-RUN AWAY FROM MR.HEARTLESS BILLIONAIRE-
:HAR*SSM*NT
-CHAPTER 15-
-CANDICE POV-
Pagkatapos kong aminin ang mga salitang iyon. Umalis si Ivan, dahil tinawag siya ng mga kaibigan niya.
Sinubukan kong palihim na sundan sila at mula sa kinaroroonan nila. Rinig na rinig ko ang mga malalakas nilang tawanan.
"Dude eto na...may pag asang makabalik si Scarlet sa pilipinas"
"Oo nga.."
Napatingin ako kay Ivan, isang kakaibang pagngisi ang ginawa nito. Isang ngiti na alam ko kung anong ibig sabihin. Mabilis akong bumalik sa kwarto.
Isang mabibigat na hakbang ang ginawa ko para makatakas kay Ivan. Ayoko ng masaktan, ayoko na sa buhay ng pagiging martir bilang asawa ng isang Montero
Ayoko ng umasa.
Tama sila, ako at ako rin ang kawawa kapag nahulog na ako ng tuluyan sa kaniya. Dahil kahit anong gawin ko, tila umaasa pa rin siya sa pagbabalik ni Scarlet.Isang pagbuntong hininga kasabay ng dahan dahan na pagpihit sa doorknob ang ginawa ko.
Sana hindi pa siya dumating.
Sana hindi niya ako maabutan.
At sana i can run away from Mr.Heartless Billionaire.
Pagbukas ng pintuan, halos mamanhid akong napatayo ng isang baril ang tumutok sa akin.
"Where the hell are you going?" malamig ang tono ng boses niya. Malakas niyang hinablot ang hawak kong bag saka ako nito marahas na itinulak papasok pabalik sa kwarto.
"I-ivan...ano ba, m-maawa kana saken. Hayaan mo na ako! P-pakawalan mo na ako" iyak na pagmamakaawa ko.
Pero isang pagngisi lang ang ginawa niya.
Kitang kita ko ang kalasingan nito, namumula ang mukha niya sa galit.Halos mabingi ako ng marinig ang pagkasa ng baril niya na nakatutok pa rin sa akin.
"Tatakas ka? Tatakasan mo ako ha?" asik na tanong niya.Tuluyang bumagsak ang luha ko ng pinilit kong tumayo mula sa kama.
"I-ivan p-please..." lumuhod ako sa harapan nito ng mahigpit niyang hinawakan ang braso ko, marahas na sinabunutan niya ang buhok ko.
"TATAKASAN MO AKO HA?! IIWAN MO AKO?!" sigaw na tanong niya.
"IVAN N-NASASAKTAN AKO!!" sigaw na pagmamakaawa ko.
"WALA AKONG PAKE CANDICE!!HINDI MO AKO IIWAN NAIINTINDIHAN MO? H-HINDI KA AALIS! HUH?" singhal niya.
"I-ivan...b-bitawa~" hindi ko nagawang ituloy ng malakas na pagsakal sa leeg ko ang ginawa niya.
"HINDI KA AALIS" pinanlakihan ako nito ng mata.
Nanghina ang buo kong katawan at tila kakapusin na ako sa paghinga ng malakas kong sinipa ang pang ibaba niya.Mangiyak ngiyak akong napahawak sa leeg ko at napasandal sa pader.
"ANG SAKIT MO! TSNGINA IVAN! BALIW KANA? NABABALIW KANA HAY*P KA!" hindi ko naiwasan na sigawan siya dahil sa inis.
Ang gusto ko lang ngayon, at tuluyan ng makalaya.
"ALAM MO KUNG BAKIT KA INIWAN NI SCARLET HUH? ALAM MO KUNG BAKIT? SHE DOESN'T DESERVE THE DEM*N LIKE YOU! DEMㅇNYO KA! NAPAKASAMA MONG TAO!" singhal ko saka dinu duro duro siya.
"Ow really?" Ngisi niya pa.
"BALIW KA IVAN! BALIW KA! NAPAKASARILI MO. TINIIS KO LAHAT NG PANANAKIT MO, LAHAT! YUNG PAGBUHOS MO SA MUKHA KO NG MALAMIG NA TUBIG TUWING UMAGA, YUNG HINDI MO AKO PINAPAKAIN HANGGA'T HINDI AKO NAKAKAPAG TRABAHO? YUNG HALOS PATAYIN MO NA AKO SA PANANAKIT. TSNGINA IVAN! TINIIS KO YUN. GINAWA MO AKONG HAY*P" singhal ko sa kaniya saka pailing iling na pinunasan ang mukha ko, nanlalabo na ang paningin ko dahil sa luha kong sunod sunod na pumapatak.
"Paano ko ba minahal ang isang katulad mo?!" Tila nanghihina kong tanong.
Nakita ko ang sakit na paglandas sa mga mata niya, pero nakita ko rin ang mariin niyang paghawak sa baril ng itutok niyang muli ito sa akin.
"You can't leave me Candice. Akin ka lang, naiintindihan mo? Akin ka lang! And yes...im crazy! Baliw na baliw na baliw na ako sayo." Sigaw nito.
Halos maiyak ako ng tumayo mula sa harapan niya, malakas na pag sipa muli sa tiyan ang ginawa ko at akmang tatakbo palabas ng pintuan ng hinablot niya ang buhok ko. Nanggigil ang mukha niyang isinandal ako sa pader ng maramdaman ko ang pagtusok ng baril sa leeg ko.
Parang nanghina ang tuhod ko ng malakas na pagsuntok sa tiyan ko ang ginawa niya.
"I-ivan...p-please...m-maawa ka sakin...A-ayoko na" namimilipit sa sakit na pagmamakaawa ko.
Isang pagpunit sa suot kong damit ang ginawa niya na ikinabigla ko,nagsimula niyang marahas na hinagkan ang leeg ko. Tuluyang nanikip ang dibdib ko sa sakit na nararamdaman ko.
"I-ivan w-wag...please wag!" Sinubukan ko siyang itulak, ng hilain niya ang ilang hibla ng buhok ko bago ito nagsalita.
"YOU CANT RUN AWAY FROM ME MISS CANDICE SALVADOR..DAHIL SISIGURADUHIN KO NA DADALHIN MO SA SINAPUPUNAN MO ANG ANAK KO!" singhal niya saka marahas na inangkin ang labi ko.
_____
-IVAN'S POV-
"Dude eto na...may pag asang makabalik si Scarlet sa pilipinas"
"Oo nga.."
Isang ngisi lang ang iginawad ko bago nagsalita.
"F*ck...I dont know why, but scarlet dont affect my feelings anymore" asik ko ng tumawa sila.
"Sus talaga ba??"
"Wehh??"
Hindi ko rin alam, pero tila may kakaiba sa puso ko sa lahat ng inamin ni Candice. And yes, im f*cking inlove with her too. At ayokong mangyaring mabaliw ulit ako ng tuluyan sa oras na iwan niya ako.
Hindi ko sinasadyang gawin ang saktan siya. Pero ito lang ang alam kong paraan para hindi siya makatakas.
She cant run away from me.
Dahil sisiguraduhin kong akin lang siya.
Malakas na pagpunit na pwersa sa damit niya ang ginawa ko. Nakita ko ang pagtulo ng luha niya kasabay ng pagmamakaawa, malakas ko siyang itinulak sa kama at marahas na inangkin ang mga labi nito.
_
_____
-CANDICE POV-
Gulo gulo ang buhok ko, pilit akong tumayo mula sa kama at naiiyak na nagtungo sa loob ng banyo. Isang pagngiwi ang ginawa ko kasabay ng pagtingin ko sa aking sarili.
Madiin akong napahawak sa shower at saka iyon isinindi para mawala lahat ng anumang pandidiri sa katawan ko.
Malakas na pagsigaw ang ginawa ko para mawala ang anumang sakit sa dibdib ko. Parang gumuho ang mundo ko, napasabunot ako sa buhok ko.
"Ahhh hay*p hay*p!!" Paulit ulit na sigaw ko habang hinahaplos ng may pandidiri ang anumang sulok ng katawan ko.
_
Lumipas ang ilang oras, hindi ako kumain at wala akong gana sa lahat. Hindi ko magawang makipag usap lalo na sa kaniya. Pagkauwi namin sa bahay, pagbaba ko ng kotse niya, nauna akong pumasok ng sumalubong sa akin si Manang.
"Kamusta ang vacation niyo?" Tuwang tuwa na tanong nila.
Hindi ako sumagot at ibinagsak ang katawan ko sa sofa.
"Ihanda nyo na siya ng pagkain. Kanina pa siya hin~" hindi natuloy ni Ivan ang mga dapat niyang sabihin ng tila nababaliw akong tumawa. Kasabay nun ang muli kong pag iyak na tinitigan siya.
"ANONG KLASE KANG LALAKI??!..GINAHASA MO AKO HAY*P KA!! HAY*P!! TSNGINA KA MAMAT*Y KANA!! HAY*P KA IVAN..HAY*P KA" paulit ulit na sigaw ko..Natulala sila Manang ng tignan nila si Ivan.
"Iwan nyo na muna kami" malamig na utos nito.
Naiwan kaming dalawa, malamig ang titig niya ng umupo ito sa tabi ko at akma akong hahawakan ng lumayo ako sa kaniya.At sisiguraduhin kong, hinding hindi kita mapapatawad Ivan Montero.
TO BE CONTINUE
