Ölçü | Texting

37

Karnımda hissettiğim baskı ile gözlerimi açmaya çalıştım, ama olmadı. Tüm vücudum uyuşmuş gibi hiçbir yerimi de oynatamadım.

Gözlerimi açamasam da, aldığım kokudan ve az dahi olsa işittiğim sesten dolayı bir hastanede olduğumu anlayabiliyordum. Neden burada olduğumu kavramak biraz zaman alsa da, hatırlayabilmiştim.

Doruk? O neredeydi? Biz neden bu kadar ciddi bir kaza geçirmiştik?

Kolumda da sinek ısırığı gibi bir acı hissetmem ile parmaklarımı oynatmaya başladım. En azından bunu yapabilmiştim.

"Kıpırdadı! Görüyor musun kıpırdıyor!" Diye bir ses duydum. Tanıdıktı evet ama, Çıkaramıyordum.

Diğer sesler kısık kısık gelmeye başladığında kendimi daha fazla zorlamak istemediğim için uyumaya çalıştım. Zaten gözlerimi hiç açamadığım için, uykuya dalmak çok zor olmamıştı.

***

Doruk.

Başımda birilerinin konuşuyor olması uykumu açarken gözlerimi açabildiğim kadar açtım. Karşımda tanıdık gelen ama çıkaramadığım bir adam, Yanında da tanımadığım beyaz önlüklü bir kadın gördüm.
Doktordu sanırsam.

Algılarım yavaş yavaş açıldıkça buraya neden geldiğimi, ne kadar zamandır burada durduğumu hatırlayabiliyordum. Aklım başıma geldiği gibi düşündüğüm ilk şey de Simay olmuştu.

Kendimi biraz daha zorlayıp gözlerimi tamamen açtım. Beyaz önlüklü kadının dikkatini çekmeyi başarabildiğimde parmaklarımdaki cihazları umursamayarak havaya kaldırdım.

"Geçmiş olsun Doruk Bey. Serumunuz bittikten sonra Simay hanım'ı Ziyaret edebilirsiniz. Yakınlarını aramak istedik ama Yüzümüze telefon kapatıldı. Biz de beraber geldiğiniz için sizin girmenizi uygun gördük" Dedi doktor hanım.

Zorlukla başımı salladım ve kolumdaki yarılanmış seruma baktım. Nefret ederdim serum takılmasından. Bir de Simay'ın durumunu hatırladıktan sonra nasıl bekleyebilirdim?

"Beni geri uyutamaz mısınız?" Diye sordum doktor çıkmadan. Yanındaki adam da, koltuğa oturmadan öylece duruyordu. Doktor cıkladı.

"Zaten riskli bir kaza geçirmişsiniz, kada travması geçirmiş olma ihtimaliniz bile varken sizi daha fazla uyutamayız" Derin bir nefes alma ihtiyacı duydum.

"Ne zamandır buradayız?"

Doktor, Elindeki mavi dosya kağıdını açıp inceledi. "Yaklaşık 6 saattir siz uyuyorsunuz" Sonra o dosyayı kapatıp bir diğer dosyayı açtı. "Simay hanım da geldiği gibi iç kanamadan dolayı müşahede altına alınmış. Ama bilinci açıkmış" dedi.

Şaşkınlıkla ona baktım. Son hatırladığım şey önümüzdeki arabanın hızla bizim olduğumuz tarafa doğru geldiğiydi evet ama, Özellikle araba benim olduğum tarafa daha fazla hasar vermişken, Simay neden iç kanama geçirmişti?

"İyi mi peki?" Diye sordum hevesle. İyidir benim güzelliğim, Kolay kolay bırakmaz beni.

Doktordan önce Yanında dikilen adam lafa atlayıp "İyi, Ben az önce gördüm" dedi. O an adamın kim olduğu aklıma geldi işte. Elif hanım'ın kocası, Simay'ın Eniştesi Onur bey?

Derin bir nefes verip Tekrar soru sorma moduna girdim. Başka türlü zaman geçmiyordu çünkü. "Peki siz nasıl geldiniz? Kim haber verdi?"