Fall† bbrave

17

Samuel kijkt ons met grote ogen aan alsof hij net wat verschrikkelijks heeft gezien. "Wie van jullie ?... Dat meisje t houd me al dagen wakker....." Jai slikt en kijkt weg. " Jai ik ga je helpen ik moet helpen ze houd mij ook bezig." Ik glimlach lief. Samuel de stoere jongen met een klein hart. " Samuel kan je dit wel aan? Je hebt het altijd onderdrukt? Het is heftig hoor.." Hoor ik Danique zeggen. Samuel zucht. " Mam ik weet hoe sterk dat meisje is je kan het niet alleen, en Dana is te jong dus ik moet helpen." Danique knikt en Samuel gaat aan tafel zitten bij Jai en zijn moeder. Ik pak mijn mobiel en open twitter. Allemaal tweets vliegen voorbij van Miley Cyrus tot de paus, grappig tot zielig en ik krijg niks mee van het gesprek van Jai en de familie Leijten. Dana is net in de keuken om drinken te halen als ik opeens een hele harde gil hoor en alles word zwart...

"Hope! Hope! Word wakker!!" Hoor ik iemand schreeuwen en met moeite open ik mijn ogen. Dana, de persoon die boven me hangt kijkt me bang aan wat me meteen doet opkijken. Jai zit vastgebonden aan een stoel en zijn gezicht is weer veranderd in die van Lisanne. Dan opeens draait Lisanne het hoofd van Jai. " Schat Jai houd niet van je hij gebruikt je voor eten en een huis" De tranen staan in mijn ogen. " Je liegt!" Ik sta op het punt om die demoon in elkaar te rammen als ik Jai er niet mee vernielde. " Val me dan aan Hope, val Jai aan! Ik zie dat je het wilt prinsesje." Ik gil hard en gooi mijn mobiel op de grond terwijl Samuel en Danique allemaal spreuken uitspreken om Lisanne tegen te gaan. " Ah daar gaat je mobieltje, weet je wat leuk was dat jai net zo snel kapot ging. Hij heeft het echt heel lang vol gehouden moet snel verandering in komen niet?" "Je blijft van Jai af!" Dana trekt me iets naar achter. " rustig ze proberen je alleen maar bang te maken." Lisanne begint gemeen te lachen en steekt een random pin in Jai zijn arm. Ik gil het uit en huil. " doe hem niks aan please... Ik smeek je Lisanne." Lisanne begint daardoor nog harder te lachen. Ik doe mijn handen voor mijn ogen terwijl Samuel en Danique harder beginnen te praten. " Hope kom laten we gaan hier heb je niks aan." Ik schud en laat me langzaam zakken op de grond om alles te bekijken. " hope? Ik ben het Jai... Het spijt me." Ik kijk op en zie Jai zijn hoofd me met tranen aan kijken. Dan opeens komt er weer een harde lach en verdwijnen de tranen. " shit..." Ik sta op en probeer weg te rennen maar op dat moment word ik door een harde windstoot keihard tegen de muur aan geslagen. Lisanne komt vrij van de stoel en voor ik het weet staat ze voor me. " Je gaat eraan! En daarna neem ik het lichaam van jai over!" Ik ben spierwit en wacht op een aanval van Lisanne maar dan opeens valt ze keihard op de grond. " Hope, Ze is uitgeschakeld maar voor korte duur.. Ze is te sterk voor maar 2 mensen." Ik kijk Danique aan en knik. Dan zie ik Samuel helemaal uitgeput achter Danique staan. " Bedankt voor de moeite... Mag ik naar hem toe?" Danique knikt en ik ren meteen naar jai toe, leg zijn hoofd lief op mijn benen en aai zijn haren. Dan komen mijn ogen bij zijn arm met de pin erin. " hoe krijgen we die pin eruit?..." Dana komt eraan lopen met een ehbo kit en glimlacht. " laat mij maar even oke?" Ik knik en Dana trekt met een ruk de pin uit Jai zijn arm. Een pijnlijke uitdrukking vormt zich op Jai zijn gezicht en ik aai zijn wang lief. " Rustig Jai stt het komt goed." Dana gaat verder terwijl ik naar Jai blijf kijken die langzaam steeds witter word.
Voorzichtig kus ik Jai zijn voorhoofd en langzaam opend hij zijn ogen. " auw.... Wat is er gebeurt?..." " rustig blijven liggen en niet in paniek raken oke?" Jai knikt en ik vertel alles, van hoe Lisanne deed, de pin in zijn arm en dat ze maar tijdelijk weg is. Jai begint bezorgt te kijken. " heeft het jou nog pijn gedaan?" Ik schud. " niet lichamelijk... Wel mentaal." Dan stromen er opeens allemaal tranen over Jai zijn gezicht. " Hope het spijt me zo ik... Wat er ook gezegd is ik meen het niet." Ik kus Jai en aai hem lief. " Het is al goed schat!"

~
Klein hoofdstuk sorry maar ben op vakantie