Chan'ın söylemlerine karşılık güldükten hemen sonra sözüne dahil oldum.
"Farkındaysan benim evimdeyiz."
Kısa bir bakışma sonrası yine kollarını yukarı kaldırıp havaya sarılması ile konuşmaya başlamıştı.
"Evim evim canım ikinci evim."
Aramızda bu dediğine de gülüştükten sonra ben de kendimi kanepeye bırakmış, biraz rahatlamaya ve gevşemeye çalışmıştım.
Yolculuklar kesinlikle güzeldi ama vücudun kaskatı kesilmesi için de birebirdi.
Chan'ın aniden arkasına yaslandığı pozisyonu bozup doğrulaması ile korkmuştum.
"Biraz sakin mi olsan acaba?"
"Ya bırak sakini falan şimdi. Felix ile buluşacağız bugün."
"Bir hafta neyinize yetmedi?"
"Sence yeter mi?"
Yetmez evet. Bırak aşkımla bir yıl on yıl beraber olmayı, bir saniye bile göz temasını kesmemeyi dilerdim.
"Tamam ne yaparsanız yapın. Ben de güzelce dinleneceğim."
"Bence daha sonra da dinlenebilirsin."
"Ne yaptın yine sen?"
Korkmadan yavaş yavaş sorduğum soruya karşılık karşımda tatlı tatlı gülümsemeye çalışan Chan gördüğüm gibi işlerin benim için iyi olmayacağını anlamıştım.
"Ben Felix'e açılacağım. Bugün!"
Tamam buraya kadar sıkıntı yok güzel.
"Yani, benim görevim ne burada? Telepatik yollarla ne söylemek istediğini bana iletip benim konuşmamı falan mı isteyeceksin Felix'le?"
Dediklerim gayet mantıklıydı bir kere asla göz devirilecek tarzdan şeyler söylemedim. Göz devirmesi gereken biri varsa o da bendim ayrıca.
"Saçmalama Seung. Daha farklı bir şey için görevin var senin."
Yüzümü buruşturup ofladıktan sonra "lütfen söyleme, hiç merak etmiyorum." dedim.
"Aynen aynen. Evimi dönüştürebileceğin en güzel eve dönüştüreceksin. Güzel bir ortam yaratma konusunda sana güvenmiyorum..."
Sen ciddi misin şu an?!??!!
"Güvenmiyorsan ne diye görevlendiryorsun o zaman??"
"Tersine çalışan bir elemansın Seung yapacak bir şey yok."
Bir süre sadece bakışmış sonrasında Chan yine konuşmaya devam etmişti.
"Merak etme seni tek başına çalıştıracak kadar acımasız değilim."
"Yaa ne kadar da iyisin sen öyle. Kimi görevlendirdin yanımda başka?"
"Minho'yu."
Ve aniden bastıran o öksürük. Hani tam yutkunurken tekrar yukarıya tırmanmaya çalışan o tükürük yüzünden boğulur gibi olursun ya aynen ondan işte.
"Cidd ne kadar iyisin sen öyle ya."
Bir yandan öksürüp bir yandan da konuşmaya böylelikle Chan'ın canına okumaya çalışıyordum ve bu benim için hiç kolay olmuyordu.
Özellikle ciğerlerimle bir alıp veremediği varmışçasına sırtıma vuran Chan sayesinde bu iş daha da zorlaşıyordu.
"Ya bi bu uzaklaş çocuk ya!!"
Sonunda kendimden uzaklaştırabildiğim arkadaşım ile derin bir nefes aldım.
Ve bütün boğulma serüvenini geride bırakarak asıl meseleye dalış yaptım bir anda.
"Ne demek Minho?? Ne demek?!?!!??! Başka insan mı yoktu? Benim iki el iki kolum mu yoktu? Tek başıma yorgunluktan ölecek kadar gücüm mü yoktu?"
"Hepsi vardı ve benim keyfimle kahyası da vardı. Tatilde gayet iyi anlaştınız, vakit geçirmeniz aranızdakileri çözmek için en iyisi. Bir ay boyunca hiç konuşmadınız. Yanına kalan tek şey özlem değil miydi?"
Bu çocuğa mantıklı konuşmak bazı durumlarda yasaklanmalı.
Heyecanım mantığımın önüne geçerse olacaklar beni korkutuyordu.
"Kabul etmez."
Yavaşça sakinleşmiştim artık evet.
"Etti bile hatta senin gibi celallenmedi bile. Yaparız dedi ve oldu işte."
Hani sakinlikle şaşkınlığın birleşiminden doğan o yüz ifadesi ve tavır olur ya aynıları oluştu o an.
"Sen ciddi misin?"
"Seni neden kandırmaya çalışayım? Hemde böyle bir konuda."
Sorgular bakışlarımı şöyle bir üzerinde gezdirdikten sonra cevabımı verdim.
"Sen her an her şeyi yapabilecek birisin. Sebep aramaya çalışmak saçma olur gibi."
"Aynen aynen. Hadi hemen bana geçelim hazırlanıp gitmem gerek."
Sakin tavrımı korumaya çalışarak yerimden kalktım ve "geçelim bakalım." dedim.
Umarım günün sonunda üzerimde sadece yorgunluk olur. Kırgınlığın kırıntısını dahi taşımak çok zor...
________________________
Keyifli bir okuma olmuştur umarım.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
