ဗီလိနျရှဈဇှငျးက ပနျးပှငျ့လေးလိုပါလား-Zawgyi (Ongoing)

အခန္း ၂၁

နန္ေယာက္ခၽြမ္သည္ ေျမျပင္ေပၚသို႔လဲက်ေနေသာ က်င့္ႀကံသူလူငယ္ေလးကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္၍ ၾကၫ့္လိုက္ေလသည္။

ထိုသူသည္ မဟုတ္တာလည္းလုပ္ေသးသၫ့္အျပင္ သူ႔ဆီကပါ အေလ်ာ္ေတာင္းလိုက္ေသးသည္။ သင္ခန္းစာေပးမွရေပေတာ့မည္။

“ခ်င္းလင္ဂိုဏ္းကသူ‌ေတြက ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ေနက်ပဲလား?” သူသည္ လက္ဖဝါးကိုလွန္လိုက္ရာ ေျမၾကီးေပၚတြင္က်ေနေသာ အသီးပုတ္မ်ားသည္ စတင္၍တုန္ခါလာေလ၏။

မ်က္စိတစ္မိွတ္အတြင္းမွာပင္ ၄တို႔သည္ ရွန္လ်ိႈရွန္း၏ အေရ႔ွတြင္စုပံုလာေလသည္။

အသီးမ်ားအားလံုးသည္ မူလအတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားရံုသာမက စပ်စ္သီး၊ ပန္းသီး၊ လိမၼော္သီး အစရိွသျဖင့္ သူ႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ အစီအစဉ္တက် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ပင္ အတန္းလိုက္စုသြားေလသည္။

ရွန္လ်ိႈရွန္းမွာ အံ့ဩသြားရေလသည္။ ဒီမႏၲန္က တကယ္ကို မယံုႏိုင္စရာပဲ! မူလဝတၴုထဲတြင္ နန္ေယာက္ခၽြမ္သည္ အလြန္ပင္ေတာ္ၿပီး အျခားသူမ်ားမၾကားဖူးသည့္မႏၲန္မ်ားကိုပင္ သိေလသည္ဟုပါေသာ္လည္း မ်က္စိျဖင့္ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ့ေသာအခါတြင္မွ ထိုသူသည္ မည္မ်ွပင္အစြမ္းထက္သည္ကို ကိုယ္တိုင္သိေပလိမ့္မည္။

သူ(ရွန္လ်ိႈရွန္း)သည္ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ လိမၼော္သီးတစ္လံုးကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီး သူ၏ရွည္လ်ားျဖဴသြယ္သည့္ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဆိတ္ကာ နန္ေယာက္ခၽြမ္ကို သံသယမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကၫ့္လိုက္သည္။

ဒါနဲ႔ မင္းကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး စိတ္ေကာင္းဝင္ေနရတာလဲ!

သူ(ရွန္လ်ိႈရွန္း)ယခုကဲ့သို႔ ေတြးမိ‌ေနေသာအခ်ိန္တြင္ ရုတ္တရက္တစ္ခုခုကို သေဘာေပါက္သြားၿပီး လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားေသာ လိမၼော္သီးကိုနန္ေယာက္ခၽြမ္ဆီေပးၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သစ္သီးပံုဆီမွ အျမန္ပင္ လွၫ့္ထြက္ခဲ့‌ေလသည္။

သူလွၫ့္ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ နားေနေဆာင္ထဲမွ ေပါက္ကဲြသံတစ္ခုကိုၾကားလိုက္သည္၊၊

ဝုန္း! ဝုန္း! ဝုန္း!!!

အသီးမ်ားအားလံုး အပိုင္းပိုင္းအစစေပါက္ထြက္သြားကုန္သည္။ အကယ္၍ ရွန္လ်ိႈရွန္းသာ အခ်ိန္မီမေရွာင္လိုက္ႏိုင္လ်ွင္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး အေရာင္စံုအသီးေဖ်ာ္ရည္ႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းသြား‌ေပလိမ့္မည္။