Fall† bbrave

11

Langzaam open ik mijn ogen en denk meteen aan afgelopen nacht. Een glimlach verschijnt van oor tot oor op mijn gezicht. Ik draai me om en mijn glimlach verdwijnt meteen. Snel ga ik zitten en alleen mijn kleren liggen nog maar op de grond. Snel stap ik uit bed en trek mijn nachtjapon goed. " Jai? Waar ben je?" Maar jammer genoeg krijg ik geen reactie. Snel doe ik mijn jas en schoenen aan. Meteen pak ik mijn sleutels en zonder na te denken loop ik naar buiten. Ik kijk om me heen en ren naar Jai zijn huis. Snel ren ik naar zijn deur en probeer hem open te trekken. vast kut. Ik kijk door een van de ramen maar zie niks. " godver Jai!" Ik draai me om en wil naar huis lopen maar dan hoor ik een verschrikkelijke gil. Snel draai ik me om en begin tegen de deur te duwen alsof mijn leven er vanaf hangt. Wacht Jai zei dat er achter een raam kapot was waar je gemakkelijk naar binnen mee kon klimmen. Ik loop naar het raam en wurm me naar binnen. "auw..." Ik kijk naar mijn been waar een grote snee zit van een stuk glas. Nou wat gemakkelijk kom ik binnen, Not! Snel ren ik door terwijl mijn been blijft bloeden. "Jai?! Waar the fuck ben je?!" Dan hoor ik weer een hard gegil. Snel ren ik de trap op en zie ik Jai met zichzelf in een gevecht. " Jai?!" En meteen voel ik een dreun en val ik de trap af. "JIJ MOET DOOD!!!" Tranen lopen over mijn wangen en snel kruip ik naar achter hopend dat 'het' niet naar beneden komt. Opeens voel ik een muur tegen mijn rug en binnen 1 seconden hangt de demoon boven me. Ik gil hard en meteen pakt de demoon mijn keel vast. " DIT KEER GAAT HET ME LUKKEN!" Opeens voel ik nagels door mijn wang heen gaan. uit een reflex sla ik Lisanne wat ik beter niet had kunnen doen. Want voor ik het weet voel ik een van de heftigste pijnscheuten in mijn been en zie ik er allemaal bloed uit stromen waardoor mijn been langzaam wit begint te worden. Ik gil het uit terwijl Lisanne alleen maar gemeen lacht. Ze laat me los en ik krijg in de gaten dat ze me levend aan het opeten is. Dan word alles zwart.

Ik open mijn ogen en lig op de grond in Jai zijn huis. Snel kijk ik om me heen en zie Jai bang in een hoekje zitten, huilend wat me nog banger maakt. Voorzichtig kijk ik naar mijn lichaam en ik vraag me af hoe ik nog kan leven. Overal zie ik stukken vlees aan mij hangen en overal is bloed. " hope... het" Op dat moment word weer alles zwart.

Ik schrik wakker en zie dat ik in een witte kamer ben. De deur gaat open en alweer schrik ik. " Rustig mevrouw, u bent in het ziekenhuis. Een hond heeft u aangevallen en voordat u vriend de hond kon pakken was de hond al weg." bij het woord 'vriend' gaat er een naar gevoel door mijn lijf Jai heeft me dit aangedaan en ik hoef hem nooit meer te zien. " Zal ik u vriend halen?." Nee! Nee ! Alstubliefd niet schreeuwt mijn lichaam maar mijn mond werkt niet mee want ik plaats van nee zeg ik " Ja" waar ik meteen spijt van heb. Bang zit ik in het ziekenhuis bed te wachten tot Jai binnen komt. " Hi... prinses." zegt Jai terwijl er nog tranen over zijn wangen stromen. Meteen word ik spier wit en hoop ik in mijn dekbed te kunnen verdwijnen, maar jammer genoeg heb ik geen magische krachten of een demoon die me daarbij helpt. Jai komt rustig dichterbij en kijkt in mijn bange ogen. " Hope je hoefd niet bang te zijn, Lisanne is er niet." Voorzichtig legt Jai zijn hand op de mijne die ik meteen weg trek. " Ik doe je niks Hope ik zweer je." Ik schud en Jai kijkt me bang aan. " Is het over?" Ik slik. " Jai ik weet het niet.. wat ik wel weet is dat ik rust wil..." Jai knikt " ik ga wel..." Jai wilt me een kus geven maar ik schud. " Jai... Je mag in mijn huis blijven leven.... maak het niet kapot." Jai knikt en loopt rustig weg. Meteen lopen de tranen over mijn wangen. Mijn hart is in 2en gescheurd. Ik hou van hem maar ben zo bang als hij me aanraakt, als hij praat of alleen al als ik hem zie lopen. Bang, en dat alleen maar omdat zijn zusje me probeerd te vermoorden. Het is niet normaal.... Maar Jai kan er niks aan doen. Langzaam til ik mijn arm op die helemaal bedekt is met inmiddels rood verband wat wit hoort te zijn. Ik schrikt... was de ambulance later dan was ik dood geweest.....