Okyanustan Bir Fısıltı

17. Bölüm

Kapı sertçe çalmaya devam ediyordu. Annemi ve Ruhe'yi gönderdim ne kadar gitmek isterseler de.

"Kimsiniz?"

"Merhabalar Akel bey."

"Kim olduğunuzu sordum." kadın peruğunu ve şapkasını çıkardı.

"Senem?"

"Sadece seni merak etmiştim Akel. İçeri hızla girdiğini görünce geleyim dedim. Sorun çıkardım sanırım."

"İçeri gel."

"Ne? Saçmalama karın beni tanıyor görürse kötü olur."

"Senem karımı üzecek bir şey yapmam ben."

"Utanıyorum Akel."

"İçeri gir ve izlediğini söyle Senem. Bak zaten kötü zamanlar geçiriyoruz bu önemli."

"Tamam. Sen konuş ama ben konuşmam."

"Tamam konuşma. Ben konuştum yeter ki Ruhe seni görsün. Bak gerçekten korkmaması için bunu senden istiyorum Senem. Asla senin onurunu falan kırmak gibi bir niyetim yok."

"Saçmalama Akel. Biliyorum seni sen öyle değilsin. Açıklamana gerek yok. Hadi gidelim yanına da rahatlasın."

"Gel hadi." önden geçip ona yolu gösterdim. Annemlerin yanına gittim ve kapıyı açtığımda Ruhe de annem de irkildi.

"Girebilir miyim?"

"Akel... Sen iyi misin? Ne oldu? Kimdi gelen?" Hemen yanıma gelip elimi tutmuştu. Ağlamıştı.

"Sen neden ağladın?"

"Korktum. Sana bir şey olmasından korktum bizi gönderip kendini attın. Ne oldu? İyi misin?"

"Sakin ol önce. Gayet iyiyim merak etme sen beni. Gelen kişi de tehlikeli biri değil korkmana gerek yok."

"Şey gelebilir miyim?" kapının yanından Senem'in sesi geldiğinde annemin de Ruhe'nin de gözü ona döndü.

"Senin burada ne işin var? Akel?"

"Anne yanlış anlamışım gelen kişi Senem'miş. Kaza geçirdiğimde kurtarma ekiplerine haber veren de oydu beni merak edip gelmiş."

"Özür dilerim korkutmak istememiştim. Özellikle de seni Ruhe. Gelmeye yüzüm pek yoktu yani o kadar saçmalıktan sonra ama hem Akel'i hem de seni merak ettim. Uzun süre yoktun endişelenmiştim. Demek bebeğin için ortalıkta görünmüyordun. Tebrik ederim çok tatlı görünüyorsun."

"T...Teşekkür ederim. Biz iyiyiz ama keşke gelseydin."

"Şey sormam sıkıntı olabilir ama bir sorun mu var? Bu kadar paniklemeniz normal değil."

"Biraz karışık durumlar var kızım. Gel içeri öyle ayakta kalma."

"Yok teşekkür ederim efendim ben gitsem daha iyi olur."

"Aslında kalmanı bende isterim. Hem Akel'i hem de farkında olmasan da bebeğimi kurtardın seni direkt göndermem." sadece üçünün konuşmalarını dinliyordum. Asla nefret yoktu. Ruhe bir kıskançlık ya da öfke sergilemiyordu annem her şeye rağmen ona tatlılıkla yaklaşıyordu Senem ise eskiden olduğu gibi sakindi. Şu takipçileri de halletsem her şey düzelmiş aslında ama bunu nasıl yapacağım onu bilmiyorum.

Annem ve Senem önden geçtiler bende Ruhe ile kaldım. Konuşmamız gerekiyordu.

"Korkma olur mu? Yanlış anlamışım gelen kişi Senem'miş zaten." direkt sarıldı. Neye uğradığımı bir an şaşırsam da kollarımı ona hemen dolamıştım. Ah benim güzel aşkım.