensa'nın içi rahat değildi ki. Omegası deltası için çok endişe ediyordu içinde kötü bir his vardı. "Bundan sonra çok mutlu olacağız." Vensa gülmeye çalıştı. "Nasıl olacağız?" Kli sinsice gülüp ellerini Vensa'nın beline götürüp kendine çekti, "Sen... Oğlum... Ben, birde istersen bir bebeğimiz daha olur. Ya da iki ya da üç ya da-"

Vensa gülüp elini Kli'nin ağzını kapattı, Kli hala gülüyordu. "Sus, sus." Kli Vensa'nın elini öpüp çekti. Kulağına fısıldadı, "Hemşire... Seni istediğimi sen ve omegan da biliyor?" Vensa terlemeye başladı sıcak olmaya başlıyordu, omegası artık deltasına kavuşmak istiyordu tabii ki. Kalp atışları her şeyi açıklasa da Vensa gözlerini etrafta gezindirdi belli etmek istemiyor gibi. "Ihmm. Beni utandırmaya mı çalışıyorsunuz bayım?" Kli bir kahkha attı, "Hayır, çok samimi isteklerimi söylüyorum." Vensa gözlerini kıstı, "Ben istemiyorsam?" Kli pis pis sırıttı, "Bence bunu o zaman konuşalım." Göz kırpınca Vensa cidden utanıyordu. "Ya tamam sus."

"Utandın mı sen?"

"Sen niye utanmıyorsun? Bir geçmişin var herhalde?"

"Hayır, her şeyimle sana aidim hemşire."

"Diyorsun?"

"Diyorum tabii." Kli eğilip Vensa'nın yanağını öptü. Dudağının kenarına gelince durdu, sanki izin alıyor gibi. Vensa Kli'nin hafif sakallı çenesini öpünce Kli gülüp Vensa'nın dudaklarıyla birleştirdi dudaklarını. Kli, Vensa karşılık verdiği içten içe mutlu olmuştu. Başını tutup kendine daha çok yaklaştırdı, Vensa da kollarını Kli'nin boynuna sardı.

Vensa'nın gözünden bir damla yaş süzüldü sanki son kez öpüyordu sevdiği adamı. Kli Vensayı usul usul öpmeye devam etti, ağlama der gibi. Fakat Vensa'nın elinde değildi ki, omegası sevinsin mi üzülsün mü bilemiyordu.  Yağmur yağmaya başlamıştı, Kli yavaşça Vensa'nın dudaklarından ayrıldı. "Ağlama." Göz yaşlarını sildi baş parmaklarıyla. "Ağlama, üzülme. Ben sen üzülme diye yapıyorum bunları canımın içi, ağlama." Vensa burnunu elinin tersi ile silip derince nefes aldı. "Off, tamam." Gözlerini batan güneşe çevirdi. "Gece oluyor!"dedi stemle. Endişesi daha çok artıyordu. "Olsun bebeğim. Kavuşacağız artık onun habercisi?" Kli de Vensa'nın yanaklarından tutmuş sakin olmasını istiyordu. O böyle yapınca Kli de üzülüyordu.

"Belki de büyük bir felaketin habercisi!" Vensa ağlaya ağlaya Kli'ye sarıldı. Kli Vensa'nın başını öpüp  sıkıca sarıldı oda. "Vensa ağlamaya devam edersen yapmam bu savaşı." Vensa başını kaldırıp Kli'ye baktı ümitle. Kli de ona baktı, "Ama o kadınla asla konuşmam. " Vensa dudak büktü, "Savaşı yapmam ömür boyu böyle yaşarız." Vensa tabii ki bunu asla istemiyordu. Anlını Kli'nin göğsüne dayadı. "Yanındayım." Fısıldadı. Kli Vensa'nın başını bir kez daha öptü. "Teşekkür ederim."