Blossoms Of Belongings

Part 2

At Palarong Pambansa

"This year's champion for competitive swimming was none other than Region IV-A CALABARZON, Congratulations!!", the announcer said.

Go! Go! CALABARZON!!

CONGRATULATIONS!!!

The people chant after the announcement of the winner.

" You did a great job Jianna", the coach said.

" Thanks coach pero hindi ko po maabot ito kundi dahil sa tulong niyo kaya thank you po for all your efforts just to help me win this competition", I said.

" Alam mo Jianna wala naman akong masyadong ginawa because you're too good at swimming na and alam kung makakaya mo ipanalo ang palarong pambansa sa simula pa lang with your passion and dedication. Oh siya mag palit ka na ng damit and go to your family, I'm sure they are happy too for your victory", he replied.

"Sige po coach salamat", I went to the locker room to change my clothes and then went to my parents who were waiting outside.

"Ma! Pa! I won the competition", I said while running to them.

"Congrats anak we're so proud of you alam naming makakaya mo, ikaw pa ba", papa said.

"Kaya nga anak malaki ang tiwala naming mananalo ka, kita namin sa dedication mo sa training", mama added.

"Thanks Ma,Pa pano po tara na sigurado po akong matutuwa sina tita at lola ", we agreed to go home after the event.

At the House

"Dito po sila nakatira sa may brown gate po na iyan" the neighbor told to the three woman.

"Thank you po ate" the eldest woman said.

Tao po!!

Tao po!!

" Ay ano yon, sino po sila" a woman went out to check who it was .

" Magandang araw po, ito po ba ang bahay ng mga Hernandez", the eldest woman said.

" Opo Hernandez nga po ang mga nakatira dito bakit po? sino po sila?", the woman replied.

" Itatanong lang po namin kung nandito po ba si Ana Hernandez".

" Ako po si Ana Hernandez bakit po ".

" I am Aika Robredo and these are my sisters Tricia and Jillian", the eldest woman said.

" Ro-bredo…." Ana suddenly felt nervous after hearing who those people were.
" A-no po ang kailangan niyo sa kin " she replied while stuttering.

" Mukang alam niyo na po ang sagot diyan base po sa reaksyon niyo ng makilala niyo po kami", Aika replied.

"Pasok po muna kayo at sa loob po natin pag usapan" Ana said while going inside.

When they went inside, the sisters looked around at the house and then the wall on the right side caught Aika's attention. It was a wall full of medals and a set of trophies on the cabinet.

" Andami naman pong medals and trophies dito sa bahay niyo siguro your whole family was academic achievers back then", Jillian commented.

" Naku sa pamangkin ko lahat yan, talagang magaling yun sa academics, sports and other extracurricular activities", Ana replied.

" Siguro po sobrang proud po kayo sa kanya. Andami po kasi niyang achievements oh, nagcocompete din po pala sya sa mga math international competition. Ate Aiks, Jill look oh yung isang international competition na sinalihan nyo dati nanalo rin siya", Tricia point at a trophy.

" Talagang sobrang proud po namin at maswerte kami sa pamangkin kong iyon, upo po muna kayo," Ana said while staring at Aika in the eye.

" Hindi na po kami mag paligoy-ligoy pa, nandito po kami para po magtanong at linawin ang mga nangyari 14 years ago. Tungkol sa naganap na trahedya sa Quezon City Medical Hospital matapos ang isang malakas na lindol labing apat na taon na po ang nakaraan", Aika remembered the tragedy 14 years ago where she lost the most precious person in her life.

" Alam kong darating ang panahon na ito at hindi maitatago sa kasalukuyan ang mga nangyari sa nakaraan. 14 years ago nakagawa ako ng isang malaking kasalanan para maibsan ang kalungkutan na nararamdaman ng aking kapatid ngunit dahil sa nagawa ko noon ay may taong nagdusa at nagluksa ng mahabang panahon. At ikaw yun Ms. Aika. "

After hearing those statements from Ana, Aika makes a serious face and lets Ana explain the whole story.

" Sorry kung ipinagkait ko sayo ang kasiyahan mo para sa kasiyahan ng kapatid ko", she added.

" Ano po ba ang totoong nangyari noong araw na iyon?" Tricia asked.

" Gusto lang po namin malaman ang totoo lalo na si Ate Aiks", Jillian said while Aika remained quiet.

" Noong araw na mangyari ang lindol nandun din ang kapatid ko dahil doon siya nanganak sa panganay nila. Ngunit nung umagang iyon nagkaproblema ang bata, napag alamang may sakit sa puso ang pamangkin ko at hindi kalaunan ay namatay ito. Hindi ko alam kung paano sasabihin ito sa aking kapatid dahil ang buong akala niya okay ang anak niya. Pabalik na sana ako sa room ng kapatid ko ng lumindol ng malakas, nagkakagulo ang lahat noon maraming sugatan, maraming namatay. Nang matapos ang pagyanig nakuha ang atensyon ko nang isang baby na umiiyak sa may nursery room. Natabunan siya pero buti na lang nakaligtas siya. Kaya….

" Kaya kinuha mo siya ganun ba", Aika continued.

" Oo kinuha ko siya dahil naawa ako sa bata" Ana added.

" Naawa ka? pero hindi mo na ibinalik at pinalabas mo na lamang na siya ang pamangkin mo, ganun ba", Aika suddenly raise her voice.

Ana remained silent after what Aika stated.

" Alam mo naman siguro kung sino yung batang yun diba, hinahanap siya ni papa sa loob ng nursery room at nagtanong tanong na rin sa ibang tao doon. Inireport na rin namin na nawawala siya pero ni hindi mo man lang ibinalik ang bata."

" Hindi mo nagawang ibalik ang anak ko kahit may pagkakataon ka."

" Alam mo ba kung gaano kahirap ang pinagdaanan ko dahil buong akala ko namatay ang anak ko sa lindol. Parang gumuho ang buhay ko nang mawala siya sa akin. Akala ko hindi ko na siya mayakap,maha halikan at makakasama pa. Ipinagkait mo yun sakin. Ipinagkait mo sakin ang katotohanan. Ipinagkait mo sakin ang pagkakataong maging ina sa anak ko", a tear left into Aika's eye. The composed woman became vulnerable after knowing the true story behind the lost of her daughter.

" Alam kong kulang ang salitang sorry sa nagawa ko sayo pero sana maintindihan mo kung san ako nanggagaling. Nagawa ko lang yun dahil ayaw kong masaktan ang kapatid ko pero pinagsisisihan ko ang nagawa ko dahil ikaw naman ang nasaktan ko. Sorry Ms. Aika." Ana felt the guilt for her doings.

" Hindi na maibabalik ang mga nangyari. Ang gusto ko lang ngayon ay makilala at makasama ang anak ko", Aika replied.

While having the conversation someone entered the house.

"Hi Tita , I won the competition….", Jia stopped when she realized that her Tita had visitors.
"I'm sorry po, I didn't know you had visitors, pasensya na po for my rudeness".