Okyanustan Bir Fısıltı

11. Bölüm

"Kanımda olan bir şey değil ben sadece... lanetlemdim. Hep şansız olmuşumdur zaten. Annemlerle sahile gittiğimiz bir gün yerde yatan bir kadın gördüm denizkızıydı. Çocukluk işte merak ettim yanına gittim birinden bire koşumu sıkıca kavradı ve bırakmadı. Bana onun yerine bir insanın geçmesi gerektiğini çünkü onu bir insanın öldürdüğünü söyledi. Lanetledi beni. 27 yaşına geldiğinde sende benim gibi olacaksın dedi annemler bağırdığımda gelmişlerdi ve her şeyi duymuşlardı. O günden beri benden hoşlanmazlar.

Benim ne suçum vardı ki? Küçücük çocuktum sadece aptal bir çocukluk merakıyla gitmiştim yanına. Neden bana bunu yaptı? Hepsi cevapsız sorulardı ve öyle kalacak. Seninle de o yüzden hemen evlendirmek istediler. Kurtulmak istediler. Ben onları evladıydım ama onlar benden kurtulmak istedi. Korktular. Kendileri için korktular ama bana da tek bir şey söylediler. Annem ve babam nişanımızın olacağı günüm gecesi karşıma geçip bana seninle evlendikten sonra bir yolunu bulup kaçmamı söylediler. Güya onların yanında kaçarsam onlar sorumsuz olacaklarmış da tanınıyorlarmış." alaycılıkla güldü.

Gerçekten bunun için miydi? Ruhe onlar sorumsuz ebeveyn olmasın diye mi benimle evlendi? Bu her şeyi değiştirir. Daha ne olabilir ki! Bunun üzerine eklenecek daha ne olabilir? Peki o da kaçacak mıydı? O yüzden mi en başından beri benden sakladı?

"Günlerce ortadan kaybolduğum vakitler bu yüzdendi Akel. Plan yapıp durmuştum. Kaçacaktım ama... Ama yapamadım. Sana bunu yapamadım. Senim gözünde sebepsiz yere terk eden olmak istemedim sana anlatacaktım ben bu gün ama geç kaldım. Aslında bir hafta önce anlatacaktım ama o zaman da çok korktum. Kendi anne babam beni kabul etmedi sen niye edesin ki?"

"Ben onlar gibi değilim Ruhe. Sana daha önce de söyledim. Ne olduğun umrumda değil. Sensin sonuçta. Karşımdaki yine sensin. Tamam hâlâ kabullenmekte zorluk çekiyorum ama bu seni reddettiğim anlamına ya da seni istemeyip gitmeni isteyeceğim anlamına gelmiyor."

"Biliyorum. O yüzden bütün planları çöpe atıp eve geldim. Bu gün aslında okyanustan geçecek bir gemiye binip oraya atlayacaktım ama yapamadım. Senin de başını yaktım ama elimde değildi. Seni yüzüstü bırakamadım. Çok geç olmuştu seni aramaktan başka şansım kalmamıştı birdenbire pullanmaya başlamıştım. Durdurmadım. Kullandığım ilaçlar da işe yaramayınca sana bu şoku yaşarmak zorunda kaldım."

"Çok büyük bir şok ve ömrüm boyunca asla unutmayacağım bir şok oldu ama yine de değişen bir şey yok. Hâlâ benim için aynı kişisin. Hâlâ Ruhe'sin. Kitap kurdu Ruhe." benim Ruhe'm. Tabi bunu sana söyleyecek kadar cesur değilim çünkü evlenip de aşık olmak çok tuhaf geliyor ama aşkı illa dile getirmeye gerek yoktur bence. Bakışlar bile anlatmaz mı? Bu kadınla sadece bir aydır evliyim ve cidden aşık mı oldum? Sanmıyorum sadece eşim olduğu için ona karşı içimde bir sevgi ve saygı var ve ben aşk sanıyorumdur.

"Çok iyi birisin Akel. Gerçekten senin gibi bir insan daha olduğunu sanmıyorum. Fazla anlayışlısın. Fazla iyisin."

"Sende daha az değilsin denizkızı." gülümsemesi artık daha içtendi ve artık saklamıyor olması onu rahatlatmıştı. İçini dökmek ona iyi gelmişti. Havuzun kenarına yaslanmıştık ben dışarıda o içeride. Artık gece de oluyordu tek başına nasıl kalacaktı burada? Korkar mıydı? Belki karanlıktan korkuyordur. Daha ilk kez denizkızı bedeninde ve bu şekilde yüzebiliyorsa bile eski hâline dönerse ne olacak? Suyun içinde o zaman nefes alamaz ki. Yanında kalabilirim aslında. Bir yer yatağı iş görür. Evet evet öyle yapmam daha iyi olacak. İçimde rahat eder.

"Ne düşünüyorsun öyle dalgın dalgın?" elini omzuma koyup konuşmasa nerede olduğumu bile unutuyordum düşünmekten. Birden irkilerek ona döndüm.

"Ah üzgünüm dalmışım. Şey düşünüyordum sen tekrar insan bedenine dönüşebilir misin? Yani artık suda yaşayacaksın ama birdenbire tekrar insan bedenine dönersen suda nefes alamazsın. Bu ihtimal var mı?"