Warning: R-18, moderate.
✎
CURSE's POV
Blackness, not the soft sleep-black of closed eyes, but the swallowing, hungry kind. No moon outside, no street lamps peeking in, just darkness thick as soup. It was as if the room that we were placed into is blacker than a crow's eye at midnight, not a single speck of light dared to peek in. And of course, since our daring little tiny lamp gives us a wink of light, it gives us a clearer vision nearby. Moreover, the silence is very firm too, it's like someone held a giant finger to the world's lips. No cars thrumming, no crickets chirping, not even the whisper of wind. Just our silence breathes, hot and shallow in the stillness.
I sighed.
The intimate and scorching scene that I and Radge did is also done. Natapos ang kaninang nangyari sa pagitan naming dalawa at talaga namang nanatili ang pag-iinit ng pisngi ko nung makabalik sa tamang wisyo. Nananatili rin sa loob ko ang pagdadagundong ng aking dibdib at talagang napakabilis pa rin ng pagtibok nito. I knew that I wasn't in my best behavior right now dahil ginulo ni Radge ang sistema ko. Ginunaw niya ang mundo ko. May pinaramdam na naman siya sa aking kakaiba. May ginising siya sa pagkatao ko and because of that, I knew that I wasn't fine enough, and still, pinipilit ko ang sariling maging okay sa harap niya.
Shìt!
Ang pangyayari na pinaramdam talaga sa akin ni Radge kanina ay ramdam kong nananatili at nagliliyab pa rin. Nakakahiya nga dahil parang may hinahanap pa ang katawan ko sa mga halik niya. Parang hindi pa ako satisfied sa ginawa namin. Parang may nabuhay na kung ano sa akin at gusto kong punan ni Radge 'yon. I can't understand myself well and this is very new to me. Naco-confused na ako sa sarili ko. Nalilito na ako kung ano ba talaga ang dapat kong maramdaman sa kanya. Hindi ko rin tuloy alam kung anong gagawin sa harapan niya lalo na't tapos na kami sa kaninang hindi ko inaasahang mangyayari sa amin.
Dàmn it!
"I found a pair of socks. Gusto mo bang isuot?" Radge asked while he was standing in front and while showing me the socks that he brought. "Para hindi ka lamigin?"
Bumusangot ako. Pinainit na nga niya ang katawan ko e. Paano pa ako lalamigin? I rolled my eyes before responding. "It's fine."
"Wear it." Sabi niya pa. Ngumuso naman ako, hindi na nakipagtalo.
I sighed.
Fine. Para mas malinaw sa inyo, after nung nangyari sa pagitan namin ni Radge, siya na ang naunang tumigil. Tinabunan niya ulit ang dibdib ko gamit ang tuwalya at kinuha ang puting bestida na nahanap niya para sa akin. After that, tinulungan niya akong bumangon kahit na alam niyang liyong-liyo pa ako at nanghihina dahil lang sa ganoong ginawa niya. He doesn't mind it at natatawa pa nga siya habang sinusuot sa akin ang bestida. Yes, that's right. Siya mismo ang nagsuot sa akin ng dress. On the other hand, ako naman ang nagsuot nung undies ko. Kahit wala pa ako sa ulirat that time, pinilit ko talagang umayos at damitan ang sarili dahil sumisilip rin sa loob ko ang kaunting kahihiyan kahit na nakita na niya ang lahat-lahat sa akin.
But hey, nung nagbihis ako nung undies ko or pang-ibaba, he's not watching. Wala siya sa kwarto. Lumabas siya saglit para maghanap pa ng maikling short or cycling for me but unfortunetly, wala siyang nakita. In return, nagdala siya ng medyas. Socks na hindi naman kailangan sa pagtulog ko.
Tss, he's really unbelievable.
Anyway, sa pangkasalukuyan, since natapos na ako magbihis ng undies ko at nasa tamang ulirat na ako, nakakaramdam na naman ako ng irita at inis habang pumuputok sa loob ko ang kahihiyan at kainitan na naiwan sa nangyari sa amin ni Radge. I don't know why I feel so frustrated. Dahil ba nakita niya akong nakahubad? Dahil ba sa itsura niyang mukhang good mood na? Dahil ba sa nararamdaman kong may hinahanap pa ang katawan ko sa kanya o dahil ba hindi pa ako satisfied sa ginawa namin? Fùck!
