Ölçü | Texting

17

"Hemen geliyorum."

Doruk çalan telefonu ile salondan ayrıldığında ben de ayaklanıp çöpleri topladım. Gerçekten güzel bir gün üstüne güzel bir akşam geçirmiştik. Aramızda hiçbir yakınlaşma olmamasına rağmen ona fazlasıyla yakın hissediyordum.

Mutfağa gidip pizza kutusunu çöpe atacağım sırada balkondaki Doruğun konuşmalarına şahit oldum.

"Şuan gelemem Fetih, Müsait değilim."

Bir süre karşı tarafı dinledi ve derin bir nefes aldı.

Yaptığımın ne kadar yanlış birşey olduğu aklıma yeni gelmiş gibi hemen kapıdan çıktım. Aynısı bana yapılsaydı ortalığı birbirine katardım,Bu yüzden ona bunu yapmayacaktım. Doruğun sesimi duymamla direkt ona döndüm.

"Simay"

"Efendim"

"Lizge ile konuşmak ister misin?"

Nazikçe bana yönelttiği soru karşısında kaşlarımı çattım. Bunu tabii ki de isterdim. Sorması bile hataydı benim için.

"Tabii ki! Ne zaman??"

"Şimdi"

Kolumdan tutarak beni salona doğru Çekti. Kalbimin hızlandığını hissetsem de bunu durdurmama gerek yoktu.

Beklemediğim bir anda kendisi koltuğa oturup beni de yarım bir şekilde kucağına oturttuğunda şaşkınlıkla yüzümü ona döndürdüm.

Ama Doruk, Halinden hiçte rahatsız değilmiş gibi yüzündeki sırıtışı ile birlikte telefonuna bakıyordu. Büyük ihtimalle kardeşini arıyordu.

Telefon birkaç saniye sonra açıldığında Küçük bir kız çocuğu sesi duymak içimi kıpır kıpır etmişti.

Doruk el sallayıp başıyla Lizge'ye selam verdi. Kardeşi de aynı tepkiyi gösterdi.

Telefonun bir yarısında ben, Diğer yarısında Doruk olmasına rağmen Lizge'nin dikkatini henüz çekmemiştim.

Aniden beni fark etmesi ile kaşları çatılan Lizgeyi görünce ufak bir kahkaha attım ve telefonu tutan kişi anında kendine doğru çevirdi telefonu.

"Oğlum? Hayırlı olsun Ne yapıyorsunuz?"

Doruğun kucağında utançtan yerin dibine girerken sadece Gülebiliyordum. Telefonu açan kişi sanırım annesiydi.

"Sağol anneciğim. Sana gelin arıyorum"

Gözlerim anında Doruğa döndüğünde eliyle boynumu tutup hafifçe tekrardan telefona yönlendirdi.

Bu hareketine acayip mest olmuştum ama yeri değildi.

"Maşallah oğlum, Başarılı oluyor gibisin"

Gülerek Doruğun annesine baktığım zaman o da bana güldü.

"Çok güzel kızmış, Allah nazarlardan saklasın sizi. Çok yakışmışsınız çokk"

Annesinin gülerek söylediği şeylerle gülümsemem daha çok artarken Doruğun altımda rahatsızca hareket ettiğini gördüm. Direkt olarak aşağıya kafamı indirdim ve kameradan çok farklı şekilde anlaşıldığımızı biraz geç fark etmiştim.

"Oğlum ayıptır sorması siz şuan nasıl bir konumdasınız?"

Utançla gözlerimi kaçırırken hemen derince yutkundum. Çocuğa rezil olduğumuz yetmiyormuş gibi bir de annesine rezil oluyorduk.

"Telefon küçük ya hani annem, O yüzden biz biraz sıkıştık kadraja girebilmek için"

Annesi gülerek kafasını iki yana sallayınca tek elimle ağzımı kapatıp gülmemi durdurmaya çalıştım.