ALEV AKAY

12. BÖLÜM YEŞİL

Bu bölüm @sevgilimuvekkilim12 'ye armağan edilmiştir.

10 dakika sonunda, bayılmıştı. Bende iyi sinirimi atmıştım. Yerdeki gereksizin 's

"evgili' yeğenleri kaçmıştı. Siren sesleri duydum, topuk vakti hızlıca uzaklaştım.

Sonunda evime vardım! Tebrik bana! Kapıyı açtım, içeri girdim, kapıyı geri kilitledim.

"Ne garip bir geceydi." Söylene söylene, odama çıktım.

Eşyalarımı, odama bıraktıktan sonra banyoya yöneldim. Abdest aldım, dişlerimi fırçaladım, elime yüzüme krem sürdüm. Odama geri döndüm, namazı kıldım, pijamalarımı giydim. Uyumak için yatağa ilerlerken, yeni kimliğim aklıma geldi. Çantamı açıp, içinden zarfı alıp açtım. Tebrik yazısı ve kimliğim. Cüzdanımı çıkarttım, Kimlikleri değiştirdim. Eski kimliği ve zarfı alıp, babamın odasına yöneldim. Gizlenmiş kasayı açtım. Kasanın içinde, bir miktar para, baya bir para, Babam ve benim eski askeri kimliklerimiz, pasaportlar, tapu belgeleri falan vardı. Eski kimliğimi ve zarfı kasaya koydum, parmak izimi okutup tekrar kapanmasını sağladım. 13 haneli, şifreyi girdikten sonra kasa gizlendi. Odama geri döndüm. Yastığıma, Babamın parfümünden sıktıktan sonra düşünmeyi sallayıp, uyudum.

Sabah her zaman ki gibi kalktım. Rutin işlerimi yapıp, üniformamı giydim. Bugün kahvaltı yapasım yoktu, direkt Karargaha geçecektim. 

Evden çıkacakken, gözlerim aynaya kaydı. Üniformayla otobüse bindiğimde ki, bakışlar aklıma geldi. Homurdana homurdana, odama geri çıktım. Sivile geçtim, sırt çantama üniformalarımı ve birkaç kıyafet daha koydum. Her yerin kilitli olduğundan emin olup, evden çıktım.

Kulaklığı taktım, karışık çal düğmesine bastım. Farklı türdeki şarkılara geçiyordu, çoğunu bilmiyordum. 1 yıldır uzaktaydım, çoğu fos çıkıyordu ama güzelleri de vardı.  

Otobüs durağına, adım attığım gibi otobüs geldi! Kesinlikle, hayatımda kalan tüm şansı burada kullandım. Yazık oldu. Otobüse bindim, akbili bastım. Oturacak yer yoktu! Hadi gençleri anladım, onlar zaten  şafak operasyonuna gider gibi okula gidiyorlar. Ama bu 65 yaş üstü teyze ve amcaların, 6.35'te otobüste ne işleri var?! Ulan, hep mi aynı olur? İçimden sabır çekip, demire tutundum. Biri koluma yaslandı, kaşlarım çatık bir şekilde döndüm. 14-15 yaşlarında bir kız, koluma yaslanmış uyukluyordu. Hiç ses etmedim, büyük ihtimalle okula gidiyordu. Sırtında, sırt çantası vardı. Şoförün  ani bir fren yapmasıyla, kız öne doğru fırladı! Düşecekken kolundan tutup, düşmesini engelledim. Otobüstekilerden, sinirli homurtular yükseldi.

"İyi misin?"

"İyiyim abla, Allah razı olsun senden. Tutmasan, amele sümüğü gibi yapışacaktım valla."

"Sendende ama bir dahakine dikkat et, her zaman birileri tutmaz."

"Ederim abla, tekrar sağ olasın." Gülümsedim. 

Bir süre sonra ineceğim durağa yaklaştık, kız hala koluma yaslıydı. Karargaha gitmek zorunda olmasam, ineceği yere kadar beklerdim.

"Hey, benim inmem gerekiyor." Tınlamadı, hala uyuyor. Kolundan dürtükledim, yok la uyanmıyor. Koala gibide sarılmış.

"Okula geç kalıyorsun! Çabuk kalk!" Bunu dememle, cin çarpmış gibi gözlerini açtı. korktum aq! Tövbe tövbe, akıllısı denk gelmez.

"Ne?! Sınavım var!"

"Sakin la, uyanman için küçücük bir şaka." Gözlerini ovuşturdu.

"Abla, o nasıl şaka? Gözünü seveyim, yapma böyle şeyler." İneceğim durağa otobüs vardı.