Chapter 23

4.1K 128 34
                                    

Chapter 23

Necklace

Hindi ko alam na nag tayo siya ng coffee shop. Hindi ko lang ba namalayan ang buwan na lumipas ng hindi kami nag kita o sadyang mabilis lang ang lahat?

I could hardly sleep when I got home that day. If I had known he was starting a business, I would have supported him. I would have helped him with the coffee even though I knew nothing about it, I would have studied just to help him!

Pero nang maisip na bakit ko naman gagawin ang isang bagay na iyon, umatras ang dila ko. There's no reason to support him, to help him with his business, you don't like him anymore, right, Austin?

Nakita mo lang siya, para kang aso na gagapang at gagapang pabalik sa amo!

Ako:

Was it Wednesday? What does Rila want as a gift?

Instead of thinking about Ellis's life, how he managed to juggle all of this, I just took my phone out of my pocket and replied to Mommy's text from yesterday.

Mommy:

Kahit ano. Pumunta ka lang sa graduation niya, okay na 'yon.

Nilapag ko ang cellphone sa mini table at bumangon. Hindi ko masyadong napag tuonan ng pansin ang text niya at ngayon lang. Rila will be in grade one next school year. Ang bagal ng panahon pag dating sa kanya. She's growing up so slowly.

There are times when I wish she could stay a child forever, but when I think about how pitiful she would be if I didn't tell her about our parents' situation. So I also want her to grow up quickly so she can know everything that's happening.

Nakakaintindi naman siya pero hindi iyon sapat para lubusan niyang maintindihan ang pamilya namin.

Topless akong bumaba ng kwarto at sa baba na nag hilamos ng mukha. Antok pa ako pero kung tutulog ulit ako ay si Ellis na naman ang maiisip ko. Bawat pag pikit ng mata ko ay siya ang nakikita ko. Bakit ba kasi pumunta ako sa coffee shop na iyon?

It's like everything I buried six months ago has come back.

I don't feel anything for him anymore. I swear I've forgotten about him. It's been a long time. He seems fine. It's like nothing happened because it's been so long, but me? I'm still affected! Parang bumalik lahat sa akin noong nakita ko siya.

Paano ba kasi makalimot? 'Yung pang habang buhay na. 'Yung hindi na babalik kahit nakita o nakasama pa.

Gusto kong itanong sa kanya kung paano siya nag moving forward sa pag amin ko noong pasko. Kung paano niya binalewala ang sinabi ko. Binaling niya ba sa ibang bagay ang atensyon niya? Ganoon din naman ang ginawa ko, 'di ba?

Ang unfair lang dahil para akong nasa ilalim ng dagat, hindi makaahon dahil sa alon niya.

Pero nang maisip na ako nga pala ang nag kagusto, kaya natural lang na ako rin ang mag hihirap na makalimot. He doesn't feel anything for me. It's easy to ignore someone's presence when you don't like them.

And that's exactly what he did. He avoided me and made a joke out of what I said. He insisted I was drunk because he didn't want to believe.

Ganoon din kaya ang gawin ko? Yeah. Baka nga joke lang ang nararamdaman ko sa kanya. Biro. Hindi totoo.

I took a deep breath with my eyes closed, the water still running down my face.

Damn you, Ellis. You're driving me crazy.

Tumunog ang pintuan ng aking condo kaya napamulat ako. Pupunta ba sila Reon ngayon? Pero wala naman silang sinabi. Kinuha ko ang towel at nag lakad papunta sa pintuan habang nag pupunas ng mukha.

Star-Crossed Melodies (Echoes #1)Where stories live. Discover now