27 Yıllık Kayıp

5.Bölüm (Acı)

Merakla beklenen o bölüm sonunda geldi.

Yorum ve Votelerinizi bekliyorum...

Okuma saatiniz👉🏻

Yazardan

Gecenin sessizliğinde mutfaktan gelen gürültüler Koray ve Emir'i uyandırmıştı. Emir sesin Ayla'dan gelebileceğini tahmin ederek hemen odasından çıktı. Koray tekrar gelen kapı sesi ile ayaklanıp o da odadan çıktı. Koridorda karşılaşan iki kardeş birbirlerine anlamsız bakışlar atarken sesin geldiği aşağı kata yöneldiler. "Abi ikimzide aynı sese uyandık dimi?"

Emir"Evet, galiba Ayla mutfakta. Hiç bir şeyin yerini bilmiyor ondan dolayı ses çıkartmış olabilir. Gidip mutfağa bakalım."

Koray duydukları ile duraksayıp Emir'in  kolundan tutu ve onu durdurdu. "Ne demek Ayla? Onun bizim evimizde ne işi var." 
Emir Koray'ın bu tepkisine sinirlenmişti. Evet hemen kabullenemeyeceklerdi ama böyle tepkilerde yersiz buluyordu. Çünkü biliyordu ki kardeşi Koray oldukça fazla ön yargılıydı. Afra'dan bir abla olarak fazla zarar görmüştü. Onun küçüğü olduğundan dolayı daha fazla ezilip oyunlarına alet edilmişti. İstemiyeceği şeyler görmüş ve yaşamıştı. Ayla'ya karşı kendini koruma isteği doğuyordu istemsizce. Bir gün ön yargısı kırılacaktı ama o gün umarım geç olmazdı. İsteseler çokta iyi anlaşabilirlerdi hatta. İkiside aynı bölümü okumuşlardı ve konuşacakları, birbirleri ile fikir alışverişi yapacakları çok konuları vardır elbet. Umarım bunu fark ederleri çabucak.

"Aklındaki o saçma düşünceleri at hemen Koray. Ne dersen de o da bu aileden birisi artık. Bu evde olması da gayet normal. Şimdi bırakta bakalım ne olmuş."

Koray sessiz kalmıştı ama aklındaki o düşünceleri atamamıştı. Ayla'ya hala güvenmiyor ve sevmiyordu. Öğrendikleri gerçekler üzerinden bir hafta geçmesine rağmen daha kabullenememişti. Hem bu gerçek neyi değiştirmişti ki? Onun yaşadıklarını ve gördüklerini değiştirmemişti mesela .Bu yüzden de kendini korumak için asla güvenmeyi ve sevmeyi planlamıyordu.

Önden giden abisinin ardından bakarken bağırışını duydu o an da. "Ayla!!! Koray koş!! Çabuk gel!" Hızla mutfağa koşan Koray abisinin kollarında öylece yatan Ayla'yı görmesi ile dona kaldı. Gözleri yavaşça abisinin elinden süzülen kana kaydı. O an sendeleyip elini duvara yasladı. Eline değen ışığın anahtarı ile aydınlanan mutfakta netleşen kanlar içindeki Ayla iki kardeşinde elini kolunu bağlamıştı. Emir  yarasına baskı uygulamaya çalışırken Koray donmuştu adeta. "Koray!! Kendine gel hemen!"

Koray  iki bez parçası alıp Ayla'nın yarasına bastırmaya başladı. Nabızına baktı; çok yavaştı! "Abi hemen uyandır birisini acil hastaneye gitmemiz lazım. Nabzı giderek yavaşlıyor. İki yarada derin ve çok fazla kan kaybediyor."

Emir hızla Koray'ın dediğini yapıp Cem'in odasına koşturdu. "Cem kalk! Çabucak hastaneye gitmemiz gerekli. Arabayı hazırla hemen!"

Uyku sersemi Cem ne olduğunu anlayamamıştı ama iyiye haber değildi. Kime ne olduğunu bilmeden endişe ile hızla odadan çıkıp dışarı garaja koşturdu. Arabayı kapının önüne getirmiş bekliyordu. O sırada Emir'in kucağına Ayla ve yaralarına tanpon yapan Koray çıktı. Ayla'yı gören Cem şok olmuştu. Onun kendi evlerinde bu halde ne işi vardı!?

Bu kadar gürültü ile diğer aile üyeleride uyanmıştı tabi. Ama daha Aylay'yı göremeden Emirler onu götürmüştü. Berat ve Bülent Bey giden üç kardeşi ararken giden araba ardından bakıyorlardı. Berat'ın dakikalardır cevapsız çağrıları  sonunda açıldı. "Abi ne oldu apar topar çıktınız. Kime ne oldu?"