✎
Warning: R-18, mild.
CURSE's POV
The rain continued to lash in the surroundings. Rain pattered against the ground, mirroring the tears that were spilling from Radge's eyes. He's staring at me directly so I can't take away my eyes on him too. Also, the droop of his eyelids, heavy as storm clouds, hinted at the stress that he faced while I was away. There's also a slight tremor in his bottom lip, barely noticeable unless you knew where to look at it. It was as if there were words left unspoken in him and the emotions of him bottled up within.
I gasped.
On the other hand, I, was watching his face, felt so startling while watching his eyes that is filled with fearful sight. This emotion is visible within him. Kitang-kita ko kung gaano katindi ang dinadama ng mga mata niya. And because of that, I actually suddenly felt surprised too. Hindi ko inaasahan na ganito siya ka-transparent sa akin right now. Hindi ko inaasahan na makakaya niyang ipakita sa akin ang sakit na dala-dala niya. Naipapadama niya ito gamit lamang ang makapangyarihang presensya ng kanyang mga mata.
"Radge..." Hinaplos ko ang kanyang mukha dahil sa pagtataka. Mabilis niyang hinuli ang palad ko at pinatakan ito ng halik. Pumikit siya ng mariin at sa oras ng kanyang pagdilat, unti-unti na niyang pinapawala ang lahat ng malulungkot na emosyon na nasaksihan ko kanina.
Pinawi niya ang mumunting luha na nakita ko kanina sa kanyang mga mata bago niya hinaplos ang aking siko. "You're in heat. Are you having a fever?" Pumaos ang kanyang tono at hinaplos ang noo ko. "Fùck, you have." Hinatak niya ang bag na napansin kong dala niya at iginilid 'yon para hindi mabasa. Matapos non, binuhat niya ako para ipa-upo ng maayos at ipasandal sa pintuan.
"Radge..." Tawag ko, nagtataka sa kung anong sunod na kanyang gagawin.
"Let's wait for the rain to stop. For the meantime, gamitin mo 'tong suot ko para kahit kaunti, mainitan ka." Hinubad niya ang makapal na jacket. "Or do you want to change clothes? May dala ako riyan..."
Nagsalubong ang kilay ko at nanghihina siyang tinignan. "It's fine. Umuulan pa. Mababasa lang 'yan kung susuotin ko ngayon."
"Then, put my jacket on you."
Nginiwian ko siya. "You're crazy. Lalamigin ka rin..."
"I'm fine."
"Radge!" Suway ko pero hindi siya nagpatinag. Pinigaan niya ang jacket at isinuot sa akin 'yon. He wasn't listening to me at all kaya napabuntong-hininga nalang ako at hinayaan siya. Sinimangutan ko siya at inirapan. Wala talagang pag-asa sa kanya. Kung ano ang maisip niya, gagawin niya. Tsk!
"Are you feeling fine even a bit? O malamig pa rin?" He asked after niya ipatong sa akin ang suot niya.
Umiling ako. "Malamig pa rin..."
Suminghal siya at iritang inabot ang bag. May kinalkal siya roon at binuksan ito para sa akin. My eyes twinkled, it's food. Inilapit niya ito agad at ipinasubo. "Just eat for now." Sabi niya kaya awtomatikong bumuka ang bibig ko para tanggapin 'yon.
I chewed the food. "You'll probably get the fever too. It's so cold."
"Tsk, don't mind me. Just eat up. Look at yourself again, you look wasted." Pagalit niya at sinubuan ulit ako nung matapos ngumuya.
Ngumuso ako. "How did you get this food and bags? And also, where are the others?"
"Let's talk about it later. Kumain ka muna..." Seryosong sabi niya pa kaya hindi na ako nakipagtalo. Inubos ko ang dalawang malapad na tinapay na pinakain niya sa akin kaya nung dumaan ang ilang segundo, nabawas-bawasan ang sakit na nararamdaman ko.
