Fall† bbrave

9

Weer sta ik voor Jai zijn huis, hetzelfde huis waar ik Jai vond half dood. Een verschil met toen is dat ik er nu niet alleen sta maar naast Jai en ik niet opzoek ga naar Jai maar samen met hem zijn spullen ga inpakken. " Nou welkom in huize wowor..." Aan zijn gezicht te lezen schaamt hij zich voor de situatie waar hij zich in begeeft. Ik pak zijn hand en knijp er zacht in. " Het is niet zo erg.. je hebt nog een dak boven je hoofd." Jai kijkt me aan" heb je wel gekeken hoe het eruit zag toen je me zocht." Ik schud " een beetje, ik zocht naar jou". Jai slikt " sterkte..." Snel kust ik Jai zijn wang en hij glimlacht moeilijk. " Niet schrikken oke." Ik knik lief. Dan trekt Jai me naar binnen en ik begin om me heen te kijken. Het behang ligt er overal af en er zitten grafity spreuken overheen om het nog een beetje op te fleuren. Soms zie je gezins foto's Jai,zijn ouders maar ook Lisanne staan op de meeste fotos. Dan sta ik stil bij een foto, de enigste foto van Jai en zijn ouders maar zonder Lisanne. De gezichten van zijn ouders staan treurig alsof ze het Jai kwalijk nemen, alsof ze het hem nooit hebben vergeven terwijl Jai er al veel ouder uitziet zoiets van 17. " Hope?.." Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk Jai aan. " Gaat het wel?" Ik knik. " Sorry, was in gedachten geraakt toen ik naar een foto keek." Jai knikt en loopt verder. Ik volg hem en bekijk zijn huis verder. Als ik in de keuken kom zie ik een zwart dienblad wat zilver hoort te zijn. " hoe kan dat?.." Jai bloost. " Geverft in een dwaze bui... baal dr nu best wel van want het laat los." Ik giechel. " Als je dat maar niet doet als je bij mij bent meneertje." Jai lacht lief en zegt" Natuurlijk niet het is jou huis." Langzaam loop ik naar Jai en pak zijn handen vast. " mi casa su casa" zeg ik dan lief. Jai glimlacht lief. Dan loopt hij weer verder de keuken in en pakt wat kookspullen. " Jai die heb je niet nodig... Ik heb toch keukenspullen." Jai draait om en zegt dan super serieus. " Straks gaan we uit elkaar en dit is het enigste wat ik heb... Ik neem het graag mee voordat het word gestolen je komt makkelijk binnen hier." Ik knik. Hij is helemaal kapot gemaakt door Lisanne, ik vindt het knap dat hij dit durft eant volgens mij vertrouwd hij niet snel mensen. Glimlachend loop ik naar Jai toe en begin hem te helpen met inpakken wat zo klaar is want hij heeft maar weinig spullen. " Wil je de foto's ook mee?" Jai knikt. " Kom, dan pakken we die eerst hier beneden en gaan we daarna boven verder." Samen pakken we de foto's in en bij elke foto komt er een verhaal van Jai die dit huis meteen een verhaal geven. Jai is in dit huis opgegroeit samen met zijn gezin. Toen zijn zusje overleed werd de sfeer wel minder, maar de gezelligheid was er nog wel. Tot dat het huis afbrande en zijn ouders overleden had Jai nog niet zo'n last van Lisanne. Op dat moment stond hij er alleen voor en omdat hij nog jong was bleef hij in het huis leven en door de brand maar ook door het weinig inkomen is het helemaal verwaarloosd.
Als we naar boven lopen voel ik meteen een zuchtje wind en word het een stukje kouder. " Jai is het altijd zo koud hier?" " Nee kan kouder, in de winter is het hier gewoon net zo koud als buiten." Ik kijk geschrokken. " heb je geen kachel?!" Jai schud. " Ik heb niet veel geld he, Ik heb wel gas voor eten en elektrisiteit voor mijn mobiel en de koelkast maar meer niet. Ik gebruik ook kaarsen inplaats van lampen, ik kan ze zelf maken van oude kaarsen." ik slik. " en wifi?". Als ik het heb gezegt sla ik me meteen voor mijn hoofd wow ik ben echt internet verslaafd. Jai lacht. " Is te duur, bij Cassius doe ik de luxe dingen zoals internetten en tv kijken." Ik knik, logish natuurlijk. " En warm water heb je vast ook niet?" Jai schud. " Ik verwarm water op gas." Ik knik. " Kan je wel douchen?" " Ik douche buiten ik heb zelf een douche gemaakt, de douche binnen is kapot wel doet de wc het nog gewoon." Geinteseerd knik ik. Ik vind het knap hoe hij met zo weinig kan lezen ik zou binnen een week al dood zijn. Al die tijd stonden we in gang te praten en nu pas valt het op dat er geen deuren zijn behalve voor de badkamer en ik kijk zo zijn slaapkamer in. Geschrokt blijf ik staan. Het enigste wat ik zie is een ijzeren bed met niks erop geen matras helemaal niks. Geen dekens, geen kussens zelf geen dun doekje. Nu begin ik mij ook schuldig te voelen over het feit dat ik zelfs al zeur als ik niet inslaap kan vallen in mijn bed omdat ik niet lekker kan liggen. Zonder wat te zeggen loop ik naar het bed en ga erop zitten. Binnen no time zak ik een heel stuk naar beneden en zit ik bijna letterlijk op de grond. " Als je ligt valt het wel mee." Met tranen kijk ik Jai aan hoe heeft hij zo kunnen leven al die jaren. Jai merkt het en loopt meteen naar een hoek waar een aantal tassen staan. " Handig dat mijn kleren altijd al in tassen zitten" Ik glimlach moeilijk en sta weer op. " Jai... Had je wel een deken?..." Jai knikt en wijst naar een dunne paardendeken. " En in de winter kleedde ik me meer aan en stopte ik er papier bij in, het houd je warm." Voorzichtig sta ik op en het is muisstil op het gekraak van de verroeste veren uit de voering van het bed. Zonder wat te zeggen loopt Jai naar de badkamer en meteen volg ik hem. Als ik binnen kom valt het me op dat dit eruit ziet als een normale jongensbadkamer op wat schimmel na. Er is een spiegel, kam, borstel, deoderant en parfum, douche produkten, handoeken en zelfs gell. Ook ziet alles er perfect schoon uit. " Ik let op de hiegiëne dus ik probeer zoveel en zo goed mogelijk alles schoon te houden, ookal is dat moeilijk vanwege de vochtigheid van het huis." Ik knikt niet wetend wat te zeggen en begin zijn spullen weer in te pakken. Na alles te hebben gecontroleerd lopen Jai en ik weer naar buiten. Jai doet de deur achter zich op slot en kijkt zuchtend naar et huis. " Dag huisje van me.." Zegt hij dan. Meteen stromen me de tranen over mijn wangen en als Jai het ziet heeft hij me een troostende knuffel. Terwijl ik de gene moet zijn die hem troost.