✎
CURSE's POV
Feeling alarmed.
Heavy presence.
And, silence.
These three cover us, covers everyone. Wala na halos nagsasalita sa amin dahil pinakitaan na kami. Ipinakita na sa amin kung anong mangyayari sa oras na umayaw at magreklamo kami sa gusto nilang mangyari. Sa gustong mangyari ng mga baliw na myembro ng Mystery Club na 'to.
I stand still.
Ang mga halo-halong nararamdaman ko ay itinago ko sa likuran ng blanko kong mukha. Kahit nahihilo ako at bumibigat ang buong katawan ko, hinayaan ko lang. Nanatili akong nakatayo ng maayos. Sinusulyapan ko rin si Radge minu-minuto dahil baka kako kung ano na ang ginagawa sa kanya pero sa awa ng langit, mukhang okay pa naman siya. Nakikiramdam din siya sa paligid at kalaunay ibinabaling sa akin ang tingin nang puno ng talim at pag-aalala.
Sa kabilang banda, nakita namin ang ilang myembro ng Mystery Club na nagsisimula nang kumilos. Yung babaeng humahalik rin kanina kay Radge ay pumirmi na at tumulong na rin sa pag-aayos ng mga kung ano. Bumaba na rin ang iba sa stage at pinalibutan kaming mga players nila. Sa kanilang ikinikilos ngayon, masasabi kong pinagplanuhan talaga nila ito. Yung mga kagamitan rin kasing kinukuha nila ay nakasaayos na, kinukuha nalang nila ito para ipakita sa amin.
I sighed.
"I'll announce the instruction of the game." Sabi ng lalaking nasa stage, siya pa rin yung nagsasalita sa mic. Siya nalang ang naiwan doon at si Radge. "Riddles or Erase is an easy game. Magkakaroon kayo ng group that consists of 2 members. In short, by partners. And, after that, in order to survive at makaalis dito, you all need to answer my riddles. Naiintindihan ba?"
Tumikhim ako. "Riddles? Iyon lang?"
Tumango ito upang sagutin ang aking tanong. "Yes, our Vice President." Ngumisi siya. "All you need to do is to answer our riddles. Magtatawag kami ng dalawang grupo na maglalaban. May itatanong ako sa inyo at meron kayong 15 seconds to answer that. Kapag hindi niyo nasagot, tanggal na kayo sa laro. Pero, kapag nasagot niyo, of course, pasok pa kayo sa mga susunod na laro hanggang sa matapos."
"Is your question limited?" I ask in monotone.
Hindi agad nakasagot ang lalaki. Tinitigan niya pa muna ako bago ngumisi at tumango. "Of course."
"Paano namin malalaman kung matatapos na ang laro?"
Mas lumawak ang kanyang ngisi sa akin. "Kapag nasa mystery case na."
My lip twitched. Mystery Case?
"Paano kami makakasiguro na papakawalan niyo kami at safe ang pag-alis namin dito?! Paano namin malalaman kung tutupad kayo sa usapan?" Tanong pa ng babae na hindi ko kilala.
Lumingon sa kanya ang lalaki. "Ilalayo namin ang aming mga weapons. Hahayaan rin namin kayong kapkapan kami para makasiguro kayo..." Ngumisi siya sa lahat. "Pero, may maiiwan na isang baril sa gitna ng questioner at player, para kung ayaw niyo pa rin maniwala sa aming patakaran at nanalo kayo, pwede niyong kunin 'yon para meron kayong panlaban." Nagkibit-balikat siya. "Ipapakita rin namin na may bala 'yon para makasigurado kayo." Malinaw pang sabi nito sa pagtatapos.
Napamura naman ako sa aking isip.
This game is dangerous.
Sa mga sinabi niya palang, malaki ang tyansa na nasa advantage side sila. Kahit nilapag niya na ang mga pag-asa at karapatan namin sa game, malaki pa rin ang chance na kaya nilang baliktarin ang lahat. This type of game is risky. Why? Dahil trust lang ang maaari mong kapitan sa kanila. Trust lang ang puhunan. Sa mga sinabi niya, halatang hindi pa rin ito patas para sa amin. Unfair at hindi kami sure kung totoo ba ang sinasabi niya o puro kuda lang. Nakakairita! Hindi ko alam kung nagmamatalino ba siya o nang-aalaska. Luging-lugi kami sa laro. Their game is unfair for all of us! They are probably hiding something on their sleeves and because of that, we probably don't have any chance to survive on this hèll cage.
