GÖKYÜZÜNÜN KOKUSU | OMEGAVERSE (TAMAMLANDI)

-Aşk Bir Savaştır-

Güzel heyecanlar her zaman güzeldir. Anlık, sevdiğin kişiden gelen heycanlar daha da güzel gelir insana... Fakat her heyecanın bir pişmanlığı da vardır. Her çiçekli kalbin, bir de kiliti vardır.

Büyük bir aşk, büyük bir savaşa döner miydi?

"Vensa?!" Kli soğuk, büyük ormanda avazı çıktığı kadar bağırıyordu, her yer sis olmuştu göz gözü görmüyordu. Eşi, geceden beri kayıptı. Hemde hiç bir şeyi bilmiyorken o kayıptı. "VENSA!" Kli kendi etrafında dönüp hemde bağırıyordu, bağırmaktan boğazı acıyordu belki artık ama eşi için her şeye vardı. "VENSA ÇIK HADİ, HER ŞEYİ ANLATACAĞIM, BİLMEDİĞİN ŞEYLER VAR, LÜTFEN!"

Gözünden bir damla dökülen adamın elleri saçlarına dolandı. Çaresizdi, canı acıyordu. Gözü saatine gitti, neredeyse beş saattir Vensayı arıyordu. Ve onu bulmadan da kasabaya dönmeye niyeti olmadığı kesindi.

Usulca dizlerinin üstüne çöktü, beş saatten fazla olsa eşi yanında başka birini arıyor olsalardı, yine bu kadar yorgun hissetmezdi. Ama şimdi eşi yanında değildi ve Kli hakkında çok yanlış düşünceleri vardı.

"Lütfen..." Kli kendi kendine fısıldıyor, derin derin nefesler alıyordu.

Yerde ki kuru yaprakları izlerken başı dönmeye başladı.

Kulağına gelen uğultulu hışırtı sesleri geldi, kendinde değildi sanki. İlk önce sesler daha sonra ise görüş açısına giren sertçe önüne atılan yüzüğü gördü.

Sessizdi, her şey sanki yerle bir oluyordu. Sanki her şey batıyor, mahvoluyordu. Kli'nin sanki kalbi parça parça sökülmüştü, bu gerçek değildi. Olmazdı, olmasın diye içinden dualar etti adam. Bu, ancak çok kötü bir kabus olabilirdi.

"Kalk!" Titrek ve öfkeli ses, Kli'nin sessizce gözlerini kapatmasına neden olmuştu. Bu sesin tek sahibi vardı, Vensa'nındı.

Kli, anlamıştı. Annesi, Vensaya her şeyi anlatmıştı.

"KALK DEDİM!" Kli usulca başını kaldırdı, Kızıl kızıl olmuş gözlerini şimdi öpmek isterdi. Sakinleştirmek isterdi, ama Vensa hiç birine izin vermeyecekti. Haklıydı. "Vensa?" Kli sessizce fısıldadı.

"Sana ayağa kalk dedim!" Kli, ona karşı silah tutmuş eli titreyen kadını sarıp sarmalamak istiyordu. Binlerce kez özür dilese yinede bir yararı yoktu.

Kli usulca ayağa kalktı. Boynu bükük Vensa'nın kahrolmuş, hayal kırıklığı, öfkeyle dolu yüzüne baktı. Ağlamıştı, hemde çok ağlamıştı.

"Vensa... Özür dilerim, lütfen sakince konuşalım güzelim hadi?" Vensa elinde ki silahı daha da sıkı kavradı, kesinlike düşünmüyordu. Tek düşüncesi içinde ki öfkeydi.

"Özür mü?" Sinirle güldü. Alt dudağın ısırdı öfkeyle. Kli de perişan olmuştu.

"NE ÖZÜRÜ LAN! NE ÖZÜRÜ?!" Vensa hızla, elinin tersiyle burnunu sildi. "S-sen... Sen benim babamı öldürmüşsün lan?" Vensa'nın sesi kısık çıkmıştı şimdi. "Sen... Sen sadece kendi aileni değil, benim de ailemi yıkmışsın?" Kli'nin elleri saçlarına gitti. Başını iki yana salladı, "Hayır! Hayır, Vensa? Hayır, ben yapmadım... Ben değildim!"

Vensa'nın gözü hiç bir şey görmüyordu ki, "Ne demek yapamadım! Annen her şeyi göndermiş bana! Her şeyi!" Vensa avazı çıktığı kadar bağırıyordu, orman derin bur sessizliğe büründü. Kli derince bir nefes çekti içine, inanmayacaktı. Sevdiği kadın ona inanmıyordu, bilmiyordu.

"Vensa ben-"

"SEN NE!?ANNEN BANA AİLEMİ BULDU DİYE SEVİNİYORDUM LAN! DİYORUM BENDE BANA NEDEN İYİLİK YAPSIN! NE KADAR MUTLU OLDUM HABERİN VAR MI?! PEKİ SONRA NE OLDU BİLİYOR MUSUN KLİ?! BİR VİDEO ÇIKTI KARŞIMA! ALMIŞSIN SİLAHI ELİNE! ÇEKMİŞSİN TETİĞİ! BABAM YALVARIYOR YAPMA DİYE! GÖZÜNÜ BİLE KIRPMADAN SIKIYORSUN!"