".ဟယ္လို....အင္းခ်စ္ကဒ္ေျပာင္းထားလို႔...ဒီနံပါတ္ကိုျပန္ေျပာင္းမွတ္ထားေပးပါေနာ္...ေနာက္ၿပီးပေရာဂ်က္ဖိုင္ကိုခ်စ္ဆီလာပို႔ေပးပါ..အင္း ဒါပဲေနာ္....။"
ခ်စ္ေျပာၿပီးဖုန္းအားျပန္လည္ျခလိုက္သည္။
အမအိမ္ဆီကျပန္လာၿပီးတဲ့ေန႕တည္းက...စိတ္နဲ႕ကိုယ္မကပ္ေနပဲ..ေရအၾကာႀကီးခ်ိဳးမိသြားလို႔.. အေအးမိၿပီးဖ်ားသြားခဲ့ရသည္။
.အပူခ်ိန္တိုင္းထားသည့္...ကိရိယာအားယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ 38.6 degrees ရွိေနသည္။
ဝတ္ထားသည့္အက္်ီၾကယ္သီးအားျပန္ျပင္တပ္ကာ.....ေမႊ႕ေရာေပၚ..လဲေလ်ာင္းအိပ္လိုက္သည္။
မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းကာ...ပင္ပန္းခ်ိနဲ႕၍အိပ္ျခင္ေနေပမယ့္....အိမ္မက္ထဲတြင္...သူမအားေနာက္မလွည့္
ၾကည့္စတမ္းထြက္သြားတတ္သည့္...ပုံရိပ္ေလးေၾကာင့္အိပ္စက္ရမွာကိုပင္ေၾကာက္႐ြံ႕ေနမိသည္။
ပိုင္ဆိုင္ရၿပီးသည္မွဆုံးရႈံးသြားရသည္ခံစားခ်က္ကိုဘာနဲ႕မွမျဖည္ဆည္နိုင္...အရမ္းပင္ပန္းေန၍......ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္စိတ္နဲ႕ကိုယ္ခႏၶာအားအနားေပးျခင္ေနေပမယ့္ေျခအေနကခြင့္မျပဳ......။
"ဟင္း.....ဘာေၾကာင့္လည္း.......။"
ခ်စ္ဒီတိုင္း.......မွိုင္ေထြးေနလို႔လည္းကိစၥေတြကအဆင္ေျပသြားမွာမဟုတ္.....ထို႔ေၾကာင့္...ထလိုက္ကာ...တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီသို႔ဖုန္းထိုးလိုက္သည္။
"ဟယ္လို......အင္း....ခ်စ္ကိုအဲ့ကိစၥေလးေသခ်ာစုံစမ္းေပးပါ..။သိရင္အေၾကာင္းျပန္ေပးပါေနာ္။.အင္း.........
ဒါပဲ....။"
"အေၾကာင္းအရင္းေတြကဘယ္ကေနစတင္ခဲ့တာလည္းခ်စ္ဘယ္ေနရာကမွားယြင္းသြားခဲ့တာလည္း.......။"
ေခါင္းကလည္းေနမနိုင္ေအာင္ကိုက္ေနျပန္သည္။
အိပ္ေရးပ်က္ထားတာမို႔...တစ္ေရးေလာက္အိပ္ရမည္။အဲ့တာမွ....ကိစၥေတြကိုေျဖရွင္းနိုင္ဖို႔အတြက္...အားရွိၿပီးစိတ္ကလန္းဆန္းေနမွာ.....။
သူမႀကိဳးစားအိပ္ေပ်ာ္နိုင္ေအာင္အိပ္လိုက္သည္။အေၾကာက္တရားဆိုတဲ့အရာကကိုယ့္စိတ္နဲ႕သာသက္ဆိုင္ၿပီး..ပို၍ေၾကာက္႐ြံ႕မိေလ.အားလုံးကိုဝါးၿမိဳေလမဟုတ္လား....။အမကိုဆုံးရႈံးရမွာခ်စ္အရမ္းေၾကာက္ပါသည္။ဒါေပမယ့္ထိုအေၾကာက္တရားဆိုတဲ့အားနည္းခ်က္ကိုအေကာင္းဘက္နည္းလမ္းေျပာင္းလိုက္ရင္..ခ်စ္မွာႀကိဳးစားခြင့္ေတာ့ရွိေသးတယ္မလား......။
ခ်စ္နားထင္တစ္ဖက္အား.လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဖိေခ်ကာ.....လက္တစ္ဖက္မွာေတာ့ကြန္ပ်ဴတာခလုတ္ေတြအားဖိနိုပ္ေနၿပီး.product အသစ္ေၾကာင္းအားစီစစ္ေနသည္။
လင္းပိုေအာင္......lemon ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ေလးအား...ခ်စ္ရဲ႕အလုပ္စားပြဲေပၚျခေပးလိုက္ေတာ့....ခ်စ္ကကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္အား..အၾကည့္မလႊဲစတမ္း.......ေဖ်ာ္ရည္ခြက္အားကိုင္ကာ...တစ္ေမာ့မွ်ေသာက္ၿပီး....ျပန္ျခကာ.အလုပ္သာျပန္လုပ္ေနသည္။
"ခ်စ္လိုအပ္ရင္ေခၚလိုက္ေနာ္ကိုအျပင္မွာရွိေနမယ္။"
အခန္းထဲတြင္ကြန္ပ်ဴတာစာရိုက္သံနာရီအသံမွလြဲ၍အရာအားလုံးဟာတိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ျပန္ေျဖၾကားျခင္းမရွိတဲ့ခ်စ္ေၾကာင့္လင္းပိုေအာင္အလိုက္တသိပင္..အျပင္သို႔ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္။
လင္းပိုေအာင္ office ထဲတြင္ phone callတစ္ခုလာသည္ေၾကာင့္ကိုင္လိုက္ေတာ့ၾကားလိုက္ရသည့္အသံေၾကာင့္မ်က္ႏွာဟာတင္းမာသြားရသည္။
"ကို သူေဌးနဲ႕ေျပာျခင္တယ္..သူေဌးကိုဖုန္းလႊဲေပးပါ။"
"ဘာကိစၥမို႔လဲ....ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ပဲ..ေျဖရွင္းရင္ရတယ္မလား...။"
လင္းပိုေအာင္အသံမွာတင္းမာေနလ်က္ရွိေနသည္။
"ေအာ္....မင္းပဲ...အဟားဟား.အခ်စ္သူရဲေကာင္းႀကီး.........။"ဒါေပမယ့္ပိန္းလြန္းတယ္.....ကိုမင္းကိုေက်းဇူးတင္စရာရွိတယ္..မင္းလုပ္လိုက္တဲ့ကိစၥေၾကာင့္ကို႔အတြက္..အခြင့္ေရးရွိသြားလို႔ေလ...။"
လင္းပိုေအာင္ထိုသူ႕စကားေၾကာင့္..လက္သီးအားခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကာ..အံႀကိတ္လိုက္မိသည္။ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာ......။
"ကိုတိုက္ရိုက္ပဲ..ေတြ႕ေတာ့မယ္...ဘာေၾကာင့္ဆိုခ်စ္သဲငယ္နဲ႕ကို႔ရဲ႕ၾကားထဲမွာၾကားခံနယ္ေတြမလိုအပ္ဘူးေလ။"
"တီ.............။"
"ေတာက္စ္....!။"
ဖုန္းအားေဒါသစိတ္နဲ႕ၾကမ္းတမ္းစြာ.ျခမိလိုက္ၿပီးေတာက္ေခါက္လိုက္မိသည္။
ဒီေကာင္ဘာျဖစ္ျခင္ေနရတာလည္း........။
ခ်စ္နာရီအား...လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။night time OTဆင္းရသည္ေၾကာင့္..မည္သူမွ်မျပန္ၾကေသးပါ။
ဝန္ထမ္းမ်ားအလုပ္လုပ္ရာ hall ထဲသြားလိုက္ေတာ့.....ကိုယ္စီအႀကံေပးတိုင္ပင္အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ...ႀကိဳးစားလွသည့္ဝန္ထမ္းမ်ားေၾကာင့္ေက်နပ္ၿပဳံးၿပဳံးမိသြားသည္။
To Be Continue.......
တစ္စုံတစ္ရာအမွားပါသြားခဲ့သည္ရွိေသာ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ဖတ္ရႈေပးၾကတဲ့ reader တစ္ေယာက္ျခင္းစီကိုေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။
YOU ARE READING
#sweet thing# or My Treasure❤
Fantasyချစ်သဲငယ်-အမ..ချစ်ကိုမချစ်ပါနဲ့အမပဲနာကျင်ရလိမ့်မယ်.။ သော်တာမှီ-အချစ်စိတ်ဆိုတာတားဆီးလို့ရတဲ့အရာမှမဟုတ်တာကွယ်.ဒါကြောင့်သူ့ဘာသာဖြစ်တည်နေတဲ့အချစ်စိတ်တွေကိုမရပ်တန့်ပြစ်ခြင်ဘူးငယ်*
